31 พฤษภาคม 2546 22:43 น.
แตม
รักเขาข้างเดียวดังเกลียวชื่น
เขารักเรานั้นหารู้ไม่
แต่เราจะรักเขาตลอดไป
รักตลอดไปไม่ลืมเลือน
กาลเวลาผ่านไปหลายวันปี
ความรักที่มี
ไม่เคยจางหาย
ความทรงจำที่มี
ไม่เคยเสื่อมคลายและจะไม่มีวันหาย
ไปจากความทรงจำ
คุณเชื่อในความรักของคุณไหมครับ
ช่วยตอบผมหน่อยนะครับ
31 พฤษภาคม 2546 22:29 น.
แตม
ความรักของผมนั้น เกิดขึ้นในเช้าวันหนึ่งท่ามกลางธรรมชาติอันเบิกบาน เต็มไปด้วยดอกทานตะวัน สีเหลืองอร่ามตา น่าดูชม ผมได้พบกับผู้หญิงคนหนึ่ง กำลังเด็ดดอกไม้มาดมอย่างสดชื่น ผมได้เข้าไปหาเธอคนนั้นและได้ทำความรู้จักกับเธอ เธอเป็นคนที่สวยมากครับ ดวงตาของเธอมีสีสวยดุจดังท้องทะเลที่เป็นสีฟ้าออกน้ำเงินอันกว้างใหญ่ไพศาล ผมของเธอพริ้วไหวดั่งสายน้ำที่ไหลรินดังลำธารอันทอดยาวที่สวยงาม ความรักของเรานั้นเกิดขึ้นอย่างช้า ใต้แสงอาทิตย์อันโชติช่วงชัชวาล แสงแดดอันเจิดจ้าได้หลอมหัวใจของเราให้เป็นหนึ่งเดียวกัน ผมกับเธอคบกันมาจนถึงบัดนี้เป็นเวลา5 ปีแล้ว ความรักของเรานั้นหวานชื่น เหมือนกล้วยน้ำว้าผลหนึ่ง ( คิดได้ไงเนี่ยเรา ) เธอคือแสงสว่างอันเจิดจ้าที่ส่องลงมาในดวงใจอันมืดมิดและหมองมัวของผม แต่สุดท้ายความรักของเราก็ต้องมลายหายสิ้น เมื่อเธอได้ประสบอุบัติเหตุ ทำให้เราต้องอยู่ห่างกันคนละโลก ถึงแม้ว่าวันนี้เธอจะจากผมไปแล้วก็ตาม แต่ความรักของเธอจะยังอยู่ในหัวใจดวงน้อยๆของผมตลอดไป และผมจะเก็บความทรงจำเกี่ยวกับเธอทั้งหมดไว้ในความทรงจำของผม และนี่แหละครับคือความรักของผมที่เป็รรักดุจดังรักอันเป็นนิรันดร์
หน้าส่วนตัว
797
