24 ตุลาคม 2548 23:57 น.
แดดเช้า
หากฉันฝันถึงนกที่ผกบิน
ยามปีกผินโผมองจ้องผืนหญ้า
ในมุมกว้างต่างฝันอันลานตา
ณ ทุกนากว้างว้างกลางสายลม
ฉันคงได้มุมหลากยามอยากเห็น
ในหลืบเร้นร่องรอยดอยดินถม
ในช่องห้วยรวยรินน้ำฝนพรม
หรือลึกตมซ่อนเหง้าแห่งเงาบัว
ฉันมองลงทอดตาทาทั่วภาพ
โน้มใจทาบเข้าไปในมืดสลัว
ณ มุมเงาเคล้าด้านดำที่กล้ำกลัว
หรือมุมทั่วแสงสว่างด้านพร่างตา
ฉันฝันอยากเป็นนกที่ผกผิน
เวียนว่อนบินเบิ่งมองจ้องภาพพร่า
รวมหลายด้านสานมุมเหลี่ยมเงาทา
ทุกรอบมาประมวลถ้วนมุมมอง
เจ้านกน้อยไม่สงสัยในภาพเห็น
เมื่อภาพเร้นแสงเงามุมพร่าง-หมอง
เหมือนใช้ใจนิ่งสติตริไตร่ตรอง
จึงสอดคล้องมุมด้านผ่านมุมใจ
ฉันยังข้อง ... มองพิศภาพที่ไหวทัก
ตามใจกวักเพรียกอารมณ์อันพรมไหว
จึงสัมผัสภาพศรัทธา ณ คราใด
ก็พร่าไกวมุมด้านเดียวเหนี่ยวอารมณ์
มุมมองนกผกบินผินเบื้องฟ้า
ไม่วัดค่าอารมณ์ใดได้เหมาะสม
เหนืออารมณ์เหนือกรอบฝังเหนือชัง-ชม
ตานกกว้างพอพรม ... มุมกว้างตาม.
24 ตุลาคม 2548 23:28 น.
แดดเช้า
ชีวิตบางช่วงนั้น ................. เกี่ยวพัน
เราต่างแลกเปลี่ยนฝัน ....... ร่วมรู้
หลายครั้งไม่ตรงกัน ........... คิดต่าง
ยังต่างแบ่งรับสู้ .................. โอบเอื้อน้ำใจ
เธอไม่ต้องเด่นด้วย ............. จันทร์ฉาย
ฉันไม่ใช่ตะวันกราย ........... ส่องหล้า
เราเพียงคบสบาย ............... ใจคิด
ยามเมื่อไกลห่างหน้า .......... ห่วงด้วยใจปอง
ไม่ประคองหากล้ม .............. พลาดลง
หากว่าเธอยังคง ................. ลุกได้
ขอเห็นว่าเธอจง ................. ใจแน่ว
ขออยู่ดูไม่ใกล้ ................... อย่างซึ้งชมฝัน
ไม่สำคัญที่แท้ .................... มีใคร
มิใช่กงการใด ................... เกี่ยวอ้าง
ยามเธอสุขสันต์ใจ ...............ตามแต่
อยากทราบวันเธอร้าง ......... ไม่ได้มีใคร
ไม่สำคัญที่แท้ ..................... มีใคร
มิใช่กงการใด .................... เกี่ยวข้อง
หนทางต่างแห่งใจ .............. เผยผลิ
แม้ห่างใจอยากร้อง ............. บอกไว้ "คิดถึง"
24 ตุลาคม 2548 20:14 น.
แดดเช้า
ฉัน - ณ หน้าต่างแห่งดวงใจไหวสะท้อน
จริง - ย่อมย้อนยอกจิตคิดฉงน
แผ่ - เผยผลิกลีบเบ่งเปล่งเสียงดล
ให้ใจยลสดับกับเสียงร้าว
ฉัน - ณ ริมประตูสู่สายฝั่ง
มุ่งสู่หวังวามวับกับคืนหนาว
รำลึกสัจแห่งสัตยาค่าเพริศพราว
คว้ามือสาวดาวเดือนเตือนใจชม
หากดาวดวงพวงพริ้ง ณ หิ้งฟ้า
ใช่มายา - จะจับต้องคล้องลมห่ม
แต่สิ่งปลอมหลอมใจให้คว้าลม
คิดขับข่มปวดเหน็บเจ็บนิรันดร์
ฉัน - ณ ชีวิตคว้าปลิดดาว
หลง - เรื่องราวหลงตนหลงด้นฝัน
มายา - ตะวันพรั่นจิตคิดผูกพัน
หวังสวรรค์หวั่นคว้างกลางห้วงดาว
ฉัน - เบิกม่านผ่านเมฆเสกดาวเดือน
รำลึกเตือนทรงจำยามย่ำหนาว
หลง - ระลึกตรึกสิ่งคว้างกลางเรื่องราว
อีกครั้ง - คว้าเอื้อมสาวราวมายา
จึงรำลึกสัตยาคว้าสิ่งจริง
ณ ห้วงหิ้งดาวเดือนเหมือนไร้ค่า
ระยับระยิบขลิบฝันลวงหลอกมา
เพื่อบอกว่า ... เถิดลิ้มชิมรสรัก
ฉัน - เห็นสัจรำไร ณ ใต้ฟ้า
ที่ทรงค่าหลากชีวิตคิดปกปัก
ยามเมื่อหวนครวญใคร่หลายเรื่องนัก
หยุดไกวกวักเรียกขวัญ ณ แดนใด
เมื่อหยุดนิ่งทุกสิ่งหยุดสดับ
จิตจึงน้อมพร้อมรับสว่างไสว
จึงแจ้งเหตุสัจธรรมเห็นรำไร
โบกไหวไกวสิ่งแปรแท้เปลี่ยนปรวน
ฉัน - ณ หน้าต่างต่างมุมเหลี่ยมคมซ้อน
ฉัน - ณ ประตูสะท้อนลมซัดหวน
ฉัน - ณ ม่านเบิกฝันอันรัญจวน
ฉัน - ณ เงาเย้ายวนแห่งคืนวัน
สัจธรรมรำไรคล้ายสัจจะ
อธิษฐานปูชะพุทธะสวรรค์
จุดหนึ่งจุดหยุดนิ่งสิ่งแบ่งปัน
ปันฝันอันถ่ายเท ... ทะเลชีวิต.
22 ตุลาคม 2548 23:42 น.
แดดเช้า
ท่าฉลอม
ชรินทร์ นันทนาคร
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song27.html
พี่อยู่ไกลถึงท่าฉลอม แต่พี่ไม่ตรอมเพราะรักพยอมยามยาก
ออกทะเล จะหาปลามาฝาก แม่คุณขวัญใจคนยาก รับของฝากจากพี่ได้ไหม
พี่อยู่ทางฝั่งน้ำ ................... ท่าฉลอม
เพราะรักดอกพยอม ............ อยากใกล้
ออกทะเลจับปลาออม ......... มาฝาก
วอนแม่คุณรับไว้ ................ หน่อยได้ฤๅไหม
โปรดเมตตารักพี่สักนิด พี่มอบชีวิตอุทิศให้สาวมหาชัย
แบกความรักข้ามทะเลมาให้ ฝ่าลมและคลื่นเท่าไหร่ รักจึงได้ว่ายน้ำข้ามมา
เมตตาให้พี่บ้าง ................. สักนิด
ชีวิตขออุทิศ ....................... แด่เจ้า
แบกรักจากใจคิด ............... มามอบ
ฝ่าคลื่นและลมเข้า .............. เขตข้ามมาหา
ท่าฉลอมกับมหาชัย จะคิดทำไมว่าไกล เชื่อมความรักไว้ดีกว่า
บอกเพียงสักคำ ว่าไม่รักจะหักใจลา ซ่อนตัวตามประสา จะหนีซ่อนหน้าห่างไกล
ท่าฉลอมใช่ห่างโพ้น ........... มหาชัย
ปองรักมาผูกใจ ................ เชื่อมคล้อง
แม้นไม่รักบอกนัย .............. เพียงสัก คำเอย
จะหักใจลาน้อง ................... หลบหน้าห่างไป
เรื่องทะเลนั้นพี่พอรู้ แต่เรื่องเจ้าชู้ไม่รู้จะทำฉันใด
หยั่งทะเลพอคะเนดูได้ แต่ความรักเกินครวญใคร่ ลึกเท่าไหร่ไม่รู้หยั่งถึง
ในทะเลพี่รู้ ....................... ดีพอ
แต่เรื่องเจ้าชู้ขอ ................ บอกแพ้
ทะเลหยั่งดูหนอ ................. คะเนออก
แต่รักสิยากแท้ ................. มิรู้หยั่งถึง
22 ตุลาคม 2548 20:32 น.
แดดเช้า
อยากรำพันสรรค์คำอันล้ำลึก
เพียงผลึกร้อยค่าคำรักมั่น
ถึงที่สุดแห่งสุดรักทักจำนรรจ์
สุดใจฝันฝังใจสุดสุดรักเธอ
จะคล้องรุ้งรายโค้งโยงใจขวัญ
ร้อยดาวจันทร์เป็นโมบายกล่อมขวัญเสมอ
ณ สรวงทิพย์ขลิบฝันอันเลิศเลอ
ร่ายบำเรอดนตรีในใบไม้
หลับตาเถิดเปิดดวงจิตยามคิดถึง
ฟังเพลงซึ้งคีตกวีเสียงสดใส
กล่อมเธอเคลิ้มเติมฝันวันห่างไกล
เพื่อจุดไฟประกายฝันวันจากลา
เสียงใบไม้ดีดสีดนตรีกล่อม
โน้มใจยอมส่งสื่อสู่ดาวพร่า
สายลมหนอพะนอห้อมชีวา
กล่อมคลายล้า ณ ราตรีที่ยาวนาน
สุดที่รักรักที่สุด ... เกินหยุดคิด
เธอคือสิทธิ์แห่งคิดถึงซึ้งคำหวาน
ณ บันทึกหมึกเขียนเพียรผลงาน
สิทธิ์ที่ฉันจะหว่านคำรำพึง.
Calendar
Lovers
2 คน เลิฟแดดเช้า
หน้าส่วนตัว
780
