11 ตุลาคม 2548 16:57 น.
แอ็ปเปิ้ล
**************************************************
...Far away... (รุ้งสวรรค์)
ไกลกันเกินไปหรือเปล่า
ถึงได้เหงามากมายขนาดนี้
บางช่วงเวลาอยากอยู่ข้างกายคนดี
รับรู้ไออุ่นที่มีให้แก่กัน
คงเป็นไปไม่ได้ใช่ไหม
ระยะทางแสนไกลกับขอบฟ้าที่ขวางกั้น
เป็นอุปสรรคของเราที่รับรู้ได้ทุกวัน
ทำได้เพียงหลับแล้วฝันถึงกันทุกค่ำคืน
แบบนี้ใช่ไหมที่ทำให้รู้ซึ้งถึงคำว่า..รัก..
คงมีเหตุผลไม่มากนักที่ทำให้ไม่อยากตื่น
ถึงแม้จะเช้าแล้วก็ยังคงต้องทนฝืน
อยากหลับตาต่อไปให้เหมือนอยู่ในค่ำคืนที่มีเธอ
**************************************************
...Believe Me... (แอ็ปเปิ้ล)
ปล่อยให้สายลมอุ่น..ได้หมุนวนอยู่ในหัวใจ
ปล่อยเส้นทางที่ห่างไกล..แบ่งที่ว่างไว้คอยคิดถึง
ปล่อยทำนองเพลงเก่า..กระชับความผูกพันให้ตราตรึง
ปล่อยข้อความวันวานที่ลึกซึ้ง...ไว้คอยฉุดดึงกำลังใจ
ปลายฟ้า...แค่หลับตาลงคงพบกัน
เธอกับฉัน ยังเห็นดวงตะวันในทุกเช้าของวันใหม่
พระจันทร์มีเพียงดวงเดียวแม้จะมองแตกต่างกันไป
ห่างองศาแต่ก็อุ่นใจ... เรายังมีเราอยู่ใต้ฟ้าเดียวกัน
ให้ความรัก...งดงามอยู่เหนือกาลเวลา
ให้ความถูกต้อง...นำพาเราก้าวไปบนทางฝัน
สายลมจะพัดโบกให้รู้คุณค่าในยามห่างไกลกัน
วันเวลาจะหยุดลงตรง เธอและฉัน
นั่นคือ นิรันดร์แห่งความเข้าใจ
****************************************************
30 กันยายน 2548 12:11 น.
แอ็ปเปิ้ล
****************************************************
สิ่งที่เธอสัมผัสได้จากฉัน
อาจเป็นเพียงสายลมแห่งคืนวันที่เหน็บหนาว
เป็นหิ่งห้อยที่ทอแสงริบหรี่ ไม่สว่างเท่าดวงดาว
เป็นท้องฟ้าสีเทา ว่างเปล่า ไม่อบอุ่นใจ
เป็นดอกไม้ที่ร่วงโรยในกาลเวลา
เป็นต้นหญ้าที่ถูกน้ำค้างเกาะตัวจนสั่นไหว
เป็นใบไม้แห้งที่รอการปลิดปลิวล่องลอยไป
เป็นเม็ดฝนหยดสุดท้ายที่ร้าวราน
เป็นถนนที่ปลายทางแสนเหว่ว้า
เป็นหนังสือไร้ค่า ที่เธอไม่เปิดอ่าน
เป็นเข็มนาฬิกาที่หยุดเดินทางมาแสนนาน
เป็นฝันวันวานที่เลือนลางในหัวใจ
สิ่งที่เธอสัมผัสได้จากฉัน
คุณค่าในความผูกพัน ที่ไม่ยิ่งใหญ่
แต่จะเปลี่ยนเป็นรักที่งดงามในวันที่เธอไม่มีใคร
วันนี้...ฉันรู้...ควรรักเธออย่างไรให้พอดี
****************************************************
ฉันรู้...ควรรักเธออย่างไร
เพราะรู้ความจริงเป็นเช่นไร
ฉันรัก รักเธอ เพราะใจอยากให้
ใช่รักเพียงเพื่อครอบครอง
ไม่เคยร้องขอรักตอบ
ไม่เคยเรียกร้องสิ่งใด
เพียงเธอ รับรู้ มีฉันคอยห่วงใย
สิ่งนั้น มันมากมาย เกินพอ
ขอเพียง ได้คิดถึง
แค่นี้ ก็สุขใจ
แม้เธอ อยู่ไกลแสนไกล
แม้ใคร อยู่ข้างเธอ
ฉันรู้...ควรรักเธออย่างไร
จึงยอมเข้าใจทุกอย่าง
ไม่ช้ำ ไม่เสียใจ ไม่เคยบาดหมาง
ทุกอย่าง เต็มใจ ให้เธอ
25 สิงหาคม 2548 13:28 น.
แอ็ปเปิ้ล
อักษรเหงา เหงา เรียงตัวอยู่บนหน้ากระดาษสีขาว
ในค่ำคืน เศร้า เศร้า ที่ดาวทอแสงมาจากฟากฟ้า
ส่องผ่านให้เห็นคนไหวอ่อน กับร่องรอยของหยดน้ำตา
ใบไม้ลอยพลิ้ว น้ำค้างชื้นยอดหญ้า เข็มนาฬิกายังคงเคลื่อนไป
สมุดบันทึกเหว่ว้า รองรับปลายปากกาที่ขีดเขียน
ถ้อยคำยังคงวนเวียน อยู่กับความคิดถึง อันหวั่นไหว
ท้องฟ้าที่เคยดูกว้าง วันนี้กลับยิ่งร้าง ไกลห่างออกไป
เสียงบางเสียงที่คุ้นเคยแว่วดังอยู่ไม่ไกล แต่ฉันมองออกไปไม่พบเจอ
สายลมเบาบาง หอบความอ้างว้างมาสัมผัส
เหมือนถูกเชือกแห่งพันธนาการผูกมัด รัดหัวใจให้พร่ำเพ้อ
นานเหลือเกินเวลาในคืนนี้ นานนับนิรันดร์ยามคิดถึงเธอ
เฝ้าเก็บเศษฝันละเมอ ที่ร่วงหล่นมาแนบใจ
กอดตัวเอง กล่อมความเหงาให้เจือจาง
ปลอบความเศร้า ให้เบาบาง หลังจากคืนนี้ไปจะไม่ร้องไห้
สูดลมหายใจอีกครั้ง เก็บสิ่งดีดี ไว้ในความทรงจำของหัวใจ
อีกไม่นานก็เช้าแล้ว ตะวันจะมาทักทาย นำสิ่งดีดีมากมายมาให้เจอ
3 สิงหาคม 2548 17:43 น.
แอ็ปเปิ้ล
แม้รอยเท้าระหว่างเราจะเหยียบผืนดินในองศาที่แตกต่าง
แต่เราก็อยู่ร่วมกันใต้ฟ้ากว้าง...ที่อ่อนหวานและสดใส
แม้ถนนข้างหน้า...มีทางมากมาย ให้เราเลือกเดินต่างกันไป
แต่เราก็อยู่บนโลกใบเดียวกัน ที่แม้ห่างกาย แต่ใจใกล้กัน
ที่ตรงนี้...มีเพียงฤดูกาลที่หมุนเวียน เปลี่ยนไปบ้าง
แต่สายใจผูกพัน..แม้เนิ่นนาน ยังมั่นคง ไม่เปลี่ยนผัน
อย่าหวั่นไหวนะคนดี จะฝากข้อความแห่งไมตรีส่งถึงกัน
เบอร์โทรคุ้นเคยจากฉัน หวังว่าคนปลายสายทางนั้นยังไม่ลืม
ปรับอุณหภูมิความรู้สึกไว้ในองศาที่อุ่น - อุ่น
แม้คืนหนาว สายลมแรง หัวใจละมุน ยังคงเป็นปลื้ม
ยามมองฟ้า ความรู้สึกที่ส่งผ่านถึงกัน คือ ยังไม่ลืม
จะเก็บเกี่ยวความหมายทุกวันคืน ณ ที่ซึ่งใจข้างซ้ายเราตรงกัน
รักนะ...รักเธอ อยู่ในใจ เก็บสิ่งดีดีนั้นไว้ให้กันเสมอ
รักนะ...ฉันยังรักเธอ ถ้าไม่จำเป็นก็ไม่พูดมัน
บอกเบา เบา อยู่ในใจ เธอคงต้องใช้ใจฟัง...คำว่ารักกัน
ได้ยินบ้างไหมคำ ๆ นั้น ...ถ้ายัง...ก็ช่วยมาใกล้ ๆ หน่อยนะคนดี
**************************************************************
คำว่ารักต้องพูดเบาๆ ได้ยินไหมต้องพูดเบาๆ
ไม่ว่าใครใครจะพูดยังไง แต่เป็นฉันจะพูดเบาๆ
บอกให้ใจเธอฟัง ได้ยินเองดังๆ
เธอได้ยินไหมยังไม่รู้เลย ก็ช่วยมาใกล้ๆ หน่อย
เอ่ยคำว่ารักดังๆ ก็เหมือนมันไม่มีค่าเลย
ปากบอกไปแต่ใจเฉยๆ แค่เป็นคำหนึ่งคำที่พูดไป
แต่บอกด้วยใจรู้ไหม ต้องใช้ใจมารักกัน
เบาๆ แค่สักครั้ง แต่มันยังคงดังอยู่ในหัวใจ
รักนะ รักเธออยู่ในใจ ถ้าไม่จำเป็น ก็ไม่เคยพูดมัน
รักนะ รักเธอมากมาย รักเธอมากมาย โดยไม่ต้องพูดกัน
คำว่ารักต้องพูดยังไง ส่งจากใจให้ถึงใจเรา
ไม่ว่าใครใครจะพูดยังไง แต่เป็นฉันจะพูดเบาๆ
อยากให้เธอได้ฟัง
เธอได้ยินไหมยังไม่รู้เลย ก็ช่วยมาใกล้ๆ หน่อย
30 กรกฎาคม 2548 17:15 น.
แอ็ปเปิ้ล
ได้ยินบ้างไหม...เสียงของความคิดถึง
เธอคงไม่รู้...ว่าใครคนหนึ่งกำลังร้องไห้
ในสายลม ในแสงดาว ฉันแขวนความเหงาล่องลอยไป
ได้แต่ปลอบหัวใจ..เธอคงไม่ทิ้งฉันไว้ในกาลเวลา
ทุกครั้งที่เข็มวินาทีเดินทางไป
หลายสิ่งที่เห็นก็เคลื่อนไหว..เปลี่ยนแปลงไปอย่างช้า - ช้า
ดาวบางดวง ร่วงหล่นหาย ฟ้ามุมเก่า..ฉันมองไปไม่คุ้นตา
เธอคนดี...ห่างไกลยิ่งกว่า กลัววันเวลา...ทำให้ใจยิ่งห่างกัน
ยังอยากให้ยินเสียง...บอกเรื่องราวเล่าสู่กันฟัง
อย่าปล่อยฉันไว้กับความหลัง เพื่อพบกันได้เพียงแค่ฝัน
ไม่ได้ทำตัววุ่นวาย...แต่ก็อยากรักษาไว้ซึ่งความผูกพัน
แต่ถ้ารบกวนมากไป...ก็บอกกัน...ฉันก็คงไม่ว่าอะไร
ไม่อยากใจน้อย...แต่ก็น้อยใจอยู่ลึก - ลึก
ห่างหายไป.. ใจฉันรู้สึกเจ็บแปล็บ ...จนทนไม่ไหว
มีอะไรก็บอก พูดกับฉันสักนิด ให้คนอ่อนแอได้เข้าใจ
อย่าปล่อยให้ฉันคิดไปเอง...ว่าเธอยังห่วงใยเหมือนที่ผ่านมา
หน้าที่การงาน...เธอหนักไปหรือเปล่า..คนดี
ข้าง ๆ เธอมีใครตอนนี้ อบอุ่นดี เหน็บหนาว หรืออ่อนล้า
ไม่มีเวลาติดต่อมา ...ก็ไม่เป็นไร แต่อย่าลืมทานข้าวให้ตรงเวลา
ดูแลตัวเองดีดีนะ...ให้สมกับที่ฉันยังห่วงใย
ฉันก็มีเพียงคำพูดเดิม ๆ
ไม่มีอะไรเพิ่มเติม คิดถึง ห่วงใย เธออาจ ไม่ซึ้งในความหมาย
ถ้าฝนที่ตกทางนี้ ไม่รู้สึกหนาวถึงคนทางนั้น ฉันก็ไม่เสียใจ
แต่ทุกครั้งที่ฝนทางนั้นสั่นไหว คนทางนี้ คิดถึงเธอ ล้นใจจริง ๆ
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟแอ็ปเปิ้ล
หน้าส่วนตัว
3177
