9 ตุลาคม 2548 02:32 น.
แสงไร้เงา
วันนี้ไม่เหงาแล้ว เพราะได้กำลังจากเพื่อนที่แสนดี
มานั่งพิมพ์กลอนให้เพื่อนๆ ได้อ่านดีกว่าจะไปนั่งเหงา
วันนี้แสนสนุกกับภาษาอังกฤษ ไม่เกรงไม่กล้ว
เน้น เน้นกันแต่เนิ้อไม่เกรงกลัว
ว่ากันมาภาษาอังกฤษ ถามมา จะตอบไม่เกรงกลัว
วันนี้ครูบอกว่า พูดเข้าไว้ และห้ามอายแล้วจะดีเอง
พูดไปพูดมาแล้วลิ้นมันพันกัน นั้นน่าขำนักหนาภาษาเอ๋ย
อ่านแล้วดูเหมือนไม่ใช่กลอน เหมือนเรียงความกว่า
ขอไว้ ณ ที่นี่ด้วยนะค่ะ
7 ตุลาคม 2548 13:14 น.
แสงไร้เงา
ช่างเหงาเหลือเกิน
ออนไลน์ก็ไม่มีเพื่อนสักคนที่ออนไลน์
มันช่างโหดร้ายเหลือเกินโลกนี้
ไม่ได้เหงาเพราะไม่มีความรัก
มันเหงาเพราะไม่เพือนสักคนไว้คอยคุย
นั่งเล่นคอมคนเดียวในหอพัก
ช่างไร้เพื่อนพักต์นักหนาหนอเรา
ต้องทำใจเรียนไกลบ้าน ต้องนั่งเหงา
แถมยังพูดคนละภาษา นี้แหละมันหนักใจ
จะบรรณยายยังไงหนอวันพรุ่งนี้กับการบ้าน
จะติดๆขัดๆอีกวันหนอเรา ช่างเศร้าใจ
ภาษาอังกฤษเอ๋ย
แสงไร้เงาช่างเหงาเหลือเกิน หวังว่าเพื่อนๆ
แวะมาทักบ้างให้หายเหงาหน่อยนะ
5 ตุลาคม 2548 07:16 น.
แสงไร้เงา
นั่งเหงาข้างๆ ขอบหน้าต่าง
ใจเอ๋ยหนอใจเรา จะนั่งเหงาไปถึงไหน
จะมีใครไหมสักคน ทีคอยมานั่งเหงาเป็นเพื่อน
นอนเอนกายบนเตียงนอนช่างเดี่ยวดาย
จะมีใครไหมสักคนมานอนข้างๆ ให้มีเดียวดายหายไป
เดินบนถนนสายเก่าช่างอ้างว่างแสนจะเย็นชา
จะมีใครบ้างหนอมาเดินข้างๆ จับมือให้หายหนาว
ทานข้าวที่ร้านเดิม เห็นคนอื่นเขาเป็นคู่
------------- นั่งคุยกันแสนสนุก ----------
แต่ตัวเราหนอ ทานคนเดี่ยว จะหัวเราะคนเดี่ยวก็ไม่ได้
.....................เดี่ยวเขาเป็นบ้าเอา................
คนเดี่ยวดาย
3 ตุลาคม 2548 03:29 น.
แสงไร้เงา
คิดถึงกันบ้างไหม...........คนไกลตาจ๋า
ส่วนตัวฉันนั้นคิดถึงเธอแทบขาดใจ
คิดถึงเธอ...ทุกวัน...ทุกวินาที
หวังว่าคนไกลตาคงได้รับรู้
ว่าฉันคิดถึงแทบขากใจ ....ไกลตาจ๋า
หน้าส่วนตัว
836
Lovers
0 คน เลิฟแสงไร้เงา
