16 พฤศจิกายน 2548 17:06 น.
แดดเช้า
แม้สิ้นฟ้ามหาสมุทรสุดล้ำลึก
ม้วยลมคึกดินคะนองต้องหวั่นไหว
โลกจะสิ้นรินหยาดปราศน้ำใจ
สัญญาใดคงด้อยค่าไร้คนรักษ์
ไม่อยากสื่อสัญญาไร้ค่าเปล่า
ลมปากเล่าพล่ามเพ้อเผลอปลูกปัก
แล้วร่ำรออย่างทดท้อทุกวันนัก
ไร้ประจักษ์คำใดเป็นตามนั้น
จึงไม่มีคำมั่นสัญญาใด
ที่มอบให้เธอคนดีที่ในฝัน
เพราะเพียงลมพรมพร่างอย่างผูกพัน
ผ่านวารวันก็ลืมเลือนเหมือนไม่มี
แม้สิ้นฟ้ามหาสมุทรสุดล้ำลึก
ไม่ขอผนึกคำมั่นใดไร้ศักดิ์ศรี
สิ่งจริงนั้นมั่นแท้ที่ใจพลี
ไม่ใช่ดีแต่ปากพล่ามคำสัญญา.
15 พฤศจิกายน 2548 09:09 น.
แดดเช้า
ใครอาจสร้างสิ่งว่างเปล่าบนเงาหมึก
เพียงจารึกคำหวานหว่านวาดหวัง
แต่บอดมืดดวงใจหมายใหญ่-ดัง
ทั้งบดบังแสงสว่างทางปัญญา
ใครอาจสร้างสิ่งเปล่าดายคล้ายรู้สึก
ขาดสำนึกสื่อสารกานท์คุณค่า
เพียงคำสวยด้วยประดิษฐ์คิดอักษรา
ดูละลานสายตาจนน่าอาย
ใครอาจป่าวประกาศวาดถ้อยคิด
เผยดวงจิตจวบเห็นเป็นเป้าหมาย
แต่ลึกลงหลงวนจนเจียนตาย
ป่าวก้องคล้ายบอกตัวตนบนหนทาง
เหนืออักษรา ... คือสายตาผู้อ่านถ้อย
เร้นเงารอยร้อยแสดงแจ้งทางพร่าง
อาจพบแก่นดวงจิตปกปิดพราง
อาจเสกสร้างเงาถนนแรงดลใจ
อาจเหนือกว่าเช่นนั้นฝันวาดวาง
จิตกระจ่างบริสุทธิ์สุดอ่อนไหว
หรืออาจพบเงื่อนซ้อนอ่อนละไม
ณ เวทีอักษรไกวกวักวิญญาณ
จึงโลดแล่นบนแผ่นคำล้ำความคิด
ใจมืดมิดทอถักเพียงทักผ่าน
แง่มุมลึกตรึกเร้นเห็นเนิ่นนาน
ก้องกังวาลเคาะคีตะจังหวะใจ
เหนืออักษรา ... ซ่อนซึ้งคำนึงชีวิต
ซ้อนความคิดจุดมั่นจุดฝันใฝ่
เร้นผลพวงพ่วงต้องการอันลึกใน
บังหลงใหลโง่เขลาบนเงาคำ
ในความแรงแย้งขัดจำรัสถ้อย
ยังเร้นรอยคมกริบหยิบกรองร่ำ
ละเมียดแม้หนึ่งพยางค์มาวางนำ
ละเอียดอ่อนเพียงพร่ำความจารึก
ในความอ่อนซ้อนซ่อนกลอนฉาบฉวย
เยินยอโลกย์ร่ำรวยวัตถุผนึก
หวานน้ำคำน้ำใจท่วมรวมใจนึก
ลึกรู้สึกศรัทธารักแสร้งถักทอ
เหนืออักษรา ... สื่อน้ำใจใสสะอาด
หรือเจือหยาดมนต์ดำนำเกิดก่อ
เจือพิษร้ายแผ่ผงาดหยาดใจรอ
จุ่มดินสอกรีดเลือดเชือดชีวิต
ใครอาจสร้างสื่อเปล่าเปลี่ยวเกี่ยวคล้องคำ
ในลำนำอันเปล่าว่างกลางถูกผิด
อันเสกสร้างทางเปล่าดายด้วยนึกคิด
คารวะน้อมจิตบูชิตอักษรา.
14 พฤศจิกายน 2548 22:41 น.
แดดเช้า
เบื้องหลังเงาดอกไม้ใครคนหนึ่ง
แอบซาบซึ้งความรักกวักมือไหว
ผลิกลีบบานสานต่อช่อดอกไม้
แย้มยิ้มให้ตะวัน ณ ชั้นฟ้า
ทานตะวันเจ้าเอย ... เย้ยลมกล่อม
อย่าถนอมกลีบไสวในใจข้า
จะลิ้มแสงแห่งช่วงโชติดวงตา
ตะวันกล้าเจิดฉายประกายทิพย์
เบื้องหลังเงาดอกไม้ใครคนนั้น
ยังคงฝันเห็นรักใกล้เอื้อมหยิบ
อธิษฐานผ่านฟ้ามากระซิบ
ขอเพียงจิบรสรักทานตะวัน
แต่วี่แววผ่านแล้วผ่านอีกเช้า
เบื้องหลังเงายังไม่เห็นเป็นสิ่งฝัน
เคลื่อนดวงฟ้าผ่านโลกโศกจาบัลย์
ดอกไม้นั้นก็ไม่ได้สมใจรัก
ห่างเพียงฝัน ห่างเพียงดิน ฟ้ากั้นห่าง
เป็นสิ่งต่างดอกไม้ได้รู้จัก
อันอุตส่าห์พยายามไถ่ถามทัก
ทุกคำซักดวงฟ้าไม่รับรู้
คนหลังเงาสุดเศร้าเรื่องรักนี้
จึงขอซ่อนตัวดีดีไม่เผยสู้
ไม่สัมผัสรักร้อนไม่เชิดชู
ขอเพียงอยู่เบื้องหลังลำพังตน
รับรู้เรื่องร้าวรักร้างร้อนจิต
รับรู้มิตรหมองหมางคว้างสับสน
รับรู้สุขทุกข์ทุกอย่างอย่างอดทน
ใจชินชาเสียจนไม่อยากพบ
เบื้องหลังเงาทานตะวัน .. ฉันคนนี้
ขออยู่ในที่ที่ร่มสงบ
รักใดกรายผ่านมามิขอซบ
หมายหลับหลบหลังเงาเพียงเฝ้ามอง
เห็นตัวอย่างร้างรักดอกไม้แกร่ง
ขอเรียกแรงกลับคืนไม่ขื่นหมอง
กลัวชอกช้ำกระหน่ำซ้ำน้ำตานอง
กลัวใจต้องเจ็บแสบแปลบร้อนทรวง
เบื้องหลังเงาตะวันใครสักคน
ขออดทนมองรักผ่านซ่านห่วงหวง
ร่มเย็นจิตใต้เงาไม้ได้หลบดวง
ไม่ขอล่วงเป็นผู้รักทักตะวัน.
14 พฤศจิกายน 2548 18:13 น.
แดดเช้า
อาจจะดูซื่อใส ... ใจบริสุทธิ์
หน้าผ่องผุดน่ารักน่าใฝ่ฝัน
อาจยิ้มหวานปานนางฟ้ามาผูกพัน
ลึกใจนั้นสวมบทร้ายแสนร้ายเกิน
หากเธอเป็นชายแท้ที่ฉันรัก
ฉันจะปักใจแนบไม่ห่างเหิน
เหมือนวางใจไว้ใจกันไม่หันเมิน
จวบนานเนิ่นจริงใจไม่ลางเลือน
แต่หากใครอีกคนเข้ามาชิด
เริ่มรู้ฤทธิ์ซับซ้อนฉันซ่อนเงื่อน
หญิงคนนั้นเธอปันใจเมื่อมาเยือน
ฉันจะเข้าไปเป็นเพื่อนเหมือนรู้ใจ
แล้วค่อยค่อยเผยสัมพันธ์ระหว่างเรา
ผลิเรื่องรักก่อนเก่าเล่าขานให้
เพื่อหญิงนั้นรู้สิ่งจริงยิ่งสิ่งใด
ไม่กล้าใกล้เกินฉันจะปันทาง
ระหว่างเรา ระหว่างกัน ฝันสดสวย
ฉันจะช่วยถากใครให้ออกห่าง
ใช้ไม้กวาดแม่มดจรดทางวาง
แล้วเบิกสร้างเสกสรรวันของเรา
อาจดูคล้ายนางฟ้าน่าใฝ่ฝัน
แสนคงมั่นบริสุทธิ์ใจคลายหงอยเหงา
แต่ลึกลึกฤทธิ์ระบายคล้ายมืดเงา
ครอบงำเข้าระหว่างเธอกับใครใคร
อาจจะดูซื่อใส ... ใจบริสุทธิ์
หน้าผ่องผุดน่ารักน่าฝันใฝ่
สวมบทบาทนางร้ายคล้ายจงใจ
สิ่งซ่อนไว้อย่างแน่นหนัก คือ รักเธอ.
11 พฤศจิกายน 2548 21:44 น.
แดดเช้า
ฉันขอเป็นนางเอกเรื่องเสกสร้าง
แม้ฉากร้างเวทีร้าวหนาวจนสั่น
หนึ่งนารีที่เธอหมายให้เคียงกัน
ไม่ใช่ฝันให้เป็นเช่นนางรอง
รองรับหยาดน้ำตาตนบนเรื่องเศร้า
รองรินเหงาลงใส่ใจคับข้อง
รองชีวิตกับอีกคนทนเฝ้ามอง
รองเป็นของเก่าเก็บแอบเจ็บใจ
หากจะรักขอหนักแน่นเป็นแค่ฉัน
ไม่มีใครมาประชันด้วยได้ไหม
หากเธอยังยั้งรักยากอยากบอกไป
หาสักใครมาเป็นนางเคียงข้างเธอ
หากเป็นฉันต้องเป็นเช่นตัวเอก
ให้ตัวเลขติดอันดับเดียวเสมอ
หากมีรองสองสามตามมาเจอ
ฉันไม่เพ้อถอนตัวไม่มั่วตาม
เอกสิทธิ์เดียวเชียวนะจะให้รู้
เอกเสรีที่มีอยู่ไม่ก้าวข้าม
เอกนารีที่เธอรักปักใจงาม
เอกแห่งความรักแท้ที่เธอมี
ฉันขอเป็นนางเอกเรื่องเสกสร้าง
จะร่วมทางกับเธอด้วยศักดิ์ศรี
ขอรักเดียวเกลียวสัมพันธ์วันที่ดี
สร้างเวทีแห่งฝันวันของเรา.
Calendar
Lovers
2 คน เลิฟแดดเช้า
หน้าส่วนตัว
847
