จดหมายจากพี่หลวง ../3

เสือยิ้มมุมปาก

นานจังเสียแล้ว  ตอนนี้พี่ปลอดหนี้แล้ว ไม่ต้องอยู่ให้พี่คองสมน้ำหน้า พี่ว่าอิย้ายครัวไปอยู่นอกสักสี่ห้าปี แล้วถึงค่อยหลบมา ภาว่าพรั่นพรื้อมั่งล่ะน้อง พี่อิไปเรียนต่อกัน ไม่ใช่ไหร หวางนี้ ถ้าไม่ด็อกเตอร์ ไม่ศาสตราจารย์ก็หาไม่งานทำ จริงม่าย ? 
	แล้วถึงที่พาแม่ไปหาหมอที่โรงบานประสาทนั้น  หมอว่าพรื่อมั่ง แม่เป็นโรคไอไหร แล้วหมอรู้ม่ายว่าไซร้ถึงเป็นพันนั้น  พี่หลวงขอโทษนะน้อง ที่ไม่ได้ลงไปเยี่ยมแม่เลย แต่ว่าเมษานี้แหละ พี่หลวงอิหลบบ้านไปกราบแม่ก่อน เรื่องหลวงคมที่มันไม่มาแลแม่เลยก็อย่าไปสนใจไหรมันตะน้อง คนเราทำไหรได้นั้นแหละ ... พี่เข้าใจภา ที่ภาบอกว่า อีแก้วมันโทร.ไปบ้านหลวงคม ถึงอีสาวรับ  มันแหลงเหมือนไม่แลเด็กแลผู้ใหญ่ อีแก้วก็โกรธให้หรอก อิตัดญาติกันเลยเหอ? แต่จริงๆแล้ว พี่ว่า อีสาวมันก็แหลงไม่สวยหนา มันว่า พรื่อล่ะ อ๋อ มันว่า ลูกยาย ไม่ใช่ยังแต่พ่อมันคนเดียวที อีแก้วก็เย็ดแม่ให้หรอกแหละ .. มันทนไม่ไหวแล้ว อีแก้วอุตส่าห์ ปิดร้านมาเฝ้าแม่กับภา สองคน ผลัดกันนอน ผลัดกันเฝ้า ถึงพี่คองพี่ไหรก็มาแลแป้บๆแล้วก็หลบ พรั่นพรื้อๆก็ยังดีหวา ไม่โผลเงาหัวมาเลยหนา เห็นพี่คิ่นบอกพี่หนา ว่าพี่หลวงคมที่มันได้เบร่อพันนี้ก็เพราะ ตุก เมียมันนั่นแหละ ภาแลมั่งตะ ตุกมันสวยตรงไหนม่าย  แหลงดีม่าย รักแม่เราม่าย ก็ม่ายซักอย่าง แต่หลวงคมหลงหัวปักหัวปำ ก็เพราะมันทำเหน .. ถึงอีมาแก้ไหรตอนนี้ก็ไม่ได้แล้ว ลูกๆก็โตเหม็ดแล้ว ทำไปก็สงสารหลานหล่าวนะภาเหอ
	พี่หลวงขอบใจภามากนัก ที่ช่วยออกเบี้ยค่าเลี้ยงแม่ ไปแลแม่บ่อยหวาเพื่อน พี่หลวงเองยังละอายใจเลย ไม่ได้ช่วยแม่เต็มกำลังเป็นชิ้นเป็นอัน เอาถ้าพี่หลวงตั้งตัวได้เมื่อไหร่ พี่หลวงอิสมทบทุนแลแม่กัน
รักน้อง
พี่หลวงทัศน์