26 สิงหาคม 2546 17:22 น.
แตม
ฉันบอกรักเธอแล้วนะ อย่านะจ๊ะ..อย่าทำให้ฉันเก้อ รับรักฉันสักคำสิจ๊ะเธอ จะได้เก็บไปเพ้อ ให้ชื่นใจ รักเธอเพียว-เพียวหมดใจ ได้ยินไหมที่ฉันบอก รับรองว่าไม่ได้หลอก มันออกมาจากใจจริง-จริง
รัก..คำนี้มีค่ายิ่งจริง-จริงนะ เธอล่ะจ๊ะคิดว่ามันสำคัญไฉน ชั่วชีวันฉันขอฝากรักจากใจ กาลเวลานานเท่าใดฉันไม่แคร์
ถูกไวรัสความรักเข้าเล่นงาน เผาผลาญพลังงานเสียยกใหญ่ โรคนี้ไม่ทรมานไม่ต้องการยารักษาใด-ใด เพราะพลังงานที่เสียไป คือความอบอุ่นใจที่ได้กลับคืน
ขอจงรับรู้ไว้หัวใจฉัน ไม่มีวันจะแปรเปลี่ยนไปไหน ไม่มีวันยอมให้เธอเจ็บช้ำใจ และมิอาจรักใคร..นอกจากเธอ
เพียงอยากมีใครไว้ผูกพัน..ไม่ได้หวังว่าเขาคนนั้นต้องแสนดี แค่เต็มใจจะแคร์แค่นี้ ฉันพร้อมจะให้ความรู้สึกดี-ดีมากมาย อยากสัมผัสกับความอบอุ่น คงละไมละมุนหวานไหว สิ่งเดียวที่ฉันจะขอคือหัวใจ ที่ไม่ว่าจะผ่านมากี่คนกี่ใครก็ยินดี
ถึงคุณมีใครก็ช่าง ถึงไม่ได้อยู่เคียงข้างก็ไม่อ่อนไหว เพราะเพียงแค่รักคุณอยู่ในใจ ไม่ว่าอยู่ที่ไหนก็สุขใจเสมอนาน
อ่านหนังสือดึก-ดึก ก็นึกถึงคนคนหนึ่ง คนซึ่งต้องห่วงหา คนคนนึงซึ่งอยู่ในใจตลอดมา คนคนนึงซึ่งคนคนนี้ขอบอกว่า รักเธอ
รักคือทุกสิ่ง มีคนบอกไว้อย่างนั้น แต่นั่นไม่ใช่เรื่องสำคัญ เพราะทุกสิ่งนั่น..ไม่ใช่แค่รักที่ให้เธอ
หากเธอยังมีหัวใจ ข้างในนั้น คงไร้ความรู้สึก เธอจึงไม่เคยผูกพันกับใครล้ำลึก เธอคงไม่เคยรู้สึกว่า..รักใคร
ถ้าให้เลือกระหว่างเพื่อนกับความรัก คงยากนักที่จะเลือกเอาสิ่งไหน เพราะเพื่อนนี้ต้องอยู่กับเราจนวันตาย และรักนั้นก็อยู่คู่กับโลกจนสิ้นสลาย..ไปเหมือนกัน
26 สิงหาคม 2546 17:06 น.
แตม
อยากจะแกล้งเหงา...
ให้เธอเอาใจใส่..
อยากแกล้งเป็นไข้...ให้ธอมาดูแล
อยากจะแกล้งงอน...
ใครง้อก่อนคือคนแพ้
อยากจะแกล้งไม่แคร์
ให้เธอเหลียวแลทั้งวัน
อยากจะแกล้งทำเป็นหลับ
ให้เธอแอบจับมือฉัน
อยากจะแกล้งตายหนึ่งวัน
อยากดูน้ำตาเธอนั้นจะมากมาย
เพียงใด
..ฉันก็คือฉัน..
ที่ยังฝันเหมือนวันเก่า
เหงาก็คือเหงา...
ก็คือเราเหมือนเก่าก่อน
เธอก็คือ...เธอ
ไม่ได้เจอก็อาทร
วันไม่คือย้อน
คนอาทรจึงรอนท้อ..
อยากจะโกรธเธอ
กับอะไรบางอย่าง...
แต่ความเป็นห่วงเป็นใยมัน
มากกว่าทิฐิ....
ก็เลยเพจความรู้สึกนี้ไปบอก
ชีวิตเธอจะล้มลุกคลุกคลานสัก
แค่ไหน...ไม่ว่า เธอจะผิดพลาด
ไปซักกี่หน
ฉันก็ยังอยู่กับเธอเสมอ
เค้กช็อกโกแลต...ก็ต้องมีร้านอร่อย
ไอศกรีม...ก็ต้องเป็นร้านประจำ
เรามักจะยึดติด...กับความ
อร่อยเป็นประจำ
เมื่อความรักเดินทางมาหา..
เราก็กลัวว่าจะไม่อร่อยและ
มันจะไม่มาอยู่ประจำ
ไม่อร่อยก็เปลี่ยนร้าน
เค้ก..ไอศกรีม..ความรัก
ของอร่อยไม่ได้เจอกันง่าย ๆ
เจ็บยิ่งกว่าเจ็บ
แล้วใยเก็บไว้เจ็บต่อ
รอยิ่งกว่ารอ
แล้วใยรอให้ท้อถอย
รู้ยิ่งกว่ารู้...
ว่าเราอยู่อย่างผู้คอย
ใจเอ๋ย...ใจน้อย
ได้แต่คอย...อย่างน้อยใจ
..เหตุผลของชีวิต...
คือชีวิตของคนที่เต็มไปด้วย
เหตุผล อย่างเช่นความรัก
ไม่จำเป็นต้องลงเอยด้วยการ
อยู่ร่วม...หรือการโกรธแค้น
ชิงชังกัน
ความรักยังสามารถคงอยู่
แม้ว่าความเป็นคนรักจะจากไป
ซึ่งนั่นก็เป็นอีกเหตุผลหนึ่ง
ของชีวิต
ฉันจะ เก็บเธอไว้....
ในส่วนที่ลึกที่สุดของหัวใจ
ถ้าชีวิตมีอะไรมากระทบ
เธอ..จะเป็นสิ่งแรกที่ฉันรู้สึก
แต่จะเป็นสิ่งสุดท้ายที่ฉันจะ
ยอมสูญเสีย
อยยิ้มหลังการจากลา
กลับกลายว่า..มันดูเหงา
เสียงหัวเราะเบา ๆ
กลับฟังดูเศร้า...ไปสุดใจ
..ฉันก็คือฉัน..
ที่ยังฝันเหมือนวันเก่า
เหงาก็คือเหงา...
ก็คือเราเหมือนเก่าก่อน
เธอก็คือ...เธอ
ไม่ได้เจอก็อาทร
วันไม่คือย้อน
คนอาทรจึงรอนท้อ..
ให้เธอได้....เท่าที่ฉันมี
เท่าที่..หัวใจจะรู้สึก
แต่มันอาจจะอยู่ลึก
จนเธอนึกว่าไม่มี...
..จงเข้มแข็งใน...รัก
แต่อย่าใจแข็งใน...รัก ...
จงอ่อนโยนใน...รัก ...
แต่อย่าอ่อนแอใน...รัก...
เธอคือ...ความทรงจำที่ดีของชีวิต
ที่ฉันคิดจะเก็บซ่อนเอาไว้
แม้ที่ผ่านมา...
เธอบอกว่าไม่ได้ตั้งใจ
ก็ไม่เป็นไร..หรอกคนดี
..ยิ่งก้าวเข้าไปใกล้
แต่เธอไปเหมือนไกลกว่า
แต่พอเธอกลับมา
ฉันเองกลับไม่กล้า...ก้าวเข้าไป
อะไรหนอ? คนดี...
บอกฉันทีว่า..สิ่งไหน
ที่กั้นเราเหมือนแสนไกล
ทั้งที่ใกล้...แค่ใจริน
ห่างกันแค่ลมหายใจรด...
แต่เหมือนฉันยิ่งหมดความหมาย
ถูกเธอทิ้งไว้ในโลกเงียบเดียวดาย
และฆ่าฉันให้ตายด้วยสายตาชาเย็น
เกิดอะไรขึ้นกับรักของเรา
ในสีของตาเศร้าที่ฉันมองเห็น
ในเสียงของหัวใจ ที่ไหวเร้น
กับความเป็นคนแปลกหน้า
..ที่ย่องเข้ามาให้ฉันแปลกใจ ..ชีวิต
มีแง่มุมรายละเอียดหลากหลาย
บางทีสิ่งที่เรามองข้าม
กลับเป็นสิ่งดีดีที่เราไม่รู้คุณค่า
หรือบางสิ่งที่เรามุ่งมั่นไขว่คว้า
อาจเป็นสิ่งที่นำมาซึ่งปัญหา..
.........
ใส่ใจในแง่มุมปลีกย่อยของชีวิต
บ้างเถิด บางทีเราอาจค้นพบ
ความงดงามของชีวิต
ที่เคยทำหล่นหายไปก็เป็นได้
เมื่อคาดหวังไว้สุดสูง
อย่าลืมเผื่อใจไว้ในยามผิดหวังด้วย
เพราะความไม่แน่นอน
เกิดขึ้นได้เสมอในชีวิต.. เธอมีร้อยเหตุผลที่จะไป
ฉันมีเหตุผลเดียวให้เธออยู่
ฟังเสียงหัวใจดูก็รู้...
เหตุผลเดียวที่มีอยู่...คือรักเธอ ความรักยังอยู่กับเราเสมอ
แม้ว่ามันจะเปลี่ยนไป
ถ้าหัวใจเรารู้จักความรักอย่างแท้จริง
ว่าความรัก....คืออะไร
..เป็นความคิดถึงยามอ่อนล้า
ทดแทนความแหว่ว้า..อันหม่นไหม้
เถอะนะ ไม่ว่าเธอจะเกิด
มาเพื่อเป็นของใคร
เธอก็เป็นหัวใจ ของฉันแล้ว. ..ตลอดเวลาที่ผ่านมา
กับความรู้สึกดีดีที่เธอมีให้
ฉันรับรู้และปลื้มใจ
กับการเป็นคนที่มีความหมาย
สำหรับเธอ....
ขอบคุณทุกสิ่งทุกอย่าง
ที่เธอได้สรรค์สร้างให้ฉันเสมอ
ภูมิใจที่ชีวิตนี้...ได้มีเธอ
คนที่ฉันรักเสมอทั้งหัวใจ
เธอจะเป็นใคร
เป็นอย่างไร
ในสายตาของคนอื่นคนใด
ฉันไม่เคยใส่ใจ
.......
สำหรับฉันแล้ว....
เธอคือคนที่สำคัญที่สุดในชีวิต
..ไม่เคยรู้สึกกับใครเท่านี้
เหมือนหัวใจได้พบเจอคนที่ฝัน
วันข้างหน้าเป็นอย่างไรไม่สำคัญ
ขอแค่รู้ว่าวันนี้นั้น...ยังมีเธอ
ไม่คาดหวังในสิ่งที่เธอให้
ขอเพียงแค่หัวใจรับรู้เสมอ
สุขที่ได้อยู่ใกล้...ใกล้กับเธอ
สุขที่ได้ให้เธอในสิ่งที่ดี เมื่อมีความสุข
ฉันกล้าที่จะหัวเราะ
ต่อหน้าใครต่อใครมากมาย
แต่ในยามที่ทุกข์เศร้า
เธอคือคนเดียว
ที่ฉันกล้าจะร้องไห้ต่อหน้า
เพราะฉันรู้...
มีเพียงเธอเท่านั้น
ที่จะเข้าใจฉัน ..คำว่า รัก
ที่เธอเอ่ยออกมานั้น
ขอบคุณที่ให้ความสำคัญ
และฉันจะเก็บเอาไว้กลางใจ
คำว่า รัก ของเธอ
สร้างความรู้สึกอันยิ่งใหญ่
ให้ฉันรู้ว่า...บนโลกอันกว้างไกล
จะไม่มีคืนวันที่เดียวดาย
อีกต่อไปแล้ว...
ขอเพียงแค่รู้ว่าเธอรัก
ก็อบอุ่นนักแล้วในใจนี้
ขอเพียงแค่รู้ว่าเธอมี
ความรู้สึกดีดี...ไม่เปลี่ยนไป
ขอเพียงเธอยังมีฉันอยู่
ในความรู้สึกห่วงใย
ขอเพียงเธอยังไม่มีใคร
มาแทนที่ในหัวใจก็เพียงพอ
ชีวิต...
เมื่อมีเธอผ่านเข้ามา
สรรพสิ่งก็เปลี่ยนไป
ฟ้าที่เคยทึมเทาก็สดใส
หนทางยาวไกล
ที่เคยทำให้ใจท้อถอย
ก็กลับมามีความหมาย
และมีเรี่ยวแรงพลังที่จะก้าวต่อไป
โลกใบเดิม
เพียงแต่เติมความรักให้
ทุกสิ่งทุกอย่างก็เปลี่ยนไป
มีความหมายในทางที่ดี
หัวใจดวงเดิม
เติมความรักเข้าไปเต็มที่
ความเศร้า ความเหงาหายไปทันที
คงมีแต่ความรู้สึกอันงดงาม
.
26 สิงหาคม 2546 16:55 น.
แตม
สิบสี่กุมภาพันธ์
สิบสี่กุมภาพันธ์ วันสุขสันต์เกษมศรี
ความรักที่พึงมี มอบแก่กันมั่นหทัย
วาเลนไทม์นี้หนอ วันเฝ้ารอรักสดใส
ของขวัญอันชื่นใจ คือรักแท้แผ่เพิ่มพูน
รักแท้คืออะไร ทำไฉนไม่เสื่อมสูญ
รักดีทวีคูณ รักสมบูรณ์เป็นอย่างไร
ความรักของมนุษย์ อาจสิ้นสุดตามกาลสมัย
เวลาผ่านเลยไป ความรักไซร้ใยจืดจาง
รักแท้ไม่อวดตน ไม่ช่างบ่นทนทุกอย่าง
รักให้ด้วยใจกว้าง รู้ประนอมและถ่อมตน
รักแท้ไม่ลวงหลอก ไม่กลิ้งกลอกให้สับสน
รักแท้เฉกพระชมน์ องค์พระคริสต์อุทิศถวาย
รักแท้ให้อภัย ไม่หลงใหลไม่งมงาย
ชื่นชมอยู่มิคลาย ในความดีที่บำเพ็ญ
รักแท้ต้องจริงจิต สุจริตความคิดเห็น
อ่อนหวานและเยืกเย็น ไม่เยินยอเกินพอดี
รักแท้ไม่ฉุนเฉียว ไม่ลดเลี้ยวเกลียววิถี
เหตุผลในวจี ที่เรียบราบไม่หยาบคาย
ความงามของความรัก จึงประจักษ์ไม่เลือนหาย
ของขวัญวาเลนไทน์ คือรักอยู่คู่โลกา
17 สิงหาคม 2546 12:06 น.
แตม
สวัสดีครับสำหรับเรื่องที่ผมจะเขีนต่อไปนี้นั้นน่ะไม่ใช่กลอนหรอกครับ แต่มันจะเป็นเรื่องสั้นเรื่องหนึ่งเกี่ยวกับชีวิตจริงของผมที่เป็นดั่งนิยายครับ ก็ลองอ่านดูแล้วกันนะครับ
ตัวของผมนั้นเป็นคนง่ายๆสบายๆไม่เครียด แต่ผมก็เป็นคนที่โรแมนติกมาก ผมมักหวังเสมอๆว่า ผมจะมีความรักที่ผิดแปลกไปจากคนอื่น และแล้วมันก็เป็นความจริงครับ
เช้าวันหนึ่งท่ามกลางท้องฟ้าอันสดใสและกว้างใหญ่ไพศาลสุดลูกหูลูกตา ลมพัดโชย กลิ่นดอกไม้อันหอมระริน ได้เกิดความรักของชายหญิงคู่หนึ่งราวกับปาฏิหารย์
เรื่องมันเกิดขึ้นเมื่อ 4 ปีที่แล้วที่ตลาดท่ามกลางสภาพแวดล้อมอันมากมาย เช่น ผักสด ผลไม้ และอาหารสดนานาชนิด ผมไม่เคยคาดคิดมาก่อนเลยว่าผมจะได้เจอกับผู้หญิงคนหนึ่ง เธอสวยงามดั่งนางฟ้าก็มิปาน เวลานั้นผมกำลังต่อราคาผักอยู่ เธอได้วิ่งเข้ามาชนผมอย่างจัง จนหกล้มหัวขมำลงกับพื้น เธอค่อยๆเงยหน้าขึ้นและกล่าวเพียงคำสั้นๆว่า ขอโทษค่ะ ตอนนั้นผมได้สังเกตเห็นใบหน้าของเธอ เธอเป็นคนที่งดงามมาก แต่เนื่องจากตอนนั้นเธอรีบมากทำให้ผมไม่ทันถามว่าเธอเป็นใครหรือว่ามาจากไหน หลังจากวันนั้นผมก็ไม่ได้เจอเธออีกเลย แต่แล้ววันหนึ่งสวรรค์ก็เป็นใจให้เราได้มาพบกันจนได้ ผมพบกับเธอในเช้าวันหนึ่ง ซึ่งเช้าวันนั้นแหละที่ผมถือว่าเป็นเช้าวันที่เปลี่ยนชีวิตของผมไปทั้งชีวิต วันนั้นเป็นวันรับน้องใหม่ของคณะ ผมซึ่งเป็นรุ่นพี่ปี 2 ต้องไปดูแลน้องๆที่เพิ่งเข้าใหม่ ทำให้ผมได้เจอเธอ เธอเป็นรุ่นน้องคณะของผม เธอเป็นคนที่ขยันมาก เพราะทุกเช้าที่ผมมามหาลัย ผมมักจะได้เห็นเธอนั่งอ่านหนังสือเกี่ยวกับนิยายเรื่องต่างๆและการเรียนอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่หลังมหาวิทยาลัย เธอเป็นคนที่ชอบเรื่องนิยายเหมือนๆกันกับผมทำให้ผมคิดว่าเราเข้ากันได้ ทุกๆเช้าผมบอกกับตัวเองว่าจะต้องทำความรู้จักกับเธอให้ได้ และแล้ววันหนึ่งผมได้ไปมหาลัยแต่เช้าพร้อมกับความง่วงนอนที่ยังคงเหลืออยู่เพราะเมื่อคืนผมนอนดึกมาก เนื่องจากต้องซ้อมพูดกับเธอหน้ากระจกจนดึก ผมเดินเข้าไปหาเธออย่างช้าๆพร้อมกับความกลัวที่ยังเหลืออยู่ และได้ถามว่า มาเป็นเพื่อนกันไหมครับ เธอตอบกลับด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มแจ่มใสและบอกกับผมว่า ได้สิคะ ต่อจากนั้นเราก็ได้คบกันเป็นเพื่อน เธอเป็นคนที่ร่าเริงและเบิกบานตลอดเวลา แต่แล้วเราก็คบกันได้ไม่นาน วันหนึ่งผมได้ไปส่งเธอที่บ้าน เธอเป็นคนรักสุนัขมาก และที่สำคัญคือผมได้พบว่าที่แท้เธอเป็นถึงคุณหนู บ้านของเธอนั้นใหญ่มากราวกับคฤหาสน์ เธอได้แนะนำผมให้รู้จักกับพ่อแม่ของเธอ แต่ผมรู้สึกว่าพ่อแม่ของเธอนั้นไม่ค่อยจะชอบหน้าของผมซักเท่าไหร่ เพราะหลังจากที่ผมไปบ้านเธอวันนั้น เราก็ไม่ได้เจอกันอีกนานแสนนานเลยทีเดียว และแล้วมาวันหนึ่งเธอก็โทรมาบอกกับผมว่าเธอจะไปเรียนต่อที่ต่างประเทศเป็นเวลา 3 ปีเต็ม ตอนนั้นเธอเล่นทำเอาผมเกือบช็อค ที่โทรมาบอกผมแบบนั้นแต่ผมก็ได้บอกกับเธอว่าผมจะรอเธอทุกๆวันที่ใต้ต้นไม้ที่เราได้พบกันเป็นครั้งแรกและเธอก็ตอบตกลง กาลเวลาผ่านไปเป็นเวลา 4 ปีเต็ม เธอก็ยังไม่มา ผมพยายามตามหาเธอทุกๆที่ ไม่เว้นแม้แต่ที่บ้านเธอ เมื่อผมไปที่บ้านเธอผมกลับพบว่าพ่อของเธอนั้นถูกฟ้องล้มละลายและทำให้พ่อของเธอต้องฆ่าตัวตายในเวลาต่อมา ผมคิดว่าเราคงจะไม่ได้เจอกันอีกแล้ว แต่ผมก็ยังคงไปที่ต้นไม้นั้นทุกๆวัน จนถึงวันหนึ่งซึ่งเป็นวันเดียวกันกับที่ผมพบเธอ ผมได้ไปที่ต้นไม้นั้นและรออยู่นาน ความพยายามของผมที่จะพบกับเธอก็ค่อยๆหมาลงไปในวันนั้น ผมเดินออกมาจากต้นไม้นั้นอย่างช้าๆ แต่แล้วก็มีเสียงเรียกเสียงหนึ่งเรียกผมเสียงนั้นเป็นเสียงที่ผมจำได้ดี มันเป็นเสียงของหญิงสาวไร้เดียงสาคนหนึ่งที่ผมรักและรอมานานถึง 4ปีเต็ม เสียงนั้นคือเสียงของเธอ และนี่แหละครับคือรักดุจรักนิรันดร์ของผม มันเป็นพรหมลิขิตที่ทำให้เราได้มาพบกัน สุดท้ายนี้คุณรู้ไหมครับว่าอะไรคือพรหมลิขิต มันคือการสร้างสะพานจากความสัมพันธ์ไปสู่ความรักแท้ยังไงล่ะครับ
ก็ขอขอบคุณทุกๆคนมากนะครับที่อ่านเรื่องของผมจนจบ ว่าไงล่ะครับอึ้งใช่ไหมครับ
หน้าส่วนตัว
994
