::...ก่อนเธอกอดฉันหัวใจเธอกอดใคร....::

นางสาวใบไม้

            ฉันก้าวเข้าไปในชีวิตของเธอด้วยความตั้งใจของฉันเอง  
            แต่สิ่งหนึ่งที่ฉันไม่อาจรู้....ฉันเป็นความตั้งใจหรือความพลั้งเผลอ....สำหรับเธอ 
            ก่อนหน้าที่ฉันจะพบว่าเธอทำให้ชีวิตที่เปล่าดายของฉันมีความหวัง  
            ฉันยังจำได้ดีถึงความเจ็บปวดร้าวรานในวันนั้น  จำได้ว่าความเหงาทรมานเพียงใด  
            ยังจำวันที่ไม่มีใคร  และ.....ก็เธอที่ยื่นมือมา   โอบอุ้มดวงใจที่ไม่มีใครมองเห็นค่า
            ทำให้ฉันได้สัมผัสถึงความอบอุ่นในหัวใจ   กับความเข้าใจ   
            ความห่วงหาอาทร  และความผูกพัน  ที่สะสมขึ้นเรื่อยๆ 
            ผ่านห้วงเวลา.....จนถึงวันที่ฉันแน่ใจกับตัวเอง
            คำที่ฉันบอกกับเธอว่า...ฉันรักเธอ
            เป็นความมั่นใจ  เป็นความซื่อสัตย์
            และซื่อตรงต่อความรู้สึก  ต่อหัวใจของตัวเอง
            แต่สำหรับเธอ ฉันไม่รู้หรอกนะว่าเธอคิดอะไรอยู่และจะทำอะไรต่อไป  
            เพียงแต่ในบางครั้งเธอทำให้ฉันรู้สึกว่า  ตลอดระยะเวลาที่ถึงแม้จะมีฉันอยู่
                     แต่เธอก็ไม่เคยลืมสิ่งที่ผ่านมา  
             และสิ่งนั้นก็เป็นเหมือนเส้นใยบางๆ ที่กั้นฉันให้ห่างออกมาจากตัวเธอ 
             ฉันคงไม่อาจก้าวเข้าไปแทนที่ใครหรอกนะ เพราะฉันไม่มีอะไรเทียบเขาได้เลย  
                       ........................................................

                       ท้อหรือเปล่า  มันก็เป็นบ้าง   
               เหนื่อยไหม  เหนื่อยเหมือนกันที่ต้องต่อสู้กับความรู้สึกของตัวเอง 
               ถึงแม้ฉันกล้าที่จะรัก  และบอกกับเธอว่า  ฉันรักเธอ     
               แต่....แต่ฉันไม่กล้าเอาตัวเองเข้าไปแทนที่ใครคนนั้นในใจเธอ  
               ยังรักเขาสินะ   ไม่แปลกหรอก  เขาเป็นคนในความฝันของเธอ  ฉันเข้าใจดี 
                แต่สิ่งหนึ่งที่ฉันอยากขอร้องเธอ  อย่าเอาฉันไปเปรียบกับเขาเลยนะ
                อย่าเอาฉันไปวางในตำแหน่งที่เขาเคยยืน  
                เพราะฉันไม่สามารถจะทำได้อย่างที่เขาทำ     

                                       .....ฉันคนนี้ทำได้แค่นี้เอง ....

                 อาจไม่ดีพอเท่ากับเขาจนสามารถทำให้เธอรู้สึกอย่างที่เคยรู้สึกได้   
                  ....ไม่พอ....ที่เธอจะรักฉันได้อย่างที่เธอรักเขาได้
                 บางทีนี่คงเป็นเหตุผลที่เธอบอกกับฉันตลอดเวลาว่า.......
                 ถ้าเธอไม่มั่นใจเธอก็จะไม่พูดคำนั้น
                 เธอคงไม่มั่นใจว่าฉันจะทำให้เธอรักได้เท่ากับที่เธอเคยรักเขา  
                 ..........และเธอไม่อาจลืมเขาได้จนหมดใจ  
                 ไม่เป็นไร   ถ้านั่นเป็นความต้องการของเธอ 

                                 ..........แค่เธอทำให้ฉันมีวันนี้ได้  
                    ทำให้คนคนนี้ได้มีคนอันเป็นที่รัก  แค่นี้ก็เพียงพอแล้ว