แล้ว"เรา"จะเป็นอย่างไร

ผู้หญิงสีรุ้ง

วันนี้รู้สึกเหนื่อยจังเลย ออกจะหนักมาทางเหนื่อยใจมากกว่าเหนื่อยกาย 
	
                     ความสับสน ที่เริ่มสะสม ก่อตัวขึ้นทุกวัน
	คำถามเกี่ยวกับอนาคตของเรา ที่ดูเหมือนว่าจะไม่มีคำตอบ	ดังลอยอยู่ในหัวตลอดเวลา 
	ตอนไม่ได้เจอเธอ ก็มัวแต่นึกถึงเรื่องของเรา ต่างๆนาๆ
	แต่พอเจอหน้าเธอแล้ว ทำไมน้ำตามันพาลจะใหลนะ
                     ฉันรักเธออย่างแน่นอน เรื่องนั้นไม่ต้องสงสัย
	แต่อาจด้วยฉัน เป็นคนที่ยึดติดกับความมั่นคง ความมั่นใจ 
                     และอนาคตที่สวยงาม
	มันจึงทำให้สงสัยอยู่ตลอดเวลาว่า หากปราศจากความรักนี้แล้ว 
	ทางเดินของเราสองจะยังเป็นทางเดียวกันอยู่หรือไม่
เกิดว่า ตื่นมาในเช้าวันนึง ฉันพบว่า ฉันเองมาถึงจุดสิ้นสุดของการรอคอยแล้ว 
และแน่นอนว่า ถ้าเป็นอย่างนั้น ความรักที่มีในวันนี้ ขณะนั้นคงเจือจางเต็มที
ตอนนั้น ฉันจะทำอย่างไร....>
เรายังคงเดินด้วยกันได้ในตอนนี้ เหตุคงเป็นเพราะความรักอย่างเดียวเท่านั้น 
ที่สงสัยคือ การที่ฉันจับจดกับความพร้อม และการที่เธอไม่ได้ทุ่มเทอย่างเต็มที่กับอนาคตของเรา
มันจะมีผลทำให้ความรักของเราลดลงหรือไม่
ยิ่งกินเวลานานในการรอคอย ความรักที่มีอยู่จะเพียงพอ ให้ฉันรอเธอได้ และจะเพียงพอ กับการรอให้เธอเริ่มเติบโต หรือเปล่า ตอนนี้มันคือคำถามที่ยังค้างคา