15 มีนาคม 2549 23:48 น.
แดนไกล ไลบีเรีย
แม้
คน
เรา
จะ
เจอ
กับ
เรื่อง
ต่าง
ต่าง
ที่
ผ่าน
เข้า
มา
ใน
ชี
วิต
ของ
แต่
ละ
คน
...
อาจ
จะ
เป็น
เรื่อง
ดี
ดี
...
หรือ
อาจ
เป็น
เรื่อง
เลว
ร้าย
...
แต่
ถึง
อย่าง
ไร
สิ่ง
ที่
ทุก
คน
จะ
ต้อง
เจอ
ก็
คือ
ความ
จริง
...
...
...
ความ
จริง
ที่
เรา
จะ
ต้อง
พบ
มัน
ทุก
วัน
...
ความ
จริง
ที่
เรา
สร้าง
มัน
เอง
มา
กับ
มือ
ของ
เรา
...
ความ
จริง
ที่
เรา
หลีก
เลี่ยง
ไม่
ได้
...
และ
สุด
ท้าย
เรา
ก็
จะ
ต้อง
รับ
มัน
...
...
...
เรา
จะ
ต้อง
รับ
มัน
ให้
ได้
...
ความ
จริง
คือ
ความ
จริง
...
และ
ความ
จริง
ของ
ฉัน
คือ
...
...
...
...
...
...
ฉัน
เอง
...
...
...
นี่
แหละ
คือ
ความ
จริง
ของ
ฉัน
...
...
...
...
...
...
...
...
24 กุมภาพันธ์ 2549 22:33 น.
แดนไกล ไลบีเรีย
เพื่อนเอ๋ย...
เราได้เคยร่วมรักสมัครสมาน
เป็นมิตรแท้พึ่งพากันร่วมทำงาน
แต่วันนี้ต้องพาลพรากจากกัน
ก่อนเคยอยู่ด้วยกันฉันพี่น้อง
ร่วมสร้างก้องของเราให้สุขสันต์
มีอะไรดีดีก็แบ่งปัน
ร่วมทำฝันที่หวังสร้างให้ดั่งใจ
เคยกอดคอซบตักนอนพักผ่อน
ถึงทุกข์ร้อนเพียงว่าน้ำตาไหล
เพื่อนคนนี้จะคอยปลอบคอยห่วงใย
ให้อิงไหล่เคียงใกล้อยู่และดูแล
ความผูกพันสานให้เราเข้าสนิท
ก่อใยมิตรทอความรักเป็นร่างแห
ผูกพวกเราให้รักกันไม่ผันแปร
เป็นเพื่อนแท้ตลอดไปไม่ลืมเลือน
ถึงวันนี้พวกเราจำต้องจาก
แต่จะฝากรักจากใจหาใดเหมือน
ประทับแน่นในหัวใจให้ย้ำเตือน
จะเป็นเพื่อนตลอดกันเราสัญญา
15 กุมภาพันธ์ 2549 21:54 น.
แดนไกล ไลบีเรีย
ป่าร่มน้ำใสไหลเย็น.......................คลายทุกข์คลายเข็ญ
ดับร้อนผ่อนพักกายา
หมู่มวลวิหคสกุณา........................อีกทั้งพฤกษา
สัตว์ป่าแถบแนวพงไพร
เหล่ามัจฉาแหวกว่ายไป.................ข้ามท่าชลาลัย
ไหลผ่านดงป่าขุนเขา
ชุ่มฉ่ำชื่นใจคลายเศร้า...................ช่วงแดดแสงเช้า
พาให้รื่นเร้าวิญญาณ์
แผ่ร่างล้มเหยียดกายา...................นอนลงกลางป่า
พักกายท่ามกลางพงไพร
ทั้งสัตว์พืชพันธุ์ทั่วไป.....................ได้อยู่อาศัย
ณ ใต้ผืนป่าฟ้ากว้าง
แลดูสวยสรรพสรรพางค์.................หยดหยาดน้ำค้าง
พรั่งฟุ้งละเอียดลออ
ดอกไม้แย้มบานผลิช่อ.....................เป็นแนวเขตกอ
มาลีจะอวลกลิ่นดิน
การเวก เฟื่องฟ้า กุหลาบหิน...........ดอกแก้วการิน
โมกป่าสีขาวพิลาพรรณ
ชงโค พุดป่า อัญชัน........................ดอกทานตะวัน
ร่ายรำรับแสงสุริยา
เจ้าจอมดอกพุทธรักษา...................เถาเลื้อยกระดังงา
อีกช่อรองเท้านารี
แนวร่องกุหลาบพันปี.......................สวยสดหลากสี
สะพรั่งตามเขตไหล่ผา
ราชพฤกษ์ช่อเหลืองงามตา..............เคล้าดอกมะลิลา
หยาดทิพย์โบกพลิ้วพรรณราย
นงยูงรำแพนเฉิดฉาย......................เกาะเกี้ยวกรีดกราย
ลีลาศดำเนินสัญจร
สมันย่างเยื้องอรชร...........................นางนวลบินร่อน
เหนือแนวพงป่าสาละวัน
อีกทั้งคชสารฉัตรทันต์......................สูงใหญ่อนันต์
ล้อมด้วยบริวารอาศัย
อีกทั้งเพศอาชาไนย..........................กาสรพยัคฆัย
หงส์ทองสกุลสกุณี
เนื้อทรายเนตรงามนิลคลี.................ตามฝั่งนที
ก้าวย่างเล่นน้ำสำราญ
หมู่มวลแมลงพิสดาร........................กิ้งกือเลื้อยคลาน
ปะด้วยตะขาบรอนรอน
ผีเสื้อหลากสีงามซ้อน.......................เที่ยวบินว่อนว่อน
ดมดอมออมกลิ่นพิลาลัย
จักจั่นจิ้งหรีดเรไร............................กรีดเสียงลั่นไป
ดังก้องแต่งเสียงสุนทรีย์
ยามเย็นเริ่มคล้อยค่ำที......................นภาเปลี่ยนสี
วิหคจะผกกลับรัง
ณ ปฐพีต้องขลัง...............................รวมแรงพลัง
สร้างสรรค์ชีวิตวิญญาณ
เพื่อเป็นสักขีสถาน..........................แด่ชนหลังกาล
ว่านี่คือถิ่นไทยเรา
ปกป้องต้นน้ำขุนเขา.........................ช่วยกันแบ่งเบา
ร่วมกันรักษาพงไพร
ดูแลสืบทอดต่อไป.............................ผืนป่าเมืองไทย
ให้อยู่ดำรงนิรันดร์
13 กุมภาพันธ์ 2549 20:26 น.
แดนไกล ไลบีเรีย
พิศมองหาดยามเช้าคลื่นเข้าฝั่ง
กระทบดังเสียงครืนซัดเข้าหา
เป็นแนวยาวระรอกริ้วทิวนภา
ประหลาดตาช่างงามยามอรุณ
กลางคืนลับขอบฟ้าราตรีพ้น
จันทราวนเวียนกลับลับเขาขุน
ทิวาขึ้นแทนจันทรพนพคุณ
มอบอบอุ่นแดดไอเช้าเร้าวิญญาณ
ณ ชายหาดแห่งนี้ที่สงบ
ณ ยามเช้าเราพบความสุขศานต์
ณ ชายหาดคลื่นซัดพัดสราญ
ณ ยามเช้าชื่นบานสำราญใจ
เรื่อเรื่อแรงแสงอ่อนอ่อนรอนรอนเข้า
ลมริ้วริ้วพัดเบาเบาเคล้าหลงใหล
คลื่นซัดสาดสุดฝั่งฝังความใน
เหม่อไกลไกลเห็นลางลางห่างห่างตา
ณ ฝั่งชายทะเลงามยามนภรุ่ง
มองเห็นคุ้งน้ำใสให้คิดหา
ฟ้าสีครามน้ำสีเขียวเทียวนภา
มองแต่ไกลตัดขอบฟ้าสุดตามอง
ตัวฉันเดินเรื่อยเรื่อยตามชายฝั่ง
เสียงคลื่นดังฝังใจให้คลายหมอง
หาดทรายงามยามเช้าเฝ้าหมายปอง
ว่าสักวันเราจะครองอยู่เคียงกัน...
11 กุมภาพันธ์ 2549 22:24 น.
แดนไกล ไลบีเรีย
วันนั้น...
ที่เฝ้าฝันนั่งรอพบความสุขี
รอโอกาสรอเวลาหาโชคดี
อยู่กับที่ไม่ค้นคว้าจะหามัน
เหม่อลอย...
จิตเริ่มคล้อยเคว้งคว้างทางความฝัน
ยื่นมือเอื้อมเอาได้ก็หายพลัน
สุดทางฝัน...คือเวิ้งว้าง ลับห่างตา
ความจริง...
คือทุกสิ่งที่เราคิดปรารถนา
ปลุกตัวเองตื่นจากฝันวันผ่านมา
เริ่มชีวิตภายภาคหน้าด้วยขาตน
จากนี้...
จากวันที่มีแต่ฝันอันสับสน
จะเปลี่ยนแปลงชีวิตตน
เดินอยู่บนความจริงทิ้งมายา
สุดท้าย...
คือจุดหมายที่ได้พบจบปัญหา
ถึงอ่อนแรงก็ฮึดลุกขึ้นมา
เพราะข้างหน้าต้องดิ้นรน...ด้วยตนเอง
หน้าส่วนตัว
1036
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟแดนไกล ไลบีเรีย
