4 พฤศจิกายน 2548 06:34 น.
แสงไร้เงา
+++ ย า ม เ ธ อ ยิ้ ม
ยามเธอยิ้ม ปานอีแร้งแย่งหมาเน่า
ยามเธอเศร้า ช่างละม้ายคล้ายกับผี
ยามเธอยิ้ม ช่างยั่วยวนกวนตีนดี
ยิ้มอีกทีเตะคอพับหลับคาตีน
+++++ ท้ อ ง ป่ อ ง
พอหน้าท้อง ของแม่ เริ่มป่องออก
พ่อก็บอก อยากให้ลูก เป็นดอกเตอร์
ย่าก็อยาก ให้หลานเป็น นายอำเภอ
แต่ต้องเก้อ หมอบอกแม่ แค่ลงพุง
+++++ น อ น กั บ ศ พ
เมื่อคืนฝันสยองตีสองกว่า
ฝันไปว่านอนซบกับศพผี
นอนขึ้นอืดค้างตายมาหลายปี
เหมือนปิศาจอเวจีที่น่ากลัว
เหม็นซากศพ อบอวลไปทั่วห้อง
ไม่กล้ามองต้องคู้คด นอนหดหัว
ตกใจตื่นขนลุกซู่ ดูรอบตัว
เห็นชัวร์ ๆ เมียนอนตด สลดใจ
+++++ บ ว ก เ ล ข
สามสิบหกคืออกอันเซ็กซี่
ยี่สิบสี่คือเอวองค์โฉมเฉลา
สามสิบห้าคือบั้นท้ายร้ายไม่เบา
รวมกันเข้าเก้าสิบหกอายุเธอ
+++ ค ว า ม รั ก ข อ ง โ ป ร แ ก ร ม เ ม อ ร์
เอา array มาเก็บความรัก
เอา buffer มาพักใจไว้
เอา struct มาใส่ความห่วงใย
แล้ว save เก็บไว้ในหัวใจเธอ
complie ความปรารถนาดี
ที่ execute ไว้เสมอ
ยามใดที่ interrupt แล้วพบเจอ อยากจะ copy หน้าเธอไว้ทุกมุม
ls ดูความจริงใจ
ftp ความคิดถึงไปทั่วกลุ่ม
declare ความห่วงหาให้ครอบคลุม
แล้ว click ปุ่มเพื่อส่งความหวังดี
del ความบาดหมางของสองใจ network เชื่อมใยใจที่ล้นปรี่
ให้ ram เก็บความรู้สึกที่มี
ใช้ pointer ชี้สายสัมพันธ์ เก็บค่าความสุขลง file
แล้ว move ย้ายค่าความโศกศัลย์ ทิ้งไปใน bin โดยพลัน
เหลือ quota ไว้แค่ฉันกะเธอ
+++ ย อ ม
ฉันรักเธอเพ้อหาจนหน้าแห้ง
สุดแสยงสุดสยิวหิวกระหาย
แม้นอกหักรักนี้ขี้แตกตาย
ฉันยอมอายตายคาขี้ดีกว่าเอย
+++ ใครดูแล้วไม่ Fwd ขอให้ขึ้นคานอย่างแรง.......... +++
3 พฤศจิกายน 2548 14:08 น.
แสงไร้เงา
" ทะเลาะกับเมีย เพลียใจทีสุด
ทะเลาะกับผัว ปวดหัวที่สุด
ทะเลาะกับแฟน แค้นใจที่สุด
ทะเลาะกับพ่อแม่ แย่ที่สุด
ทะเลาะกับลูก ทุกข์ใจที่สุด
ทะเลาะกับเพื่อนบ้าน รำคาญที่สุด
ทะเลาะกับเพื่อนร่วมงาน ฟุ้งซ่านที่สุด
ทะเลาะกับลูกน้อง มัวหมอนที่สุด
ทะเลาะกับเจ้า ฉิบหายที่สุด"
2 พฤศจิกายน 2548 23:30 น.
แสงไร้เงา
รักเราเหมือนสารกัมมันตรังสี อาจมีวันน้อยลง แต่ไม่มีวันหมด
เธอแผ่รังสีแกมม่าแห่งความรัก ทะลุทะลวงเข้าสู่ใจฉัน
ถ้าเธอเป็นนิวเคลียส ฉันจะเป็นอิเล็กตรอน
เฝ้าวนเวียนอยู่รอบเธอไม่ห่าง
ฉันเป็นประจุลบ ที่วิ่งเข้าหาสนามความงามของประจุบวกอย่างเธอ
ถ้ารังสีแคโทด บ่งบอกความรู้สึกของฉัน
ทอมป์สันคงไม่มีวันพบอิเล็กตรอน
เพราะสิ่งที่จะปรากฏบนฉากคือหัวใจที่เต็มไปด้วยรัก
ความรักฉันต่อเธอเหมือนโลหะหนัก
สะสมไปทีละน้อยจนกว่าจะมากพอแสดงอาการให้เธอเห็น
ความรักของเรา2 = (ความรักเธอ)2 + (ความรักฉัน)2
+ 2(ความรักเธอ)(ความรักฉัน) cos(ความผูกพัน)
ปฏิกิริยาฟิวชันหลอมรวมความรักของเราเอาไว้ด้วยกัน
ความรักและความเกลียดเป็นไปตามสมการ E = mc2
เมื่อเราให้ E เป็นความรัก และ m เป็นความเกลียด
ความเกลียดที่หายไปจะก่อให้เกิดความรักมากมายมหาศาล
ความผูกพันระหว่างเพื่อนเหมือนพันธะไฮโดรเจน
แข็งแรง ทำลายยาก
เพื่อนกันเชื่อมกันด้วยพันธะโลหะ ยืดหยุ่นได้ แต่ไม่แยกจากกัน
พวกเราคือกรดอะมิโน ถูกสังเคราะห์ขึ้น
แล้วรวมกันเป็นสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่า เพื่อน "
31 ตุลาคม 2548 07:59 น.
แสงไร้เงา
ยามเมื่อมองออกไปนอกหน้าต่าง
ดูเคว้งคว้างจิตฉันนั้นหวั่นไหว
ปล่อยความคิดล่องลอยเหมือนคอยใคร
จะมีไหมใครคนนั้นที่ฉันรอ
จึงอยู่อย่างเงียบงันในวันนี้
เหงาสิ้นดีใจนั้นมันเริ่มท้อ
ความโศกเศร้าถมอุราน้ำตาคลอ
มาช่วยต่อเติมใจให้แก่กัน
ยามหลับตาเมื่อใดใจสะอื้น
ทุกค่ำคืนอ้างว้างเหมือนค้างฝัน
แสนโดดเดี่ยวเศร้าทรวงดวงชีวัน
กายหนาวสั่นจิตท้อทรมาน
เพียงเดียวดายในวิถีของชีวิต
คราวหวนคิดยิ่งพาน่าสงสาร
ทางข้างหน้าท้อแท้แค่ร้าวราน
คงจะผ่านทางไปไร้คนเคียง
30 ตุลาคม 2548 14:33 น.
แสงไร้เงา
แอบส่งความรักไปให้เธอ
แอบส่งความคิดถึง
แนบสำเนากับความสิ่งดีดีไปให้
แต่ตัวเธอนั้นคงไม่รู้หรอกว่าฉันนั้นเป็นใคร
และอย่าเดาเลยเธอว่าฉันนั้นเป็นใคร
ฉันนั้นก็ได้แต่แอบส่งสิ่งดีดีไปให้
และจะเก็บซ่อนมันไว้ตลอดไป
กับสิ่งที่แอบไปให้นั้น คือ ความหวังดี
Lovers
0 คน เลิฟแสงไร้เงา
หน้าส่วนตัว
1259
