8 เมษายน 2550 12:39 น.
ไรไก่
สุรีย์ฉายเรืองรองส่องขอบฟ้า
ท้องนภาพราวแพรวแววสีศิลป์
ทองสกาวราวเกล็ดเพชรโสภิณ
ทั่วทุกถิ่นอาบแสงสุริยา
หมู่วิหคผกผินบินกลางเวหน
ผีเสื้อวนดมชมพรรณพฤกษา
ปลาน้อยใหญ่ว่ายเวียนเปลี่ยนไปมา
เสน่หาตราตรึงดึงดูดใจ
หอมบุปผามาลีสีสวยสด
ใครฤาอดดมดอมยังสงสัย
คลี่กลีบบานหวานซึ้งจากพงไพร
มวลแมกไม้ใสสดหมดราคิน
งามเอยงามยามเช้าเคล้าหมอกบาง
รวีส่องพื้นล่างอย่างเทพศิลป์
หมู่มัจฉาแหวกว่ายแอ่งน้ำดิน
วิหคบินดินแดนนภาลัย
7 เมษายน 2550 10:33 น.
ไรไก่
แคร์หัวใจในตนเองบ้างไหม
เพราะอะไรใยทำอกเป็นแผล
มาเก็บกักกดขี่ที่ดวงแด
ไม่ดูแลแชเชือนสิ่งต้องการ
ลืมไปบ้างบางสิ่งทำให้เจ็บ
โปรดอย่าเก็บมาจำทำมองผ่าน
คิดสิ่งดีที่จิตติดเบิกบาน
ใส่ความหวานซ่านใจให้งอกงาม
แคร์หัวใจในตนเองกับความรัก
อย่ารีบผลักขับไล่อย่างผลีผล่าม
ลองใส่ใจในรักแสนงดงาม
จะเชื่อตามหรือไม่ไตร่ตรองดู
ความพอดีมีไหมในโลกหล้า
แสวงหาพาใจสุขสุดกู่
คิดและทำสิ่งดีที่เชิดชู
ควรเรียนรู้คู่คิดค่าของคน
3 เมษายน 2550 14:27 น.
ไรไก่
ขอขอบคุณความรู้สึกดีมีให้
ซาบซึ้งใจในสิ่งดีนี้เสมอ
เฝ้าเก็บออมถนอมไว้ไม่เผลอเลอ
เก็บบำรุงบำเรอใจให้ชื่นบาน
เพียงถ้อยคำสั้นสั้นนั้นค่ายิ่ง
ว่ารักจริงสิ่งนี้ที่ประสาน
ร้อยหัวใจไปเกี่ยวก้อยเยาวมาลย์
หนึ่งคำหวานซ่านใจทุกคืนวัน
ไม่โดดเดี่ยวเดียวดายในวันนี้
เพราะว่ามีเธอเคียงเพื่อนร่วมฝัน
คอยห่วงใยใจเชื่อมสายสัมพันธ์
ความหวาดหวั่นพลันลับไปกับตา
รักลึกซึ้งถึงใจหายเหงาหงอย
รักที่คอยปลอบขวัญให้หรรษา
รักที่ชุบชีวิตเคยชืดชา
ปลุกอุราพาฟื้นคืนทะนง
1 เมษายน 2550 14:04 น.
ไรไก่
สีครามเข้มเต็มแผ่นพื้นท้องฟ้า
ดวงจันทราครึ่งเสี้ยวสีทองไสว
โร้ดารามาเคียงเรียงเรียวใจ
นภาที่กว้างใหญ่ใยไร้ดาว
เหมือนพื้นที่หัวใจใครกันบ้าง
ที่อ้างว้างโดดเดี่ยวเปลี่ยวใจหนาว
ยังคงเหงาเศร้าใจไม่ผ่องพราว
ดุจดั่งราวหัวใจใครเขาเมิน
หากดารามาเคียงเพียงน้อยนิด
เมฆไม่มาบังมิดติดขัดเขิน
เรียวนภาน่ายลชมเพลิดเพลิน
จันทร์ทอแสงชวนเชิญเพลินใจมอง
แบ่งปันใจใครเข้ามาแต้มเติม
มาคอยเสริมเพิ่มแววให้ผุดผ่อง
แบ่งพื้นที่หัวใจใครเข้าจอง
ความหม่นหมองต้องลาลับล่วงไป
หน้าส่วนตัว
1946
