** ทัศยุราชันย์ (นาคราชจ้าวแห่งอสรพิษ) **

แก้วประเสริฐ

                               บทที่  ๑๖
                    นาคราชจ้าวแห่งอสรพิษ
                       รีบแจ้งให้เราทราบด้วยนะ” ทรงตรัสขึ้น
      “พะย่าค่ะ”   สุระนาคินทร์รับพระบัญชา  ถอยออกมา ใช้ให้ทหารเอกคู่ใจ
รีบเข้าไปยังสถานที่นั้นเข้าตรวจสอบตามถ้ำต่างๆโดยเร่งด่วน
       ครั้นทหารเอกทั้งสองนำกำลังทหารนาคราชไปยังบึงน้ำกว้างใหญ่บนภูเขา
ตรวจตราตามถ้ำน้อยใหญ่ ก็พบพญางูยักษ์แผ่พังพานส่ายศีรษะไปมาในถ้ำใกล้
ริมหนองน้ำใหญ่และเหล่าอสรพิษมากมาย ต่างก็แผ่พังพานดูสลอนไปทั่วทั้งในถ้ำ
       บ้างก็สยบหัวลงถดถอยเลื่อยเข้าสู่หลีบผนังถ้ำ  บางตัวก็หยุดขู่ต่างส่ายหัว
แลซ้ายแลขวาไปๆมาๆ  ส่วนงูใหญ่นั้นส่ายหัวอันใหญ่โตมโหฬารไปมา
เสียงขู่ก็ค่อยๆจางหายไป ละอองฝอยพิษที่พ่นออกมาก็หยุดชะงักลง แต่ยัง
มิคงสยบได้โดยง่าย  ด้วยเหล่าอสรพิษร้ายเหล่านี้ได้กลิ่นจากเหล่าทหารหาญ
ของนครทันทะกะที่กำลังเดินก้าวเข้ามาสู่หา ฉับพลันร่างงูใหญ่นั้นก็แปรสภาพ
กลายร่างเป็นมนุษย์ เป็นบุรุษวัยกลางคนสง่างามยืนมองเขม้นมาทางเหล่าทหาร
พลางน้อมกายลงคาราวะแล้วเอ่ยถามขึ้นว่า
     “โอ้ท่านนาคราชท่านมาสู่สถานนี้ด้วยเหตุใดฤาท่าน”
ทหารเอกทางด้านซ้ายมือนามว่า นาคียะ ก็ก้าวนำหน้าหมู่ทหารพลางน้อมกาย
คาราวะ เอ่ยตอบ งูยักษ์ที่กลายร่างเป็นมนุษย์ว่า
      “เราเป็นทหารของเมืองทันทะกะนครแห่งลุ่มน้ำมหาสมุทรสีทันดร 
การครั้งนี้เพื่อจะมาพักอาศัยบริเวณแถวนี้ 
เมื่อเข้ามาตรวจสอบเพื่อพักอาศัยพบท่านอยู่หากว่าทำความรบกวนเหล่า
ท่านทั้งหลายก็ขออภัยด้วย เนื่องจากท่านยุพราชแห่งทันทะกะเสด็จมาด้วย
 จึงจะขอรบกวนท่านทั้งหลายขอพักอาศัยชั่วคราว  ด้วยเถิด
 เพื่อจะกลับไปรายงานทูลให้ฝ่าบาททรงทราบ” นาคียะนาคราชแถลง
       งูยักษ์ในร่างมนุษย์ก็ส่งยิ้มตอบรับ แล้วกล่าวขึ้นว่า
   “ท่านนาคียะ เรื่องนี้เราต้องขออนุญาตจากท่านท้าวพิษยะราช
ราชันย์แห่งขุนเขาสินธุคีรีศรีเสียก่อนนะท่าน”  มนุษย์แปลงกล่าว
    “หากมาดแม้นเป็นดังที่ท่านกล่าวมานี้  ก็ต้องขอทำความลำบาก
แก่ท่านแล้วจงช่วยไปกราบทูลท่านท้าวพิษยะราชถึงการมาขอพำนัก
ของยุพราชแห่งเราด้วยเถิด” นาคียะนาคราชเอ่ยขึ้น
     “ถ้าเป็นเช่นนั้น ก็ขอเชิญท่านพำนักพักผ่อนก่อน
 เราจะเข้าไปทูลรายงานถวาย”   มนุษย์แปลงเอ่ย
 แล้วผ่ายมือไปยังผนังถ้ำที่เต็มไปด้วยชั้นหินนานา มองดูคล้ายดั่งโต๊ะเก้าอี้นั้น  
พร้อมทั้งสั่งไปยังเหล่าอสรพิษทั้งหลาย ให้คอยดูแลแก่เหล่านาคราช
ตนเองก็ก้าวลึกเข้าสู่หลีบถ้ำทันที
     มิช้ามินานเสียงดังกังวานด้วยมโหรีก็แว่วล่องลอยมาจากภายในถ้ำ
  เบื้องหน้าที่เป็นโพรงถ้ำ  นาคียะนาคราชทหารเอกก็แลเห็นร่างของ
ชายชราที่เปี่ยมไปด้วยความสง่างามประดับร่างกายเสื้อผ้าคล้ายดังกษัตริย์ 
กำลังเดินผ่านออกมา    จึงได้ลุกจากเก้าอี้ก้าวออกมาน้อมกายคาราวะทันที
     ท่านท้าวพิษยะราชแห่งอสรพิษทั้งหลาย ก็น้อมกายรับการคาราวะตอบ
พลางเอ่ยขึ้นมาว่า
      “โอ้ใยถึงเป็นเช่นนี้เล่าท่านนาคราชผู้ยิ่งใหญ่  ถึงแม้นว่าเรากับท่านจะเป็น
เผ่าพงศ์คล้ายๆกัน แต่ด้วยอำนาจราชศักดิ์ศรีย่อมด้อยกว่าพวกท่านทุกประการ
มิต้องที่ท่านจะต้องแสดงถึงเพียงนี้ แค่นี้ก็ทำความละอายใจแก่ข้าพเจ้ายิ่งนัก”
ท่านพิษยะราชน้อมกายตอบ
       “หามิได้ท่านพิษยะราชเราเองมาที่นี้เพื่อกิจการบางประการมิได้ก้าวล่วง
อำนาจของท่านหรอก เพียงแต่มาไกลนักใคร่จักพักอาศัยชั่วคราวเท่านั้น
หากเสร็จจากกิจการนี้แล้ว ก็ต้องเคลื่อนกำลังพลไปจะมิทำให้สถานที่นี้เกิด
ความเดือดร้อนเสียหายแต่ประการใดก็หาไม่ “ นาคียะนาคราชเอ่ยขึ้น
         “เพียงแต่ว่าท่านเป็นเจ้าควบคุมอสรพิษทั้งปวงตลอดขุนเขาแห่ง
สินธุคีรีศรีนี้  ถึงแม้ว่าเราจะเป็นถึงพญานาคราชก็ตาม  ก็ต้องทำตาม
ราชประเพณีเสียก่อนให้เกียรติแก่เจ้าของสถานทีด้วย ”นาคียะกล่าว
         “โอ้ท่านพญานาคผู้ยิ่งใหญ่ เพียงแค่แม้แต่ท่านย่างเข้าสู่ขุนเขา
แห่งสินธุคีรีนี้ก็ย่อมเป็นที่ซาบซึ้งแก่ข้าพเจ้าและเหล่าบริวารทั้งหลาย
แล้วว่าครั้งหนึ่งมีท่านพญานาคมาเยี่ยมเยียนถึงถิ่นแก่เหล่าอสรพิษทั้งหลาย
    ฉะนั้นขอท่านจงกลับไปทูลองค์พระยุพราชด้วยเถิดว่า ทางเราพร้อม
ที่จะน้อมต้อนรับพักผ่อนหาความพระเกษมสำราญจากสถานที่นี้ด้วยเถิด”
พญาแห่งอสรพิษแห่งสินธุคีรีศรีน้อมตอบ
        “หากเป็นความประสงค์ของท่านแล้ว เราจะกลับไปทูลพระองค์
และจะขอพระบรมราชาอนุญาตให้ท่านเข้าเฝ้าเสด็จต่อพระองค์ด้วย”
        “หากได้รับความกรุณาจากท่านแล้ว ทางเราก็จะถวายการต้อนรับ
องค์พระยุพราชแห่งทันทะกะมิให้ต้องเป็นที่เดือดร้อนพระราชหฤทัย”
เจ้าแห่งอสรพิษกล่าวขึ้นด้วยความยินดี
       ครั้นแล้วนาคียะนาคราชก็รีบกลับไปแจ้งข่าวแก่ท่านแม่ทัพสุระนาคินทร์
ถึงเรื่องราวความเป็นไปของสถานที่ให้ทราบทุกประการ
      “ท่านปฏิบัติได้ถูกต้องแล้ว ดีมากท่านนาคียะ”  แม่ทัพแห่งทันทะกะเอ่ยชม
      “เราจะรีบไปทูลถวายรายงานแด่องค์พระยุพราชเดี๋ยวนี้”  ว่าแล้วท่านแม่ทัพ
ก็รีบเข้าไปทูลถวายรายงานแด่ราชบุตรโกเมศกุมารทันที
       เมื่อองค์ท้าวเธอได้รับฟังรายงานแล้วก็ทรงเป็นที่เกษมสำราญเบิกบานยิ่งนัก
แล้วทรงเอ่ยตรัสขึ้นว่า
       “ดีแล้วล่ะท่านสุระนาคินทร์ เราขอชมถึงการเจรจาของท่านนาคียะด้วยที่
ปฏิบัติต่อเผ่าพงศ์ของพวกเราได้อย่างนุ่มนวลเช่นนี้” แล้วพระองค์ก็ทรงถอด
พระธำมรงค์แก้วสวยสดมอบให้แก่สุระนาคินทร์เพื่อมอบเป็นน้ำใจแก่
นาคียะนาคราชทันทีที่สามารถปฏิบัติหน้าที่ต่อเผ่าพงศ์ได้งดงามเช่นนี้
        เมื่อเหตุการณ์เป็นไปด้วยดีมิต้องเกิดการรบพุ่งเสียเลือดเนื้อแต่ประการใด
ท่านท้าวเธอยุพราชก็เสด็จนำไพร่พลทั้งปวงจัดวางกำลังตั้งค่ายคูประตูกล
ตามแบบพิชัยสงครามลงบนยอดเขาแห่งสินธุคีรีศรีทันที แล้วทรงทอดดำเนิน
เข้าไปยังริมหนองน้ำใหญ่ ทรงเนรมิตพลับพลาขึ้นเข้าพักอาศัยตลอดพระองค์
ทรงตรัสแก่เหล่าขุนทหารอย่าได้ไปสร้างความหนักใจแก่เหล่าอสรพิษทั้งหลาย
ที่เป็นเจ้าของสถานทีนี้ด้วยอำนาจของพญานาคเป็นอันขาดมิฉะนั้นจะได้รับ
การลงโทษหนักตามกฎของทหารทันที
         ครั้นองค์ยุพราชเสด็จพักผ่อนยังที่พลับพลาแล้ว ก็ให้มีพระบัญชา
ไปเชิญท่านท้าวพิษยะราชแห่งขุนเขาสินธุคีรีศรีทันที เพื่อพระองค์จะทรง
ไต่ถามสภาพแวดล้อมต่างๆเพื่อประกอบการศึกวางแผนต่อไป
     เมื่อท่านท้าวพิษยะราชเข้ามายังพระราชสถานพลับพลาแล้ว ก็ทรงให้
ประทับบนพระเก้าอี้เคียงคู่พระองค์ทันที สร้างความปลาบปลื้มหฤทัยยิ่ง
แก่พิษยะราชถึงกลับมีน้ำใสเล็กๆคลอยังเนตรทั้งสอง พลางเอ่ยขึ้นว่า
     “เป็นพระมหากรุณาธิคุณยิ่งนักพระเจ้าข้า”
     “มิเป็นไรหรอก ท่านพิษยะราช ถึงแม้ว่าเราจะเป็นยุพราชแห่งทันทะกะ
ก็ตามทีเถิด แต่ท่านอย่าลืมซิว่าเราต่างเป็นเผ่าพงศ์ที่มีลักษณะเดียวกันย่อม
ต้องมีสายเลือดเหมือนๆกันและท่านก็เป็นผู้ยิ่งใหญ่ควบคุมดูแลแห่งขุนเขา
นี้ เป็นราชาแห่งอสรพิษทั้งหลาย เราเพียงแค่เป็นแขกมาเยือนขอพักพิงท่าน
ชั่วคราวเท่านั้น ย่อมสมควรที่จะให้เกียรติแก่ท่านนั่งสูงกว่าเราเสียอีกนะ
ในฐานะที่เป็นกษัตริย์แห่งอสรพิษทั้งปวงนะท่าน”  องค์พระยุพราชตรัส
     “ถึงแม้ว่าข้าพระพุทธเจ้าจะเป็นกษัตริย์แห่งอสรพิษทั้งมวลก็ตามทีเถิด
เพียงแต่บรรพบุรุษได้กล่าวย้ำแล้วย้ำอีกว่าพวกเราต่างเป็นเพียงแค่บริพาร
แห่งพญานาคราชเท่านั้น หากได้ประสบพบเมื่อใดให้น้อมกายถวายตัวทันที”
    ท่านท้าวพิษยะราชกล่าวขึ้น
    “ถึงแม้ว่าจะเป็นเช่นนี้ก็ตามทีเถิด เราก็สมควรยิ่งที่จะให้เกียรติซึ่งกันและกัน
ต่อพวกพ้องอันเป็นสายเลือดเผ่าเดียวกันอย่าได้ดูหมิ่นดูแคลนต่อกันตามที่
พระราชบิดาเราพร่ำสั่งสอนมาแต่เยาว์วัยนะท่าน” องค์ยุพราชทรงพระสรวล
      ครั้นแล้วองค์พระยุพราชก็ทรงไต่ถามเหตุการณ์ทั้งปวงและตลอดถึง
อาณาเขตแห่งเมืองนาครินทนาคร ถึงแนวทางที่จะเข้าสู่นครนั้น  ซึ่งก็ได้รับ
การทูลถวายว่าเหล่าอสรพิษทั้งปวงได้รับบัญชาจากสรวงสวรรค์ให้ปกป้อง
คุ้มครองบริเวณอาณาเขตมิให้ผู้ใดก้าวล้ำเข้ามาได้แล้วกลับไปรายงานต่อ
ต่อเทพที่จะมารับรายงานเสมอๆมิได้ขาด  ฉะนั้นเหล่าอสรพิษทั้งหลาย
จึงได้รับพรจากองค์มหาเทพแห่งสรวงสวรรค์ให้ผู้ที่บำเพ็ญเพียร
มั่นคงด้วยฌานสมาบัติมีฤทธิ์เดชจะสามารถแปลงกายได้
และเป็นไปเกือบจะทุกๆตัว  นี่ดีว่าเราเป็นสายเลือดเดียวกัน
และทราบทางฌานว่าพระองค์ทรงมิได้มีน้ำพระทัยคิดที่จะรุกราน
นาครินทนาครเพียงแต่เหตุจำเป็นบังคับเท่านั้น
      มิฉะนั้นแล้วก็จำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องเข้าขัดขวางต่อพระองค์
และเหล่าพญานาคทั้งหลายจนกว่าชีวิตจะสิ้นตักษัยด้วย  ถึงแม้ว่าจะมิใช่
อุปนิสัยของเหล่าอสรพิษก็ตามทีแต่ก็จนใจด้วยได้รับอาสาต่อองค์มหาเทพ
พิษยะราชทูลเล่าถึงความหลังให้องค์พระยุพราชมิได้ปิดบังแต่ประการใด
พร้อมทั้งยังสั่งแก่เหล่าอสรพิษทั้งมวลให้ช่วยดูแลปกป้องเหล่าทหารหาญ
ของพระองค์จากภัยอื่นๆที่เต็มไปทั่วมากมายหลากหลายชนิดอีกด้วย
      องค์พระยุพราชทรงรับทราบความเป็นไปแห่งท่านพิษยะราชก็ทรง
พระเกษมสำราญยิ่งนักกล่าวตรัสขอบใจเจ้าแห่งอสรพิษแห่งขุนเขาสินธุคีรีศรี
และบริวารทั้งหลาย    ครั้นสนทนาได้เวลาอันสมควรท่านท้าวพิษยะราช
ก็ทูลลากลับ  องค์ยุพราชก็ทรงพระเกษมสำราญยิ่งนักต่อบึงน้ำบนยอดเขา
สินธุคีรีศรีที่ใสสะอาดเยือกเย็น  เมื่อเสร็จจากการสรงแล้วก็เสด็จกลับยัง
พลับพลา   เพื่อคอยการนัดหมายของทางท่านท้าวนิลกาฬต่อไป
				

ภาพประกอบล่างของคุณ เฌอมาลย์ ขอรับ...แก้วประเสริฐ.