::..รุ้ง..::

นางสาวใบไม้

                      ฉันเป็นเพียงรุ้งพราวที่ราวฟ้า
                      มิอาจกล้าเทียบทันตะวันฉาย
                      เพียงเสี้ยวหนึ่งละอองฝนที่หล่นราย
                      สะท้อนแสงเป็นเส้นสายระบายฟ้า

                      ฉันเป็นเพียงรางวัลกำนัลโลก
                      หลังเมฆฝนแห่งความโศกพัดโบกหล้า
                      ลบรอยหม่นมัวหมองครองนภา
                      ด้วยสีสันงามตากว่าคราใด

                      ฉันเป็นเพียงตัวแทนฝันในวันพรุ่ง
                      ที่หมายมุ่งว่าฝนซาฟ้าคงใส
                      รุ้งเรืองรองประดับฟ้าน่าชื่นใจ
                      เสกฟ้าใหม่งามงดมาชดเชย

                      ฉันเป็นเพียงเรียวรุ้งทอคุ้งฟ้า
                      ก่อนแดดจ้าโลมไล้ให้ระเหย
                      เพียงชั่วยามให้ฟ้าครามได้ชื่นเชย
                      แล้วรำเพยผันผ่านตามวารวัน

                      ฉันเป็นเพียงรอยฝันสู่วันกล้า
                      เป็นเพียงภาพลวงตาแดดพร่าฝัน
                      เป็นเพียงรุ้งน้ำใจในตะวัน
                      ก่อนสลายหายพลัน..เป็นฝันลวง

                      ฉันเป็นเพียงรุ้งงามความอาทร
                      ก่อนจากจรเลือนลับกลับแดนสรวง
                      จดจารเพียงตำนานหวานซ่านทรวง
                      ของรุ้งรวงกับฟ้าครามในความจริง

สายรุ้ง...ระบายฟ้า...หลังเมฆฝนพ้นผ่าน...จึงเป็นตำนานของความรัก...และความหวัง.....ทว่าเคยมีใคร..จักสัมผัส...จับต้องได้...แม้ท้องฟ้า.....ก็มิอาจครอบครอง......
.....สายรุ้ง...เลือนหาย.....หลังได้ทำหน้าที่เสร็จสิ้น....สมบูรณ์

                      เพียงเริ่มต้น...แล้วจบลงตรงขอบฟ้า
                      หลังเสร็จสิ้นสานศรัทธารักและหวัง
                      แม้เลือนลางห่างหายไม่จีรัง
                      แต่รุ้งยัง...รอแต่งฟ้า...คราฝนเยือน