3 มีนาคม 2549 08:47 น.

::เพราะเป็นเธอ::

แม้ต้องเอ่ยปากว่าไม่เป็นไรทั้งที่หัวใจเริ่มอ่อนล้า
เพื่อไม่ให้เธอรู้ว่า....ในความจริงปวดร้าวแค่ไหน
กับการยอมรับทุกอย่างที่แปรผันโดยไม่ทันเตรียมใจ
เธอรู้ใช่ไหม..ว่าเหตุผลใดที่ทำให้ฉันยิ้มได้ทั้งน้ำตา

เคยรู้สึกอุ่นใจเหมือนกันบ้างหรือเปล่า
เมื่อรู้ว่าในความเหงายังมีใครอีกคนคอยห่วงหา
เคยแปลกใจไหมท่ามความเป็นไปในกาลเวลา
กลับนำพาให้คนที่อยู่ไกลเกินครึ่งฟ้าได้มาพบกัน

เพราะยังคงมีเธอจึงยังมีฉัน..ในวันนี้
เราจะก้าวไปสู่คืนวันที่แสนดีอย่างที่เคยฝัน
จะไม่มีอะไรเปลี่ยนไประหว่างสายใยความผูกพัน
เพราะฉันเชื่อมั่นว่าคุณค่าของจิตใจนั้นอยู่เหนือสิ่งใด

ทั้งหมดนี้เพื่อตอบถ้อยคำร้องขอ...ของเธอในวันนั้น
ว่า "เรา" จะยังคงมีกันและกันนั้นได้ไหม
มีไว้เพื่อคิดถึง และเยียวยาความปวดร้าวภายในหัวใจ
และเพื่อโอบกอดสัมพันธภาพแห่งเราไว้อย่างที่เคยเป็น