หน้าส่วนตัว
ชายคนหนึ่ง กับแมวตัวหนึ่ง
หอบสัมภาระเดินทางไปบนเส้นทางที่เขาวาดไว้เอง
และสัมภาระนั้นหนักขึ้นๆๆๆ ตามกระแสแห่งกาลเวลา
เขาแบกอดีต ปัจจุบัน อนาคตเอาไว้
เขาเก็บความผิดพลาด
เขาร้อยเรียงความดีงามไว้สวมเป็นเครื่องประดับคอ
จนคอที่เคยตั้งตรงต้องก้มลง แล้วมองรอยเท้าตัวเอง
คอยมองความผิดพลาดที่ปลายเท้า
มองหาความดีงามตามพื้นดิน
กับโลกใบแคบๆ และหลังที่งุ้มงอตามแรงของสัมภาระที่พกพานำไป
แมวน้อย .... มองหน้านายของตัวเอง
ด้วยแววตาสนเท่ห์ยิ่งนัก มันเดินตามเขา
แต่หน้าของมันเชิดด้วยความหยิ่งทะนง
อย่างน้อย ... มันก็ยังเป็นแมวที่ไม่พกพาเรื่องราวใดๆ
ที่จะทำให้หัวใจที่พองในศักดิ์ศรีของตัวเองต้องยุบลง
แล้วเหี่ยวเฉาร่วงหล่นสู่พื้นดิน
มันเดินไปอย่างเคารพในความเป็นแมว
และไม่จำเป็นต้องขีดเส้นทางใดๆ ให้กับตัวเองเลย.
แดดเช้า 4 ก.ย. 2548 01:30 น. - ID 5746 
1492
2
0
4 กันยายน 2548 13:25 น. - comment id 86474
และแล้ววันนึง ฉันก้ได้รู้ว่า ฉันเองได้ใช้เวลาทั้งหมดในชีวิต เพื่อเฝ้าดูมัน หล่อเลี้ยงมัน เทิดทูนมันให้มีอิทธิพลเหนือความรู้สึกของฉันเอง
.........น่าขำ ที่มาวันนี้ ฉันไม่เห็นประโยชน์อะไรในการที่จะมีมันอีกต่อไป.............
สุดท้ายที่ฉันต้องการ ก่อนเดินทางใกล ไม่ใช่อำนาจ ภาระหน้าที่ หน้าตาที่ต้องรักษาอีกต่อไป
ฉันเพียงต้องการ ความว่างเปล่า ภาระที่ฉันดูแลมาตลอดชีวิต เวลานี้ฉันมองไม่เห็นมันบนบ่าของฉันอีกต่อไปแล้ว
.....ฉันต้องไปแล้วล่ะ........
........เดินทางเพื่อไปยังอีกโลกนึง.....
คงไม่ต้องห่วงอะไรอีกแล้ว ที่นั่นไม่มีใครรู้จักฉัน ทั้งยังไม่มีใครสนใจความเป็นมาของฉันด้วยซ้ำ
วันนึงเธอจะรู้ว่าฉันหมายความถึงอะไร
ลาก่อน
5 กันยายน 2548 13:12 น. - comment id 86493
รอเอ๋ยรอคอย รอว่าใจดวงน้อยลอยคว้างไกล ลอยไปสุดฟากฟ้าสุราลัย อย่าหลงใหลแดนดินถิ่นโสภา รอว่าใจดวงนั้นจะหันกลับ แล้วมาหลับอยู่เหย้าเฝ้าโหยหา แล้วเล่าเรื่องต่างต่างครั้งผ่านมา รอเวลาผู้ใดให้ฟังเอย ฯ เส้นขอบฟ้านั้น บางทีระหว่างทาง อัลมิตราอาจจะพบเขา แล้วจะถามเขาว่า แบกอะไรมาตั้งมากมาย หนักมั๊ย ..
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ