3 ตุลาคม 2549 15:05 น.

::หนึ่งใบไม้::


.....สายฝนบางเบา......
เมฆสีเทากระจัดกระจายในสายลมหนาว
อาจค่ำนี้...ท้องฟ้าระยับยิบด้วยแสงดาว
อาจคืนนี้...ความปวดร้าวจางหายในสายลม

ฉันเพียงหนึ่งใบไม้ของสายธารเวลา
พลิกพลิ้วในทะเลน้ำตาอันเย็นชาและปร่าขม
เพียงผู้หญิงธรรมดากับความเหว่ว้าในห้วงอารมณ์
สักครั้ง..ใครชื่นชมก็เพ้อพกเป็นเรื่องเป็นราว

..คิดเอื้อมจะเทียบใครอื่น..
ใบไม้เอ๋ย..ยิ้มชื่นทั้งที่ใจเหน็บหนาว
หนึ่งใบไม้ในไพรพฤกษ์..กระไรจะเทียบดวงดาว
ดาริกากระพริบพราว..หากใจเจ้ากลับมืดมน

....บทเพลงใบไม้ไหว....
เคยกระซิบสั่งคนไกลให้คลายหมองหม่น
มาวันนี้..ท่วงทำนองเดียวดายมีไว้เพื่อปลอบใจตน
ถ้าใบไม้สักใบจะร่วงหล่น..จะมีไหมใครสักคนเสียน้ำตา