2 ธันวาคม 2548 11:50 น.
แก้วนีดา
เป็นความคิดถึงอันปวดร้าว
ของคนเศร้าชีวิตเหงาเหงาคนหนึ่ง
แอบซ่อนความรักไว้ในหัวใจลึกซึ้ง
ปรารถนาจุดหนึ่งจึงถูกตราตรึงปิดทาง
บอกเธอได้เพียงดวงตา
ถึงปรารถนาและความรู้สึกทุกอย่าง
เป็นความเจ็บปวดรวดร้าวจึงต้องอำพราง
ทำตัวเหินห่างทั้งที่ใจอยากใกล้ชิด
ทุกสิ่งทุกอย่างมีเจ้าของ
หากเจ็บปวดที่ได้ครอบครองไว้แนบสนิท
ก็ยอมสละหลีกทางหวังทั้งชีวิต
ยอมเป็นคนผิดที่คิดเก็บเธอไว้ในดวงมาน
เป็นความผิดหวังของผีเสื้อสวย
ที่บินไปด้วยหัวใจใฝ่หาน้ำหวาน
เป็นความชอบช้ำลึกล้ำ และทรมาน
ที่มีต่อการสูญเสียน้ำหวานหัวใจ.
.
1 ธันวาคม 2548 11:36 น.
แก้วนีดา
หนทางข้างหน้ายังอีกยาวไกล
อยากลำบากขนาดไหนมุ่งหน้าเดิน
อนาคตของเขาต้องพบความเจริญ
แม้ต้องเผชิญภัยตามรายทาง
เด็กน้อยมุ่งหน้าเดินทางไปเรียน
ด้วยความเพียนอยากเขียนอ่าน
หวังสร้างอนาคตสดใสตระการ
สุขสราญในความคิดจิตมุ่งเรียน
กี่ลมฝนบนฟ้าที่พัดพ่าน
หรือกี่วันวานของลมหนาวโชย
ใจที่มุ่งมั่นเรียนไม่เคยล่วงโรย
แม้ฝนโปรยถนนวายกลายเป็นโคลน
หนทางข้างหน้ายากลำบากเดิน
เด็กน้อยจำต้องเผชิญพร้อมฟันฝ่า
เพื่อความสำเร็จในการศึกษา
จากโรงเรียนบ้านป่าหวังสร้างค่าความเจริญ.
หน้าส่วนตัว
1353
