17 กุมภาพันธ์ 2552 17:52 น.
เสียงหัวเราะ
โอ้พ่อจ๋าแม่จ๋าห่วงหานัก
อยากหนุนตักโอบกอดตลอดหนาว
อยากซบไออุ่นรักแทนดวงดาว
คิดถึงน้องวัยเยาว์เฝ้าอาวรณ์
ลาท้องทุ่งถิ่นฐานและบ้านเกิด
สู่ดินแดนบรรเจิดที่เปิดสอน
ไม่อยากจากเพียงใดใจต้องจร
น้อมรับพรจากพ่อแม่แก่ชรา
ถึงเมืองหลวงศิวิไลตึกใหญ่สูง
ไม่เหมือนคุ้งไอหมอกระรอกฟ้า
เห็นผู้คนเดินขวักไขว่ละลานตา
กลับไม่เหมือนท้องทุ่งนาที่บ้านเรา
เข้ามาเป็นปัญญาชนคนหมู่มาก
สู้ลำบากเพื่อชีวิตมิอับเฉา
เพื่อพ่อแม่พี่น้องเพื่อนพ้องเรา
พร้อมจะก้าวไต่ฝันวันมีชัย
ย้อนคำนึงถึงคำถามอันหยามเหยียด
เหมือนรังเกียจเดียดฉันท์ทำหวั่นไหว
แต่ขอเก็บคำถามนั้นเติมแรงใจ
ไม่หลงใหลในแสงสีให้เสียคน
อนาคตเป็นเช่นไรไม่เคยรู้
จะกอบกู้ศักดิ์ศรีที่สับสน
เพียรศึกษามานะและอดทน
อีกสักหนชั่วชีวิตขอสิทธิ์ทำ
ขอบคุณครูอาจารย์ที่สอนสั่ง
เปี่ยมความหวังให้ศิษยืไม่ถลำ
เป็นตัวอย่างที่ดีได้ชี้นำ
หลุดบ่วงกรรมความเขลาเบาปัญญา
จะเก็บสมประสบการที่นานเนิ่น
บินหกเหินกลับถิ่นฐานบ้านเกิดข้า
เก็บเอาชัยชนะไปพัฒนา
ซับน้ำตาเคียงแม่พ่อตลอดไป
แด่...เพื่อนๆเด็กมหาลัยทุกคน
11 กุมภาพันธ์ 2551 14:08 น.
เสียงหัวเราะ
หากจะเอ่ย...ตัวตนคนชอบหลอก
อยากจะบอกตอกย้ำกันสักหน
อย่าหลงเชื่อเพียงเพื่อคบให้วกวน
อาจจะจนหม่นชีวิต...ปิดทางใจ
หลอกให้หลง...ให้รักปักทรวงอก
ตกนรกทั้งเป็นเห็นใช่ไหม
เพียงมาหลอกแล้วเธอทิ้งไร้เยื่อใย
ตั้งเงื่อนไขว่าทำไม...ใจรักเธอ
หลอกให้เฝ้า...พวงคงใจมั่น
หลอกให้ฝันให้ใฝ่อยู่เสมอ
ไม่รักแล้วมาทำให้ใจละเมอ
หลอกให้เพ้อ...รอเก้ออยู่ทุกที
เสียงหัวเราะ{ของความเงียบ}
...happy valentine day...2008
แด่...คนชอบหลอก...วันวาเลนไทน์
แนะนำผลงาน..kissi991@thaimail.com
28 มกราคม 2551 13:47 น.
เสียงหัวเราะ
เพียรท่องจำคำสอนตอนใกล้สาง
มุ่งกับงานภาษาศิลป์มิสิ้นหมาย
คำครูสอนอาทรอยู่ไม่รู้วาย
แสนเสียดายครูลาลับ...ไม่กลับมา
เขียนอักษรเป็นกลอนบังคมไหว้
ใจร่ำไห้ถึงแต่ครูเฝ้าครวญหา
ครูจากแล้วแต่ยังอยู่คู่ชีวา
คำพร่ำสอนนั่นหนา...บูชาใจ
ครูเคยมอบแสงเทียนสว่างหล้า
คอยห่วงหาลูกศิษย์มิหวั่นไหว
มอบทางรักเมตตาอันยาวไกล
จากนี้ไปคงหมดแสง..แห่งปัญญา
คิดถึงครูที่รักประจักษ์จิต
ชี้ถูกผิดเสียสละเป็นหนักหนา
เฝ้าพูดพร่ำให้เรามั่นต่อเวลา
อนิจจาใยมาพราก...ครูจากจร
แว่วแต่เสียงของครูผู้ลาลับ
ฟังสดับสำเนียงเคียงอักษร
ป่านฉะนี้ครูจากไกลใจอาวรณ์
อยากจะจรพานพบ...ครูสักที
ขออาลัยแด่ดวงวิญญาณครู
ขอเชิดชูแม่พิมพ์ของไทยนี้
ไม่อาจฝากทดแทนคุณล้นกวี
แต่จะขอเป็นคนดี...ตราบสิ้นลม
เสียงหัวเราะ[ของความเงียบ]
แด่...ดวงวิญญาณครูธนัชชา สิทธิจันเสน
และแด่...ครูผู้เสียสละทุกๆท่าน
จาก...ศิษย์[ไม่เอาไหน]คนหนึ่ง
๑๖ มกราคม ๒๕๕๑
วันครูแห่งชาติ
14 มกราคม 2551 13:41 น.
เสียงหัวเราะ
คืน...ของวันอันว่างเปล่า
คืน...เหน็บหนาววันฝนพรำ
คืน...แห่งรักอันชุ่มฉ่ำ
คืน...สุดช้ำวันจากไกล
คืน...ความรักสู่ฟากฟ้า
คืน...เวลาอันสดใส
คืน...ความทรงจำและห่วงใย
คืน...ความอาลัยแทนดวงดาว
คืน...และวันอันเดีวดาย
คืน...ที่ไร้ความหมายปวดร้าว
คืน...และวันที่ไร้เรื่องราว
คืน...ที่เปลี่ยวเปล่าเหงาดวงใจ
คืน...ที่ลมหวนมาอีกครั้ง
คืน...ที่ความหวังยังรู้ได้
คืน...ของการอคอยแสนไกล
คืน...ที่ดอกไผ่ต้องลม
คืน...สัญญาความผูกพัน
คืน...ดวงจันทร์อันขื่นขม
คืน...หยาดน้ำค้างพร่างพรม
คืน...ความสุขสมที่เนิ่นนาน
คืน...ความรักปักดวงใจ
คืน...ความฝันใฝ่และกล้าหาญ
คืน...ที่จะลืมเรื่องวันวาน
กับคืนนี้...ที่ต้องการกำลังใจ
เสียงหัวเราะ[ของความเงียบ]
แด่...ทุกๆคนของความเหงา
แนะนำผลงานkissi991@thaimail.com
20 ธันวาคม 2550 16:23 น.
เสียงหัวเราะ
จากไปไกล...สุดปลายฟ้าแล้ว..
แต่ก็ยังแว่ว....เสียงของความคิดถึง
แม้ไม่อาจ..ตะโกน....บอกรักคำนึง
แต่หนึ่งคำซึ้งๆ...ยังมีเต็มหัวใจ..
และ..เสียงของหัวใจ...ดังขึ้นอีกครั้ง
กับความหวังที่จะมี...ปาฏิหาริย์..
แอบส่ง..กำลังใจ....ไปพร้อมกับวันวาน
เพียงให้เธอลืม...เรื่องร้าวราญทีเคยมี
กาลเวลา..ช่างเนิ่นนาน...แสนไกล
ดูสิ...ฉันเฝ้าห่วงใย..อาทรเสมอ..
แต่เธอจะรับรู้ไหม...ในเรื่องราวที่เคยเจอ
ว่ามีคนคอย...ละเมอ..ภักดีทุกวัน...
ลม..ฝนซาลง..แล้วนะ...คนดี..
ขอให้หลับ..ลงตรงนี้ที่...หัวใจของฉัน
แม้ไม่อาจ..จะสบตา...พบเจอกัน
แต่รอยยิ้ม...ของความผูกพัน..ไม่ลืมเลือน
แม้น้ำตา...จะรินไหลไปสักแค่ไหน
เมื่อเธอ..จากลาไกล...สุดปลายฝัน
และ..วันนี้..ฉันจะเก็บเรื่องราว..แห่งความทรงจำ
ตราตรึงไว้..ในหัวใจของฉัน..ตลอดกาล...
ขออาลัยแด่.....พี่บิ๊ก D2B
"...ปาฏิหาริย์ครั้งสุดท้ายเกิดขึ้นแล้ว ขอให้พี่บิ๊กหลับให้สบายนะคะ
จะขอเก็บเรื่องราวดีๆและความทรงจำไว้ชั่วนิรันดร..."
รักพี่บิ๊ก...เสมอ
จาก... เสียงหัวเราะ{ของความเงียบ}
นิเทศ.วกท
แนะนำผลงานkissi991@thaimail.com
หน้าส่วนตัว
1305
