6 กันยายน 2545 12:51 น.
แอ็ปเปิ้ล
ยืนรอรถเมล์อยู่ข้างทาง
ถนนสายอ้างว้างที่เดิมแห่งนี้
บันทึกเรื่องราวมากมายที่เคยมี
มองสิ่งเดิม ๆ ข้างกายยิ่งเหงาทุกที เดียวดายเหลือเกิน
มองดูผู้คนผ่านไปผ่านมา
บังเอิญเห็นคนบ้าเดินมาอย่างขวยเขิน
ในมือถือดอกหญ้า...ใบหน้ายิ้มระรื่นแสนเพลิดเพลิน
ช่างมีความสุขเหลือเกินกับทุกอณูของชีวา
มองดูตัวเรา...
ทำไมดูเศร้า...แอบอิจฉาคนบ้า
เค้ายังยิ้มได้กับสิ่งที่เรามองว่าไร้ราคา
ดอกหญ้าช่างมีค่ากับคนไร้กังวลในแววตาเสียจริง
ต่างกันตรงไหน
คนบ้าที่มีดอกหญ้า..กับคนไร้ค่าที่ขาดหายในบางสิ่ง
หรือเพราะคนบ้ามีดอกหญ้า
ก็สุขได้ในโลกแห่งความจริง
แต่คนไร้ค่าแม้จะมีพร้อมทุกสิ่ง
ในโลกแห่งความจริง...ยังเศร้าอยู่เหมือนเดิม
31 สิงหาคม 2545 00:33 น.
แอ็ปเปิ้ล
ย่างเท้าเลาะเลียบหาดทราย
หลีกหนีความวุ่นวายในคืนที่หนาวเหน็บ
ให้รัก...เป็นรักเพียงฉันคนเดียวที่กอบเก็บ
ในความทรงจำที่ร้าวเจ็บ...
ฉันเอื้อมมือเก็บเศษฝันในวันวาน
แสงดาวห่มกอดปลอบโยนฉัน
สายลมโอนอ่อนเดินทางมาพัดผ่าน
ผืนทรายอยู่เป็นเพื่อนในคืนที่ร้าวราน
ยังยิ้มทั้งน้ำตากับวันวานที่มีเธอ
ความรักที่หลุดลอยไปไกล
หัวใจของใครคนหนึ่งก็ลอยเคว้ง
ไม่กล้าที่จะปฏิเสธหัวใจตัวเอง
ร่องรอยของความรักยังบรรเลงเพลง...รักเธอ
แม้วันนี้ท้องฟ้าของฉันนั้นเงียบเหงา
แต่เรื่องราวของเราบันทึกไว้กลางใจเสมอ
แม้กาลเวลาพัดพาเธอจากไปไกลไม่อาจเจอ
แต่ที่ในหัวใจยังไม่เผลอหลงลืมเธอสักที
ฉันอาจเหมือนใบไม้ที่ล่องลอย...ไร้น้ำหนัก
ฉันอาจไร้แล้วซึ่งคำว่ารักจากเธอผู้แสนดี
ต่อจากนี้แม้ต้องกอดตัวเองยามร้องไห้ร้าวฤดี
แต่ก็คงมีสักนาที...ที่ยิ้มได้เพราะร่องรอยของความรักเรา
30 สิงหาคม 2545 23:46 น.
แอ็ปเปิ้ล
ดีใจด้วยกับเส้นทางที่โรยด้วยความรัก
แล้วช่วยเสียใจหน่อยกับคนไม่มีที่พิงพักคนนี้
ทางสายเปลี่ยวโรยด้วยน้ำตา เคว้งคว้างสิ้นดี
ใช้เวลาทุกนาทีกับความเหงาเพียงลำพัง
เมื่อวันนี้เธอพบใครที่ค้นหา
และคิดว่าเป็นการเสียเวลาถ้าอยู่กับฉัน
ก็ขอให้ก้าวออกไปจากชีวิตของคนที่ไม่สำคัญ
ขอให้รักยืนยง มั่นคงทุกคืนวัน
อย่าได้ร้าวรานอย่างฉัน...ที่ไม่เหลือใคร
30 สิงหาคม 2545 23:29 น.
แอ็ปเปิ้ล
คำว่า..รักที่เธอให้มาอย่างไม่ตั้งใจ
ก็ขอให้ลืมมันไปเถอะคำเอ่ยคำนั้น
อย่าทำเหมือนห่วงใยทั้งที่ไม่เคยรู้สึกผูกพัน
ปล่อยฉันให้อยู่กับคืนวันแห่งความเป็นจริง
ต่อจากนี้ไปไม่มีอีกแล้ว
ทุกค่ำคืนของฉันคงต้องหมองไหม้
1 ชีวิตที่ฉันรักลาร้างไกล
1 หัวใจที่เธอทิ้งไปวันนี้จึงเจ็บจม
25 สิงหาคม 2545 23:12 น.
แอ็ปเปิ้ล
เธอคือความหมายในใจฉัน
เธอคือความผูกพันอันยิ่งใหญ่
เธอคือรักอบอุ่นที่ไม่อาจหาได้จากใคร
เธอคือลมหายใจของกัน
เธอคือความเจ็บปวดทรมาน
เธอคือความร้าวรานของฉัน
เธอคือความเหว่ว้าของคืนวัน
เธอคือโลกแห่งความฝันอันเลือนลาง
ทุกความรู้สึกนี้เป็นของเธอ
ทุกความไหวเพ้อที่เธอมีให้
ทั้งรักทั้งเจ็บเธอสอนให้เข้าใจ
ความรักสวยงามมากมาย
ขณะเดียวกันก็โหดร้ายเหลือเกิน
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟแอ็ปเปิ้ล
หน้าส่วนตัว
887
