23 กันยายน 2545 19:07 น.

ขอร้องหละครับท่านสดายุ

โอ๋ ศิษย์นันท์คนเขียนโคลงกลอน

ด้วยชื่นชมบรมกลอนสุนทรท่าน
เอกกวีศรีสรรค์สวรรค์สรวง
จะร้อยกานท์สานกวีสุนทรีย์ล่วง
เหล่าข้าปวงกวีน้อยคอยร่ำเรียน
  
   เพียงจรดพจนารถพิลาศร่ำ
ผิว์จะคำประกอบร้อยถ้อยอ่านเขียน
สัมผัสแผ่วแนวแอบได้แนบเนียน
ใครจะเพียรได้เท่านี้ไม่มีทาง
   
   ท่านต่อตีมีประยุทธ์สุดจะเอ่ย
ดนูเคยเคารพค่า บ่กล้าขวาง
เกรงจะเอื้อมอาจองค์ไม่ตรงทาง
กลัวจะสร้างรอยร้าวไม่เข้าที
  
    ขอเถิดขอยอกรยกสาทกท่าน
ณ คืนวันเคยขานขับจับดีดสี
เรียงร่วมร้อยจรัสกล้าภาษากวี
คืนไมตรีแต่กล่อนเก่าตามเล่าความ
   
   เป็นกุศลผลเลิศประเสริฐแท้
บ่มีแพ้ บ่มีด้อยคอยหยาบหยาม
ธ ประเสริฐเลิศทั้งคู่จงรู้ความ
ชื่อสถิตย์สนิทงามอร่ามเทอญ........				
19 กันยายน 2545 18:27 น.

หลงรูปจูบจันทร์

โอ๋ ศิษย์นันท์คนเขียนโคลงกลอน

หลง  รำพันร่ำเพ้อ     ทิพากร
รูป   เพียงวิษณุการ   แสร้งสร้าง
จูป ฝากลมไปอาวรณ์  โบยโบก
จันทร์  อย่าให้พี่ร้าง    ห่างไร้ โฉมจันทร์
คืน  ค่ำหนอน้ำค้าง       สล้างโปรย
วัน  กาลสิล่วงโรย       พี่ช้ำ
ฝัน  ดอมเพียงลมโชย  กลิ่นนวล แม่นา
หา  เกินเกรงจะกล้ำ    หวลไห้ อาวรณ์
จันทร์อร่ามงามสรวงสิ้น  บ่เทียมเทียบ
เจ้า สูงเกินจะเปรียบ        พี่ได้
ไม่  กล้าจะเพียงเลียบ     ปรายตา มองเฮย
มา  จะช้ำอกไซร้            หม่นไหม้  เป็นแผล
น้ำ  เลือดโลหิตล้น         นัยนา
ตา   ชื้นชลพา                ชอกช้ำ
หลั่ง อุทกตกมา               เป็นสาย
ริน   แล้วจันทร์ย้ำ          มิได้ มีใจ........				
19 กันยายน 2545 18:05 น.

รุ่งราง

โอ๋ ศิษย์นันท์คนเขียนโคลงกลอน

รุ่งราง
  สุริย์รอญสะท้อนแสง      ระดะแดง ณ ชายป่า
คิริกั้นก็ดั้นฟ้า                  วนโดยประโลมรมย์
  ดุริย์ร้องสิก้องเขต           สิพิเชษฐ์ก็ระทม
สุประดาประดิษฐ์ชม         บ่ละล้างระคางใน
  ภคินีลุกาลล่วง                มนห่วงณ ดวงใจ
ศศืลาระร่ำไร                 พิณะเพียงจะกรีดกราย
  วิวะแว่วผะแผ่วเสียง     ตละเพียงจะแห้งหาย
จรเขตประเทศใด            จะประสบภิโลมรมย์				
18 กันยายน 2545 17:39 น.

รอ........เพื่อเห็นหน้าเธออีกสักครั้ง

โอ๋ ศิษย์นันท์คนเขียนโคลงกลอน

ภุชงคประยาตร        ๑๒

ระริ้วครวญยะยวนเย้า        สิข้าเฝ้าจะเห็นหน้า
ลุคืนวันลุกาลพา                  บ่มีมาจะอ่อนแรง
ทิฆัมพรสว่างหล้า                สุรีย์กล้าสง่าแดง
มโนนี้สิหายแห้ง                 บ่แช่มชื่นสิฝืนทน
ฤ เชษฐ์ด้อยมิเทียมได้        ก็แจ้งใจ ณ ยุบล
วิสัยพี่สิเจียมตน                  ก็ทนเจ็บสิเหน็บใน
โพยมยาตรประภาษแล้ว      สกุณแก้วก็ขานไข
สลดโศกวิโยคใน                 หทัยช้ำนุกล้ำกลืน				
18 กันยายน 2545 17:33 น.

ถึง สดายุ

โอ๋ ศิษย์นันท์คนเขียนโคลงกลอน

อีทิสัง  ๒๐
เชษฐะร้อย ณ ถ้อย ณ กลอนพิสิฐ
จะเสกจะสร้างสล้างประดิษฐ์        ลุคำฉันท์
ค้อมผคมบรมทิเวศสวรรค์
ประดิษฐ์ประดาสง่า ธ สรรค์        กวีกลอน
แจ่ม ณ จิต ณ ใจ ธ ใฝ่สุนทร
สดับสดายุข้านิวรณ์                  จะยินเสียง
โพธิสัตว์ระบัดระบายสิเพียง
ดนูสดับ ธ ร้อย ธ เรียง                 นิพนธ์พา
แจ้มมโนมหิทธิวิชยา
มไหศวรรค์ ธ มัณฑนา                 ประดิษฐ์เฮย
ภาตุน้อมวิทิตบุชิตเฉลย
พิเศกพิสิทธิ์ ณ จิต นุ เปรย           ประสาทพร				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟโอ๋ ศิษย์นันท์คนเขียนโคลงกลอน
Lovings  โอ๋ ศิษย์นันท์คนเขียนโคลงกลอน เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟโอ๋ ศิษย์นันท์คนเขียนโคลงกลอน
Lovings  โอ๋ ศิษย์นันท์คนเขียนโคลงกลอน เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟโอ๋ ศิษย์นันท์คนเขียนโคลงกลอน
Lovings  โอ๋ ศิษย์นันท์คนเขียนโคลงกลอน เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงโอ๋ ศิษย์นันท์คนเขียนโคลงกลอน