ใครเห็นภาพแล้วเปลี่ยนใจ มาเที่ยวกระบี่ก็บอกนะ

..สีน้ำฟ้า..

สวัสดีค่ะ ---
     ขณะนั่งพิมพ์อยู่นี้ ก็เกิดอาการมึนเต็มที หากอะไรหลุดออกไปอย่าถือสา หาความกันนะ ไม่ได้นอนเต็มที่มาหลายคืน  แบบว่า..ทำงานเก้าโมงเช้าถึงตีสี่ ติด ๆ กันมาน่าจะสองหรือสามวัน ไม่แน่ใจ ..ก็บอกแล้ว มึนค่ะ
ไม่มีอะไร.. เรื่องของคนขี้เกียจ และไม่ดีมาก ๆ  รู้แล้วว่าจะส่งงานเข้าประกวด หมดเขตสิ้นเดือนพฤษภา ก็ผลัดวันประกันพรุ่งเรื่อยมาจนต้องมาเร่งมือเอา 2-3 วันนี้ 
แหม.. ก็คิดว่าไม่ยากนี่นา หนังสือทำมือเล่มเดิม ต้นฉบับในคอมพ์มีแล้ว ภาพก็ตกแต่งแล้ว อุปกรณ์ก็มีทุกอย่าง อย่างหนึ่งที่ไม่มีก็คือ ความขยันนั่นล่ะ.. เฮ้อ  ปรากฏว่ากว่าจะต้องมาตรวจสอบ พิสูจน์อักษร คำผิด คำถูก และปรับคำอีกครั้งเพื่อให้แน่ใจที่สุด ก็เล่นเอากระอักเหมือนกันแฮะ  กว่าจะสรุปจบจากกองกระดาษก็เป็นหนังสือได้ก็เล่นเอามึน แบบที่บ่นไปนั่นแหละค่ะ ก็ ไม่เป็นไร..ยังมีพรุ่งนี้ อย่างไรจะลงทะเบียน EMS ส่งถึงกองประกวดเป็นอันว่าเรียบร้อย
ตอนแรก แจมคิดว่าจะเก็บเรื่องการส่งงานประกวดไว้กับตัวเอง ไว้ผลออกมาค่อยว่ากัน.. แต่ว่าพอวันนี้ได้โทรไปที่กอง พี่ที่รับโทรศัพท์ อัธยาศัยดีมาก ๆ จนอดไม่ได้ที่จะพูดถึง พี่เขาบอกว่า.. สิ่งสำคัญของนักอยากเขียนก็คือความคิดเห็นของคนอ่าน แล้วต่อไปนี้คนที่จะอ่านงานเราเป็นระดับมืออาชีพทั้งนั้น คุณเนาวรัตน์  พงษ์ไพบูลย์ แค่ได้ยินชื่อนี้ชื่อเดียวแจมก็จะช็อคอยู่แล้วล่ะ  แล้วถ้าหากเขาสอนตรง ๆ เหมือนคำพูด คำสอนของเดอะสตาร์ (แจมดูแต่ปีแรก ๆ นะ)  แบบนั้นล่ะ คือค่าของการได้ส่งงานเข้าประกวด ไม่ใช่มุ่งที่รางวัลเป็นหลัก
จริง ๆ รางวัลก็เป็นส่วนประกอบส่วนหนึ่ง แต่สิ่งสำคัญกว่ารางวัลก็คือ.. นี่ไง คำวิจารณ์ คำสอน คำเหล่านั้นแหละ สิ่งนี้จะสร้างนักอยากเขียนได้อย่างแท้จริง  แรก ๆ เข้ามาถนนนักเขียน แจมยอมรับว่าก็กระเซอะกระเซิง สมาธิแตกซ่านไปเหมือนกัน แต่ต่อมาคิดใหม่ ทำใหม่  เปลี่ยนเป็นค่อย ๆ ย่อง.. แล้วก็ก้าว.. จนตอนนี้เดินได้เต็มกำลัง ถึงแม้จะมีคนอ่าน ไม่มีคนอ่าน แจมเริ่มคิดได้แล้วล่ะ ว่าแจมมาที่ถนนนักเขียนนี้เพื่ออะไร
การทำงานส่งเข้าประกวด ผ่านพ้นไปแล้ว .. รอผลก็โน่นค่ะ พฤศจิกายน 2549 (โดยประมาณ)  สำคัญคือแจมได้มิตรภาพมาอีกหนึ่ง ก็คือพี่ที่ได้คุยกันทางโทรศัพท์วันนี้ พี่เค้าเป็นผู้หญิง แต่ก็น่ารักค่ะ สัมผัสมิตรภาพผ่านสายนั้นได้ชัดเจนมาก ขอบคุณพี่เค้าที่เตือนสติ มันทำให้แจมรอผลการประกวดอย่างสบาย ๆ ไม่ทุรน ทุราย เพราะรู้แล้วว่าที่เราส่งประกวดเราต้องการอะไร
นอกจากงานประจำ.. ตอนนี้ยังมีต้นฉบับ 3 ชุดที่แจมต้องเคลียร์.. ก็คือรวมเรื่องสั้น, สารคดีท่องเที่ยว และไดอารี่ประสบการณ์ชีวิต.. เคลียร์เสร็จจะลองส่งประกวดบ้าง  ส่งไปให้สำนักพิมพ์พิจารณาบ้าง ก็แล้วแต่ความเหมาะสม 
อืมม  วันนี้ชวนคุยเครียดไปหรือเปล่าคะ แบบว่า.. มึนจริง ๆ  แต่ด้วยความคิดถึง เดี๋ยวนี้ถึงแม้ว่าจะไม่มีความรักในหัวใจ แต่แจมก็มีความคิดถึงให้เลือก ตื่นมาก็จะเขียนไดอารี่ในใจ พอมีเวลาก็แว่บ โน้ต ๆๆๆ แล้วค่อยมาลงมือพิมพ์เอาตอนดึก ๆ น่ะค่ะ ช่วงดึกสมาธิจะดีหน่อย
เอาล่ะ..เกรงใจ ชวนคุยมาตั้งนาน ไม่มีอะไรมากำนัล ก็กะไรอยู่  เมื่อกี้นั่งปรับและตกแต่งไฟล์ภาพ เคยเอ่ยปากชวนหลาย ๆ คนมาเยี่ยมเยียนที่ร้าน  สนใจบ้างไหมคะ ใครดูภาพแล้วเปลี่ยนใจก็บอกนะ.. 
ภาพนี้ชื่อว่าอรุณสวัสดิ์ค่ะ
อรุณสวัสดิ์จริง ๆ นะคะ ไม่ได้อยู่ทำงานจนสว่าง ตื่นมาเจอน่ะค่ะ
จริง ๆ การได้ตื่นเช้านี่ก็สดชื่นดีเหมือนกันนะคะ 
แต่ว๊า..ต้องคืนนั้นได้นอนเต็มอิ่มนะ อย่างแจมตอนนี้มันชื่นเหมือนภาพ
ไม่ค่อยจะไหวแล้วค่ะ เฮ้อ .. 
อรุณสวัสดิ์ค่า.. "บัลเล่ต์"  ก็ตื่นด้วยนะ

อรุณสวัสดิ์ด้วยซี.. "จูดี้"   ก็ตื่นด้วยเหมือนกันนะ 
อย่าสงสัยอะไรเลยนะ แล้วจะมาเล่าให้ฟังใหม่ 
ว่าหนูมาอยู่บ้านนี้ได้ไง

เมื่อตะวันรอน รอน อ่อนแสง 
อากาศที่ร้อนอบอ้าวเมื่อตอนกลางวันก็ค่อยยังชั่ว  
นี่มองผ่านระเบียงบ้าน ชั้นสองจ้ะ
เกิดเป็นคน จำต้องทนทำง๊าน.. (เชื่อเหอะว่ากำลังร้องเพลง)

เนี่ยก็อีกโต๊ะหนึ่ง เขาเอาไว้ทำงานกัน แต่ ฮ๊าว..ทำไมตื่นกันแต่เช้า 
มืดป่านนี้ยังไม่นอนอีกน๊อ หลบมุมดีกว่าเรา
อ๋ายหย๋า.. ตามมาทามม๊าย หมาจะนอนวุ้ย
ครอก.. คร่อก ฟี้ ZzzZZz ฝันว่านอนตกหมอนอ่ะ ???? 
บัลเล่ต์หนีขึ้นข้างบนดีกว่าค่ะ  จูดี้มันแย่งที่หนูอ่ะ 
ง่วง ๆ เนอะ ตื่นตั้งนานแล้วนี่
ครอก.. คร่อก ฟี้ ZzzZZz 
จากกองกระดาษเป็นกองหนังสือแล้วน๊า เย..เย้ 
และ แล้วก็ได้หนังสือเล่มสวยค่ะ 
มีเจ้าดวงดอกไม้ สีชมพูหวานแหวว รองพื้นด้วยน๊ะ 
โอ๋ย.. ง่วงเต็มที จริง ๆ ภาพพวกนี้ถ่ายต่างวันเวลากันนะคะ
วันที่ยังฟ้องอยู่เลย แต่ว่า ไม่ไหวแล้วจริง ๆ ไปนอนก่อนแล้วค่อยมาแก้ไขใหม่นะ ทน ๆ มอง ๆ กันไปก่อนค่ะ