23 กรกฎาคม 2549 14:59 น.
แดดเช้า
วันร้างว่างเปล่าเหงาหงอย
ริ้วรอยเศร้าโศกโลกหม่น
หนึ่งใจไหวหวังยังทน
ควานค้นอีกใจให้คืน
จืดจางอย่างนั้นฝันค้าง
หรืออ้างภาระผละฝืน
เธอว่าใจยังหยัดยืน
แต่คล้ายเป็นอื่นไปแล้ว
วันร้างว่างเปล่าเหงานัก
หน่วงหนักน้ำตาผ่าวแผ่ว
ดวงดาวเดียวดายฉายแวว
หรือแก้วหม่นร้าวคราวคืน
ห่างใจ ห่างไกล ไม่เห็น
คำเธอชาเย็นขมขื่น
พร่ำบอกว่ายังหยัดยืน
ไม่กลายเป็นอื่นหรือไร.
19 กรกฎาคม 2549 00:45 น.
แดดเช้า
อยากคล้องเกี่ยวเหนี่ยวใยโยงสายฝัน
ไปผูกพันดวงใจให้แรงหวัง
ลบเลือนเศร้า, เหงาระทด หมดกำลัง
เถิด, ฉันฟังทุกเรื่องราวที่ร้าวราน
เธอปวดร้าวคราวใครหมางระคางคิด
หรือชีวิตร้อนเร่าไฟเผาผลาญ
ยินน้ำเสียงเพียงแผ่วแว่วซมซาน
อยากสมานบาดแผลนี้ที่เธอตรม
เพียงแบ่งเบาอย่างเข้าใจได้ไหมหนอ
เธอทดท้อเรื่องอะไรใจขื่นขม
ขอแค่เสี้ยวเศร้าท้นทุกข์ระทม
แบ่งให้ฉันอย่าข่มเอาไว้เลย
แม้ช่วยได้ไม่มากยังอยากช่วย
เป็นเพื่อนด้วยดูแลไม่เมินเฉย
แค่รับรู้เรื่องราวคราวเธอเปรย
หากเปิดใจเอื้อนเอ่ย ... เฉลยคำ
อาจไม่ใช่มิตรที่ดีที่เธอหวัง
ทุกถ้อยคำฉันรับฟังความกลืนกล้ำ
ทุกข์หม่นหมองครองจิตจนปิดอำ
เปิดใจช้ำให้เยียวยา เถอะ .. มิ่งมิตร
อยากคล้องเกี่ยวเหนี่ยวใยโยงสายฝัน
ขอเป็นฉันได้ไหมได้มีสิทธิ์
หนึ่งเข้าใจ ห่วงใย ได้ใกล้ชิด
ล้างพลาดผิดหมองหม่นคนเดียวดาย
แม้ไม่ใช่คนสำคัญเธอฝันหา
ไม่เห็นค่าความดีมีความหมาย
หากสายตาสื่ออาทรซ่อนประกาย
ขอแค่ฉายแววอุ่นใจ ... ได้คงพอ
คล้องได้ไหมห่วงใยได้สัมผัส
ไม่ผูกมัดเป็นเจ้าของไม่ปองขอ
เพียงผูกพันฝันพร่างที่หวังรอ
คลายทดท้อเหงาร้างจนจางไป
ไม่อยากเห็นเธอเจ็บปวดรวดร้าวหนัก
คำว่า "รัก" บอกส่งส่ง คงไม่ใช่
ขอพิสูจน์แทนพูดจาว่าจริงใจ
คล้องสายใยเกี่ยวฝัน ... วันเธอล้ม.
16 กรกฎาคม 2549 23:47 น.
แดดเช้า
อยากกรองถ้อยร้อยมาลัยในอักษร
กลั่นคำกลอนจากพริบดาวพราวพร่างฝัน
ฉาบนวลแสงแห่งประกายฉายโสมจันทร์
มาเสกสรรบนกระดาษวาดถ้อยคำ
เป็นนิทานวานว่าวอนอ้อนปลอบขวัญ
ที่เหนื่อยนั้นจงมลายหายกลืนกล้ำ
ซับน้ำค้างพร่างพราวพรายสายฝนพรำ
อธิษฐานเป็นมนต์ร่ำน้ำประพรม
เธอเย็นชื่นชุ่มฉ่ำใจในยามหลับ
และรองรับความจริงใจคลายขื่นขม
สารพันหลากปัญหาในอารมณ์
ขอให้จมทลายสิ้นลงดินดาน
ขอแสงอุ่นอรุณทองของขอบฟ้า
ยามแดดทาทอทองทาบอาบแสงหวาน
ให้สร่างหนาวบรรเทาไข้หายรำคาญ
เหน็ดเหนื่อยผ่านผ่อนอ่อนล้าทุกนาที
สายลมเอยรับเอ่ยคำนำไปฝาก
กระซิบถ้อยสู่ฟ้าฟากอีกถิ่นที่
ขอให้เธอดูแลกายให้ดีดี
และรักษาดวงใจนี้ให้ผ่อนคลาย
หากมีเรื่องร้อนใจนักจงพักก่อน
ฉันยังคงห่วงอาทรวอนเธอหาย
สิ่งขุ่นข้องหมองชอกช้ำช่วยทำลาย
ความเลวร้ายขอจงจางเบาบางลง
กรองดอกไม้มาลัยคำมาร่ำวาด
ยังหมายมาดปรารถนามั่นประสงค์
กรุ่นกลีบร่ำคำหอมนักจักบรรจง
อบอวลส่งไออบอุ่น ... ยามหนุนนอน
แทนรางวัลกำนัลใจให้ชีวิต
เป็นมิ่งมิตรสื่อสู่ใจคลายโหยอ่อน
สูดหายใจให้หยั่งลึกนึกไหว้วอน
ขอประทานเสกพรหมพร ... คุ้มครองเธอ.
16 กรกฎาคม 2549 00:20 น.
แดดเช้า
เหมือนเส้นใยบางบางระหว่างฝัน
จางสัมพันธ์ในใจจนเหินห่าง
เคยใกล้ชิดกลับชืดจวนจืดจาง
เส้นใยบางเหมือนไม่มีที่ผูกพัน
เคยคิดถึงซึ้งซ่านก็ผ่านผวน
เหมือนลมสวนกระแสใจแปรผัน
สบสายตาชาเย็นยิ่งกว่านั้น
ไม่มีกันแล้วหรือ ... ฤๅเปลี่ยนไป
หรือว่าความไม่พอดีที่ใจฉัน
เรียกร้องรักมากกว่านั้นจึงหวั่นไหว
อาจจะรักเธอมากกว่าคุณค่าใจ
หรือสื่อนัยน้อยลงจึงหลงทาง
หลากคำถามตามติดให้คิดต่อ
เริ่มทดท้อกังวลคนเมินหมาง
อยากต่อสายปลายเส้นใยไปเกี่ยววาง
ลดช่องว่างระหว่างกัน ... ฉันและเธอ
เหมือนสายใยใจจะขาดเจ็บบาดลึก
กลัวด้ายสึกขาดสะบั้นวันมองเหม่อ
เกรงความรักเหือดหายคล้ายละเมอ
เป็นเพียงเพ้อลำพังหวังลอยลม
ระยะทางห่างกันน่าหวั่นไหว
ยังมีฉันอยู่บ้างไหม? ใจขื่นขม
ตาทอดแววว่างเปล่าเหงาระทม
หม่นระบมเดียวดาย -- สายใยบาง.
14 กรกฎาคม 2549 12:55 น.
แดดเช้า
ด้วยศรัทธามหาศาลฝันยิ่งใหญ่
หลอมดวงใจจ่อจดบทคำเขียน
เจตนาจะเจนจบจดจำเรียน
เพื่อพากเพียรถึงเป้าหมายตามสายทาง
จึงจุ่มหมึกลึกลงตรงกระดาษ
หมายจะวาดภาพงามดาววามพร่าง
แตก "ตัวตน" บนอักษรออดอ้อนวาง
ขอพรฟ้าอำพรางสิ่งไม่งาม
ปรุงแต่งคำร่ำกลอนอย่างอ่อนหวาน
วาดตำนานชีวิตคิดฝ่าข้าม
อุปสรรคตัวอักษรซ่อนเร้นความ
หมั่นเรียนรู้ค้นนิยามความเป็นจริง
ฉันเป็น "นักสร้างภาพ" ปลาบปลื้มนัก
ตัวละครสุดที่รักจักโลดวิ่ง
บนฉากตอนซ้อนวางวาดอ้างอิง
จากใจนิ่งสงัดงันฝันถักทอ
"นักสร้างภาพ" ตามเหตุขอบเขตโลก
ทั้งทุกข์โศกสุขเหงาเข้าเติมต่อ
ประดิษฐ์อารมณ์ผสมผสานงานเพียงพอ
"เจตนา" ย่อมเกิดก่อเติบ "ตัวตน"
ด้วยศรัทธามหาศาลฝันยิ่งใหญ่
สืบดวงใจถ่ายทอดบอกเหตุผล
แต่งมารยาทตามโอกาสวาดลายกล
งามจากต้นขั้วหัวใจสู่ปลายนิ้ว.
Calendar
Lovers
2 คน เลิฟแดดเช้า
หน้าส่วนตัว
3901
