23 มีนาคม 2546 14:31 น.
แม่มดน้อยค่ะ
ไม่เอานะ. . .อย่าร้องไห้
อย่าปล่อยน้ำตาไหลต่อหน้าเขา
อย่าทำตัวเป็นผู้หญิงงี่เง่า
เข้มแข็งเข้า. . .อดทนไว้ก่อนนะหัวใจ
ฉันรู้ว่าเธอตื้นตัน
ฉันก็เห็นเหมือนกันว่าเธอหวั่นไหว
โธ่เอ้ย!!. . ก็อีแค่เค้าบอกเธอว่าห่วงใย
จะดีใจจนน้ำตารินไหล. . .รึไงกัน
อย่าให้เขารู้ซิว่าเธอขี้แย
อย่าทำตัวอ่อนแอให้เขาขบขัน
ก้มหน้าไว้. . .ปกปิดความรู้สึกที่ตื้นตัน
เธอต้องเข้มแข็งอย่างนั้นล่ะ. . .ใช่เลย
อ้าว!!. . .นั่นเธอจะร้องไห้ทำไม
โธ่เอ้ย!!. . .เขาแค่บอกออกไปว่าคิดถึงเธอเฉยๆ
อีกแล้วนะหัวใจเจ้าไม่เคยเข้มแข็งเลย
ร้องไห้อีกตามเคย. . .แค่เขาเฉลยว่าไม่เคยรักใครนอกจากเธอ
23 มีนาคม 2546 13:50 น.
แม่มดน้อยค่ะ
เธอชอบใส่ร้ายกัน. . .
เปรียบฉันเป็นอย่างนั้นอย่างนี้
วันนี้จะให้เป็นอะไรอีกล่ะค่ะ. .คนดี
~เต่า~
อะไรกันนี่. . .มาเปรียบกัน
เธอบอกฉัน. . .ยังกะเต่า
ทำอะไรงี่เง่าอยู่อย่างนั้น
งุ่นง่านต้วมเตี้ยมขึ้นทุกวัน
โกรธนะ. . .มาว่าฉันได้ยังไง
ย่ะ. . .พ่อกระต่ายคนเก่ง
ใครก็เร่งเกมเธอไม่ทันใช่ไหม
ฉันตามเธอไม่เคยทันเรื่องของหัวใจ
แต่ฉันก็พยายามวิ่งเข้าใกล้หัวใจเธอ
ฉันไม่เก่งหรอกไอ้เรื่องรัก ๆ
เธออาจเห็นว่าฉันชักช้า ป้ำเป๋อ
ปล่อยเถอะให้รักค่อย ๆ คืบคลานไปหาเธอ
(อย่ามองอย่างนั้นซิ)ฉันไม่ได้เพ้อเจ้อ. . .นะคนดี
เปิดโอกาสให้ฉันหน่อยนะ
อย่าเบื่อล่ะที่ฉันวุ่นวายเธอแบบนี้
ถึงฉันจะทำอะไรเอื้อยอ้ายไม่เข้าที
แต่หัวใจดวงนี้. . .
มันกระโดดด้วยความเร็วเต็มที่ไปหาเธอ
22 มีนาคม 2546 01:16 น.
แม่มดน้อยค่ะ
อย่ามองฉันเป็นผู้หญิงไม่ดี. . .
เพียงแค่เพราะมีใครผ่านเข้ามาในชีวิตฉัน
ใครหลายคนที่ก้าวเข้ามาผูกพัน
คนหลายคนที่ปันใจให้ฉันก่อนจากไป
อย่ามองฉันเพียงแค่ที่เธอเห็น
ฉันอาจไม่ได้เป็นอย่างที่เธอคิดไว้
อยากให้เธอลองมองลึก ๆ ที่หัวใจ
เพราะเธออาจมองเห็นอะไรอีกมากมาย
อย่ามองฉันเป็นผู้หญิงหลายใจ
อย่าตัดสินฉันให้เป็นเพียงผู้หญิงใจร้าย
อยากให้เธอรู้ว่าใครหลายคนที่ฉันรู้จักมากมาย
ไม่มีใครมีความหมายและสำคัญสำหรับฉันได้เท่าเธอ. . .
21 มีนาคม 2546 01:00 น.
แม่มดน้อยค่ะ
เขียนอะไรเล่นๆ ไปเรื่อยเปื่อย ดึกแล้วเอยเริ่มเมื่อยต่อไม่ไหว
เอนกายลงล้มแอบแนบหลับไป ฝันเห็นเจ้างูใหญ่เลื้อยไล่มา
ตะโกนร้องเรียกลั่น*ช่วยหนูด้วย* ทำไมถึงได้ซวยเป็นหนักหนา
ส่งเสียงเรียกแหบแห้งนานเวลา ยังไม่มีทีท่าใครเห็นใจ
เจ้างูยิ้มยิงฟันทำหน้าเอ๋อ น้ำตาเอ่อแก้มฉันเริ่มรินไหล
ให้ตายเถอะใครก็ได้มาไวๆ จับงูใหญ่ไล่ไปให้พ้นที
วิ่งข้ามเขาลูกนี้ไปลูกโน้น ร้องตะโกนลั่นป่าสุดแรงหนี
ตะวันดับพระจันทร์มืดยามราตรี เวลานี้เที่ยงคืนสยองใจ
ทันใดพลันนั่นเองเจ้างูยักษ์ สลัดร่างหน้าหักเป็นหน้าใหม่
รอยยิ้มผุดน้ำตาขาดประหลาดใจ เจ้างูใหญ่ที่แท้. . .แหม!! เป็นเธอ
20 มีนาคม 2546 02:19 น.
แม่มดน้อยค่ะ
เมื่อฉันไม่มีเธอ
ใช่ว่าจะเจอแต่เรื่องร้าย ๆ
ฉันกลับสุขสบาย
ใช้ชีวิตแบบเรียบง่ายไม่ต้องแคร์ใคร
เมื่อฉันไม่มีเธอ
ใช่ว่าน้ำตาเอ่อไม่หยุดไหล
มีบ้างที่รู้สึกว้าเหว่ใจ
แต่ผู้หญิงอย่างฉันจะไม่ฟูมฟายให้ผู้ชายอย่างเธอ
ไม่ใช่ไม่เจ็บปวด
แต่เพราะความร้าวรวดที่พลั้งเผลอ
สอนให้ฉันเข้มแข็งเพื่อทนต่อหัวใจที่พร่าเบลอ
แค่อยู่บนโลกโดยไม่มีเธอ. . .
แค่นี้. . .ไม่ถึงตาย
หน้าส่วนตัว
600
