ฉัน...กับ...เรื่องราวและคำถามมากมาย

ปลาวาฬสีน้ำเงิน

ฉันชอบนั่งมองท้องฟ้าเวลาที่ไม่มีใครข้างๆ
     ไม่รู้ว่าเพราะอะไรเวลาที่มีคำถามมากมาย
     ฉันต้องการคำตอบ ฉันจะมองท้องฟ้า
     ทั้งๆที่ก็รู้อยู่ว่า ท้องฟ้าให้คำตอบฉันไม่ได้
     เรื่องราวของท้องฟ้าที่เปลี่ยนไป
     เพราะการเดินทางของพระอาทิตย์
     เราตื่นมาตอนเช้า แล้วมันก็สาย
     ไม่นานนักมันก็จะบ่าย แล้วสุดท้ายก็เย็น
     พอพระอาทิตย์ตก ท้องฟ้าก็มืด..ลง
     พระอาทิตย์ไม่ได้อยู่ที่เดิม เรามองไม่เห็น
     แต่เราก็รู้ว่าพระอาทิตย์ไม่ได้หายไปไหน
     ยังคงทำหน้าที่ ตรงโลกอีกด้าน
     มีผู้คนมากมายที่กำลังหลับ
     ในขณะที่ฉันกำลังตื่น และทำอะไรๆมากมาย
     และก็คงไม่แปลกที่มีผู้คนมากมายกำลังร้องไห้
     ในขณะที่ฉันหัวเราะ แต่ฉันก็เชื่อว่า
     วันนึงเค้าจำกลับมายิ้มได้อีกครั้ง
     เหมือนพระอาทิตย์ที่จะกลับมาส่องแสง
     ให้กับอีกซีกโลก ในเวลาเช้า จน เย็น
     เรื่องราวของความรักก็อาจไม่ได้แตกต่าง
     กับเรื่องราวของท้องฟ้า ...
     ลองคิดว่าวันนึงเราอาจรักใครได้ทั้งหัวใจ
     แต่พอลืมตาขึ้นมาในอีกวัน เราอาจพบว่า
     เราไม่อาจเป็นเหมือนเมื่อวาน
     วันนึงเราอาจหัวเราะอาจยิ้มเพราะรัก
     อีกวันเราอาจต้องร้องไห้เพราะรัก 
     ทำไมล่ะ .. ทำไมถึงเป็นแบบนั้น
     เรื่องราวของคำถามมากมายที่ฉันอยากจะหาคำตอบ
 
     เรื่องราวของท้องฟ้าที่ฉันก็ยังอยากเห็นที่สุดของขอบฟ้า ทั้งๆที่รู้ว่ามันไม่มีจริง
     เรื่องราวของความรัก ที่ฉันไม่เคยเข้าใจ
     เรื่องราวของชีวิตที่ฉันอยากรู้ว่า เพราะอะไร และทำไมจึงเป็นเช่นนั้น... 
                         ........หรือเพราะว่ามันคือชีวิต