31 มกราคม 2552 10:05 น.
แจ้นเอง
เงียบงันสงบนิ่ง
สรรพสิ่งมักเคลื่อนไหว
ปลิดขวั้นลิ่วล่องไป
เหมือนใบไม้กระพริบตา
เฉกดาวกระพริบแสง
และหิ่งห้อยวอมแวมป่า
แว่วเสียงปีกของฟ้า
ดังกับว่าทรมาน
หอมระรื่นรวยรินกลิ่น
ในต่างถิ่นอันกันดาร
ดอกไม้บนคาคบบาน
ปะเสียงสานกลิ่นสาปสาง
เหม่อมองด้วยครุ่นคิด
ท่ามชีวิตอันแตกต่าง
ตะเกียงไหววูบวาง
ใจก็ครางด้วยปวดร้าว
บาดแผลที่พบเจอ
ลมละเมอพัดอีกคราว
ยะเยือกสะท้านหนาว
น้ำตาพราวหน้าตะเกียง
ปาดซับสักกี่ครั้ง
ยังไหลหลั่งและคลอเคียง
สายลมสงบเสียง
สิ้นสำเนียงแล้ววิญญาณ
29 มกราคม 2552 00:34 น.
แจ้นเอง
นั่งทำงานนานไปหรือไรนี่
นั่นดูชี(she)ลุกนั่งระวังไหม
แตะนั่นนิดตบนี่หน่อยแล้วค่อยไป
โอย๊!หัวใจเกือบหล่นหล่อนชนเอา
เหม่อมองเพลินลุกเดินก็ไม่บอก
สัพยอกหยอกเอินเพลินมองเขา
นั่นปะไร นายยืนโด่ โถ...ตัวเรา
แก่ใกล้เข้าเวรรอต่อสุวรรณ
มองลอดแว่นหนาเตอะดูเทอะทะ
แต่ไม่ละหัวงูกระทู้สรร
เล่นไม่เลิกเล่นเลยเถิดเข้าทุกวัน
ถ้ามีอันจะเป็นไป...ยิ้มในโลง
"เล่นทะลึ่งตึงตังน่าชังนัก"
ชี(she)คอยทักตักเตือนเหมือนตะโขง
"แหมทีตะเข้หนุ่มตีหลุมโพรง"
เห็นเราแก่หลังโกงเลยไม่กิน
นั่งทำงานนานไปหรือไรนั่น
อยู่ถึงขั้นตะบันหมากจนสากลิ้น
คอยกระเซ้าเย้าเล่นเป็นอาจิณ
หลานเอ๋ยอย่าแลบลิ้นปลิ้นหลอกตา
จะอยู่อีกกี่วันฉันไม่รู้
แต่ก็สู้สะสางงานกันอยู่หนา
ไม่แก่เปล่าเราเองเก่งปัญญา
อนิจจา อยากถ่ายถอน ก่อนเข้าโลง
16 มกราคม 2552 14:38 น.
แจ้นเอง
ทุกก้าวย่าง...
อาจมีปัญหาบ้างก็ย่างอยู่
อาจจะมีทั้งหมู่มิตรและศัตรู
ลำพังผู้เดียวดงคงเคี่ยวกรำ
การทำงาน...
จะประสานอย่างไรไม่ถลำ
และจะทำอย่างไรเหมือนไม่นำ
เพื่อให้ทำพร้อมกันไปไม่เสียงาน
นี่แหละคน...
บางครั้งก็สับสนการสื่อสาร
เจรจาพาทีจนเนิ่นนาน
ท่านรับปากแต่ก็พาลไม่ลงมือ
จนใจจริง...
ปล่อยทุกสิ่งทำทีไม่ยึดถือ
เจ็บกว่าที่จะระบายให้ใครลือ
ต้องฝึกปรือปล่อยวางทั้ง...ว้างดาย
Lovers
0 คน เลิฟแจ้นเอง
หน้าส่วนตัว
875
