20 สิงหาคม 2545 17:57 น.
แอ็ปเปิ้ล
ผืนฟ้าสีเทาดูเคว้งคว้าง
หยดน้ำค้าง..ไหลลงมาที่หน้าต่าง..หลังซาฝน
ความเงียบเหงาเกาะกินใจใครหนึ่งคน
ค่ำคืนแห่งความหมองหม่น..ฉันเปรียบเหมือนคนไม่มีที่ไป
กอดตัวเองกับความเหงา..แล้วร้องไห้
นั่งซุกตัวในมุมห้องอย่างเดียวดาย
ผ่อนลมหายใจอย่างไหวหวั่น
อ่อนล้าแล้วหัวใจ...ได้โปรดอย่าทำร้ายกัน
ฉันไม่มีเรี่ยวแรงจะไปแข่งขัน..กับความร้าวรานของวันคืน
กลายเป็นคนอ่อนแอ
น้ำตายังไหลมาย้ำเตือนว่าพ่ายแพ้อยู่เสมอ
เวลานี้แม้แต่..ความห่วงใย..ยังไม่เคยได้ยินจากเธอ
สองมือของผู้หญิงหัวใจเซอ ๆ
ก็คงต้องเช็ดน้ำตาเอ่อ..ด้วยตัวเอง
20 สิงหาคม 2545 17:37 น.
แอ็ปเปิ้ล
หากเธอ...บังเอิญผ่านมา
และพบว่าฉันยังยืนอยู่ที่เก่า
ร่องรองของน้ำตายังเปรอะเปื้อนไม่เคยบางเบา
นั่นเพียงเพราะฉัน...ยังไม่ลืม คำว่า ..เรา.. เท่านั้นเอง
ยังไม่รู้...จะเดินต่อไปทางไหน
้ฟ้าของฉันไม่เคยสดใสเลยสักครั้ง
เดินไปก็หลงทาง...ขอพักตรงที่เก่าโดยลำพัง
เผื่อคืนวันเก่า ๆ จะช่วยประทังลมหายใจให้ฉันได้ฟื้นคืน
หากเธอคืออุ่นเดียวในชีวิต
ขอให้ฉันได้ใกล้ชิดเธออีกสักหน่อย
แม้นาทีนี้ที่เธอได้ก้าวถอย
ขอฉันได้ฝังรอยตรง..ความรัก..อย่างเดียวดาย
...สัญญาว่าฉันจะไป...
หากหัวใจเริ่มแกร่งและพร้อมมากกว่านี้
หากเจ็บปวดเพียงพอแล้วกับความรักที่ค่าไม่มี
วันนั้น..ฉันจะออกจากที่พักพิง..โดยไร้เธอ
18 สิงหาคม 2545 20:23 น.
แอ็ปเปิ้ล
ในความเป็นผู้หญิง..
เหมือนมีบางสิ่งที่ฝืนความรู้สึก
จะรักใครสักคน..เหมือนเป็นความลับในส่วนลึก
ซุกซ่อนทุกความรู้สึก..ทำเหมือนไม่คิดอะไร
ปากกับใจไม่ค่อยจะตรงกัน
หัวใจให้เธอเป็นคนสำคัญ..แต่ยังบอกว่าไม่ใช่
บางครั้งบางคราก็อยากบอกเธออย่าเพิ่งน้อยใจ
แค่ผลพวงความเป็น.. ผู้หญิง ไม่ได้มีอะไร..
ลึก ๆ ในหัวใจ ..ก็ยังรักเธอ ..
18 สิงหาคม 2545 20:00 น.
แอ็ปเปิ้ล
เธอไม่เข้าใจหรอก...คนดี
ความห่วงใยเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่เธอมีให้กับฉัน
มันต่อเติมชีวิตของคนที่ตลอดมาไม่เคยสำคัญ
เธอทำให้ช่วงเวลาหนึ่งของฉันผ่านพ้นคืนวันที่ร้าวราน
ฉันเหมือนดอกไม้กลางทะเลทราย
ที่อ่อนล้า..โรยแรง..ใกล้จะตายในไม่ช้า
แสงแดดแผดเผากัดกร่อนใจเสียจนเจ็บชา
หากไม่มีเธอเดินเข้ามา...ฉันยังไม่รู้ว่าจะเป็นอย่างไร
อยากสื่อความรู้สึกผ่านไปให้เธอ
แต่ไม่รู้จะหาคำใดที่เลิศเลอ..ทำให้เธอเข้าใจได้
ทุกครั้ง..ทุกครา..ที่ฉันเหม่อมองท้องฟ้าไกล
เชื่อไหม..ฉันอบอุ่นใจยามคิดถึงเธอ
คิดถึงข้อความที่เธอส่งมา
คิดถึงภาพทะเล..ท้องฟ้า ที่เธอบอกกับฉัน
ยามใดที่เหงาใจก็โปรดหันมามองภาพนั้น
อาจจะช่วยให้คืนวันที่ไหวหวั่น...รู้สึกดี
รู้ไหม...ฉันทำอย่างที่เธอบอก
เพราะมันเป็นทางออกของคนเหว่ว้าคนนี้
แม้ระยะทางบนผืนทรายของฉันห่างไกลริบหรี่
จะต้องเหงามากกว่านี้..ก็ยังรู้สึกดี..ที่มีเธอ
ขอบคุณสำหรับความเป็นเพื่อนที่ดี
ขอบคุณทุกความรู้สึกที่เธอมีให้กับฉัน
ความทรงจำที่แสนดีจะมีเธอ..อยู่อย่างนั้น
เชื่อมั่นเถอะว่า...หนึ่งในคนร้อยพัน
เธอ..คือ..คนสำคัญ..ที่ฉันแคร์
18 สิงหาคม 2545 19:44 น.
แอ็ปเปิ้ล
เธอก็เหมือนนกน้อยตัวนั้น
ที่บินสูงขึ้นไป และนับวันจะไม่เห็นเพื่อน
เธอจะเรียนรู้ว่าที่สุดแล้วมันช่างลางเลือน
กับการค้นหาใครที่ถูกใจบนโลกที่กราดเกลื่อนผู้คน
เจ้าหญิงที่เลิศเลอมีเพียงในนิทาน
แต่ผู้หญิงที่ร้าวรานในความจริงยังเป็นฉันเสมอ
การเฝ้ามองดูคนที่รัก..ค้นหาใครที่ใจต้องการเจอ
ช่างเจ็บปวดเกินกว่าจะกลั้นน้ำตาไม่ให้เอ่อท่วมใจ
ไม่อยากทนเห็นเธอต้องโดดเดี่ยวเดียวดาย
ยิ่งเธอเดินไปไกลเท่าไร...ความเสียใจยิ่งคลืบคลานอยู่ข้างหน้า
สองมือเธอจะทนได้ไหมที่ต้องรองรับซับน้ำตา
หากใครที่ค้นหาตลอดมา...ไม่มีจริง...
ในโลกกว้างใหญ่ใบนี้
ไม่มีใครหรอกนะ...จะเหมือนทุกสิ่งที่เธอฝัน
สิ่งที่คิดกับความเป็นจริงมันต่างกัน
แต่สิ่งหนึ่งที่มั่นคงไม่เปลี่ยนผัน..นั่นคือ..ใจฉันที่ให้เธอ
หากเธอจะลองเปิดใจ
และให้โอกาสฉันเป็นคำตอบแทนการค้นหา
บางทีเธออาจพบอะไรบางอย่างที่เธอต้องการตลอดมา
นั่นคือ..รักแท้จริงจากผู้หญิงธรรมดา...
ที่เธอจะมองเห็นค่าก็ต่อเมื่อไม่มีใคร....
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟแอ็ปเปิ้ล
หน้าส่วนตัว
620
