21 พฤษภาคม 2545 19:36 น.
แอ็ปเปิ้ล
กลบเกลื่อนรอยน้ำตาไปกับสายฝน
ที่พร่างพรมหล่นลงตรงใจฉัน
หมดแรงก้าว หมดแรงฝัน หมดพลัง
ไม่อาจรั้งหัวใจเธอให้กลับคืน
อยากจะบอกว่าอย่าจากไป
ฉันคงทนไม่ไหวถ้าไม่มีเธออยู่ตรงนี้
ตลอดเวลาที่เธอมองว่าฉันเข้มแข็งดี
แต่ตอนนี้ฉันอ่อนแอสิ้นดีรู้ไหมเธอ
หากสิ่งสุดท้ายของคนหมดทาง
คือการทำทุกอย่างที่เธอร้องขอ
บอกฉันว่า ไปซะ ไม่ต้องรอ
หากทำให้ฉันมีค่าเหลืออยู่บ้างก็กล้าพอที่จะไป
20 พฤษภาคม 2545 13:49 น.
แอ็ปเปิ้ล
อยากจะบอกให้เธอเข้าใจถึงเหตุผล
ฉันอาจไม่ใช่คนดีเลิศอะไรหนักหนา
เป็นแค่ผู้หญิงธรรมดา ธรรมดา
มีเพียงแววตาที่ว่างเปล่าและเดียวดาย
ฉันซึมซับถึงความรู้สึกที่เธอมีให้
ทุกความห่วงใยอบอุ่นที่ใจฉันเสมอ
เธอเองไม่ผิดที่นำรักมาให้พบเจอ
เพียงเพราะฉันไม่กล้าปล่อยใจให้เผลอ
ไปกลับสิ่งดีดีที่เธอให้มา
ฉันกลัว...กลัวว่าจะรักเธอมาก
รักจนไม่อยากจะจากไปไหน
กลัวความรักที่มีจะกลับกลายเป็นความเสียใจ
ไม่อยากให้เธอทอดทิ้งฉันไปอย่างที่เค้าเคยได้ทำ
20 พฤษภาคม 2545 13:33 น.
แอ็ปเปิ้ล
มองเธอผ่านม่านน้ำตา
คนที่ฉันรักมายืนอยู่ตรงหน้าเวลานี้
การรอคอยสิ้นสุดลงจากวันวานเนิ่นนานเต็มที
หัวใจอ่อนแรงที่มีวันนี้กลับพองโต
ดีใจที่เธอกลับมา
แม้กาลเวลาจะทำให้เธอเปลี่ยนแปลงไปแค่ไหน
แม้ความเจ็บของฉันจะฝังรอยอยู่ข้างใน
แต่ไม่เคยมีวันไหนที่ใจหยุดรักเธอ
แม้ไม่ได้กลับมาเพื่อรักกัน
แม้ไม่อาจรื้อฟื้นคืนวันเมื่อห่างหาย
เมื่อในวันนี้สายป่านมันสุดปลาย
ก็ยังดีที่มีความหมายเพียงเพื่อนกัน
ฐานะคนสำคัญกลับกลายเป็นเพื่อน
เรื่องราวทุกอย่างย้ำเตือนว่าไม่เหมือนเก่า
คำว่าเราคงเหลือเพียงแค่เรื่องเล่า
เมื่อมีเงาของใครคนนั้นก้าวเข้ามา
เป็นได้แค่นี้ก็ดีหนักหนา
ความเป็นเพื่อนที่เธอกลับมามอบให้
เชื่อมั่นว่าอีกร้อยพันความห่างไกล
ฉันคงไม่ต้องหวั่นไหว
แค่มีเพื่อนอย่างเธอห่วงใยกัน
************************************************
วันนี้เราดีใจนะที่เห็นหนิงยิ้มได้ กลอนนี้แทนความรู้สึก
ที่เพื่อนมีให้เค้าคนนั้น รักรักได้ แต่อย่าลืมรักตัวเองด้วยนะ
19 เมษายน 2545 12:14 น.
แอ็ปเปิ้ล
เรื่องราวที่ผ่านมาของเธอกับคนที่ผูกพัน
น้อยใจนะ...ที่เธอไม่ลืมเค้า ฉันเองก็หวั่นไหว
นั่งอยู่คนเดียวน้ำตาก็ไหลอย่างไม่ตั้งใจ
เธอคงไม่รู้ว่ามีใครต้องร้องไห้เพราะคิดถึงเธอ
ก็เข้าใจว่าเป็นเพียงคนอื่นคนไกล
ไม่พิเศษพอที่เธอจะมาใส่ใจคนอย่างฉัน
อาจเป็นเพราะเธอคงเหงา เลยเข้ามาผูกมาพัน
ทำได้เพียงอยู่เป็นเพื่อนกัน เวลาเธอไม่มีใคร
คนใจน้อย-น้อยใจ อยู่ทางนี้
ทุกนาทีความรู้สึกนี้ไม่เคยจางหาย
ยิ่งนานวัน ก็ยิ่งกลายเป็นคนขี้น้อยใจ
ไม่มีความหมายกับใคร ๆ บ้างเลย
18 เมษายน 2545 20:09 น.
แอ็ปเปิ้ล
บางครั้งก็อยากเติมแต่งบทกวีให้มีสีสัน
ไม่ใช่มีแต่ความเงียบงัน เหงาเศร้า อยู่อย่างนี้
อยากเขียนถ้อยคำหวานซึ้ง มอบให้เธอคนดี
แต่กลับเจ็บปวดทุกที เมื่อรู้ความจริงเป็นเช่นไร
ทุกบททุกตอนมีร่องรอยของหยดน้ำตา
ทุกสิ่งรอบกายแม้แต่ฟ้าก็หมองหม่น
หัวใจเวลานี้คล้ายโดนพายุฝน
สาดซัดเสียจนอ่อนแรงแล้วหัวใจ
ไม่อยากรับรู้เรื่องราวอะไรทั้งนั้น
ไม่อยากจดจำว่าเคยรักกันมาก่อนนี้
อยากจะลืมว่ายังคิดถึงเธอทุกนาที
ไม่อยากเอาหัวใจที่มีไปผูกพันกับใคร
ขออยู่ตามลำพังกับหัวใจดวงเดิม
ไม่ต้องรอให้ใครมาเพิ่มเติมอะไรให้
อาจจะเหงาแต่ไม่เคยต้องเสียใจ
รักใครไม่ได้...รักตัวเองไว้ก็คงดี
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟแอ็ปเปิ้ล
หน้าส่วนตัว
803
