แล้วเราก็เข้าใจกัน(ตอนที่7)

เรียงร้อยเป็นเรื่องราว

หวาน เมื่อเด็กสาวหันไปตามเสียงที่เรียกชื่อตน จึงได้เห็นไอซ์กับตุ๊กตากำลังเดินยิ้มเข้ามาหา 
     เสาร์นี้แม่จะจัดงานวันเกิดให้ไอซ์ หวานมาได้เปล่าจ๊ะ 
     ได้สิจ๊ะ 
     . . . 
     นิสัยเจ้าหวานนี่มันเหมือนเจ้าปรางค์นะแม่ อุษาพูดขึ้นมาในสายของวันหนึ่ง ขณะกำลังขับรถพาผู้เป็นแม่กลับจากไปทำบุญที่วัด 
     ฉันต้องหาโอกาสอบรมสั่งสอนมันบ้างเสียแล้ว 
     หลานมันยังเด็ก 
     แม่ก็อย่างงี้ทุกที ตามใจมันจนเคยตัว ไม่เอาล่ะแม่ ฉันขอเถอะ 
       ฉันอยากให้มันเติบโตในฐานะผู้หญิงคนหนึ่งที่ยอมรับความจริง
       ของโลกใบนี้ได้ 
     . . . 
     สวัสดีครับท่านผู้จัดการ พนัศส่งเสียงพร้อมกับหน้าที่โผล่เข้ามาครึ่งตัว 
     อ้าว! เฮ้ย! ไอ้นัศ เข้ามาเว้ย เข้ามา เสียงของทัศนัยเต็มไปด้วยความดีใจและตื่นเต้น ทีได้เห็นเพื่อนซี้ที่ไม่ได้เจอกันมานาน 
     ลมอะไรหอบมาที่นี่ว่ะ 
     ลมแห่งความคิดถึงไงว่ะ 
     อ้อย เดี๋ยวช่วยชงกาแฟมาให้ผมที่นึงนะ กาแฟสอง น้ำตาลสอง ทัศนัยสั่งแม่บ้านทางโทรศัพท์โดยรู้ใจเพื่อนเป็นอย่างดี 
     เย็นนี้ว่างเปล่าว่ะ ว่าจะชวนไปกินข้าวด้วยกัน อยากเห็นหน้าหลาน 
     เอ่อเอาสิจะได้ชวนภาเขาด้วย 
     . . . 
     ได้จ๊ะ เดี๋ยวภาจะบอกยัยหวานให้นะ ภาวิณีกดปุ่มสีแดงตรงเครื่องมือถือกับพอดีที่หวานเดินเข้ามาในห้องเรียนกับไอซ์และตุ๊กตา 
     หวานจ๊ะเดี๋ยวเลิกเรียนแล้วไปกับครูนะ 
     ไปไหนคะ 
     เดี๋ยวเย็นนี้เราจะไปทานข้าวกับคุณลุงนัศและคุณพ่อของหวานกันจ๊ะ 
     ครูไปคนเดียวเถอะคะหวานขอตัว 
     หวานบอกแล้วเดินไปนั่งที่ของตัวเอง ปล่อยให้ภาวิณีที่ดูเหมือนจะเข้าใจกับไม่เข้าใจในตัวเด็กหญิงมากขึ้นไปกว่าเดิม กับเพื่อนฝูงและครูทุกคนที่เด็กหญิงสามารถเข้าหาได้เป็นอย่างดี แต่ทำไมกับพ่อของเธอ...หรืออาจเป็นเพราะ 
     การตายของแม่หนู มันเกี่ยวข้องกับพ่อของหนูใช่ไหมจ๊ะ หญิงสาวกล่าวกับตนเองขึ้นมาในใจ