9 พฤษภาคม 2548 22:53 น.
เด็กน่าlove
บทกลอนแสนอ่อนหวาน
บอกกล่าววันวานครั้งอ่อนไหว
ยามนี้คิดถึงใครคนไกล
รอเท่าไร...ไยไม่กลับมา
ฤารักไม่หวานดังวันก่อน
ใยรักร้าวรอนมิห่วงหา
เส้นทางกั้นรักด้วยรอยน้ำตา
ฤารักถึงเวลาจากกัน
บอกกันบ้างได้ไหม
อย่าปล่อยให้ใจต้องไหวหวั่น
บอกมาเลยหากหมดรักกัน
คำสัญญาเมื่อครานั้นจะได้ลบเลือนไป
สัญญาว่าจะรักมั่น
เธอบอกอย่างนั้นเมื่อวันเก่าก่อน
แล้วทำไมวันนี้มาตัดรอน
ให้คนเหงาต้องนอนเช็ดน้ำตา
เจ็บเหลือเกินความรัก
เมื่อเธอไม่รู้จักและไม่เห็นค่า
เสียดายเหลือเกินวันเวลา
ที่มันไม่มีค่า......ให้จดจำ
เขาลับไปดังสายลมหนาว
ที่แวะมาเป็นครั้งคราวให้หวั่นไหว
คำสัญญาที่ให้ไว้แทนใจ
ก็ลับไปดังลมหนาวเช่นกัน...
นั่งมองดาวสุขสกาวบนฟากฟ้า
วันเวลาเราสองเคยสุขสม
แปรผันเปลี่ยนหมุนไปดั่งสายลม
คืนฝนพรมเราสองพรากจากห่างกัน
ทิ้งเอาไว้เพียงน้ำตาพาความเศร้า
รักสองเราเหมือนเป็นเพียงแค่ความฝัน
มีแต่เสียงสัญญากันและกัน
ว่าเรานั้นจะรักกันไม่มีเลือน
9 พฤษภาคม 2548 22:48 น.
เด็กน่าlove
คุ้นชินกับการที่มีเธอ
ไม่เคยคิดว่าต้องพบเจอกับความเหว่ว้า
แม้ความไกลห่าง .. ระยะทาง .. เวลา
มีเธอคอยห่วงหา .. ให้กำลังใจ
แต่วันนี้ความรักถูกละเลย
หัวใจไม่เคยอ่อนแอ .. อ่อนไหว
กลับจมอยู่ใต้เงาแห่งความเหงาที่เกาะกินหัวใจ
เมื่อฟ้าเปลี่ยนสีไป .. เธอคนไกลก็เปลี่ยนตาม
ไม่เหมือนเก่าอีกแล้วความสัมพันธ์
สุดสาย .. ปลายฝัน .. มีแต่ฉันที่ทวงถาม
วุ่นว้าในความคิดถึงที่ยังตราตรึงทุกโมงยาม
นาที่ที่งดงาม .. กลับแยกจากนิยามความเสียใจ
ลาก่อนคนดี .. ของฉัน
เรื่องราวสองเรานั้นคงไม่มีแล้ว .. ในความหมาย
น้ำอุ่นใสไหลริน .. รดผืนดินอย่างเดียวดาย
สัญญาว่าจากนี้ไปจะทำใจให้ลืมเธอ
เคยคิดถึงฉันบ้างไหม
ตั้งแต่เธอจากไป....ไกลจากฉัน
หรือลืมหมดแล้วเรื่องราวความผูกพัน
เหลือเพียงความเจ็บช้ำ..กับน้ำตา
คืนวัน...ผ่านพ้น...ผ่านไป
สายใย...เบาบาง...ขาดหาย
วันคืน...เคยสุข...กลับกลาย
เหลือฉัน...ผู้เดียวดาย...อยู่ลำพัง
รักเราดูจืดจางและห่างหาย
ชีวิตสิ้นมลายกับความฝัน
หลงลืมรักไปแค่คืนวัน
หลงคิดว่ามันคือรักจริง
9 พฤษภาคม 2548 22:42 น.
เด็กน่าlove
คิดถึงเธอเหลือเกินรู้ไหม
อยากรู้ความเป็นไปเธอจะคิดถึงฉันไหมเวลานี้
หรือลืมไปแล้วว่าเคยผูกพันเคยรู้สึกดี
เธอลืมหมดแล้วนับแต่นาทีที่เอ่ยคำลา
แต่เธอรู้อะไรไหม
ทุกวันที่ผ่านไปยังคงห่วงหา
รู้บ้างหรือเปล่าคนเหงาคนนี้มีแต่น้ำตา
อ้างว้างและเหว่ว้าเพราะว่าไม่อาจลืมเธอ
บอกใจตัวเองให้ลืมภาพเราวันนั้น
ช่วงชีวิตที่เคยมีเธอเข้ามาผูกพัน
มาร่วมสร้างฝัน ภาพที่เราจูงมือกัน
และภาพที่เธอกระซิบเบา เบากับฉัน
ว่าจะอยู่เคียงข้างกันตลอดไป
วันนี้ภาพนั้นยังชัดเจน
แต่ไม่อาจมองเห็นในความจริงที่หวังไว้
บอกใจให้ลืมแต่กลับจำขึ้นใจ
บอกฉันหน่อยได้ไหมต้องใช้เวลาอีกนานเท่าไร
ฉันจะลืมเธอจากใจได้สักที
สิ่งต่างๆที่เธอให้มา
ฉันยังรักษาไว้ในความทรงจำ
ทั้งความสุขและความช้ำ
ยังอยู่ในความทรงจำเสมอมา
ถ้าอยากลืมจะจดจำและย้ำคิด
เพราะเป็นสิทธิ์ของใจไม่อาจห้าม
ถ้าปล่อยว่างวางปลงลงชั่วยาม
ไม่คอยถามตามต่อก็ลืมเอง.
ภาพเธอในใจไม่เคยเลือน
ยังคอยย้ำเตือนให้คิดถึงเสมอ
แม้ห่างไกลไม่ได้พบเจอ
แต่ภาพเธอคงชัดเจนเสมอ...ไม่รู้ทำไม...
แม้เธอจะเลิกร้างห่างกันไป
แต่ความห่วงใยมีให้เธอไม่เคยเปลี่ยน
วันเก่า-เก่ายังคอยหมุนเวียน
อาจเป็นเพราะใจยังไม่เปลี่ยน...จึงไม่ลืม...
9 พฤษภาคม 2548 15:42 น.
เด็กน่าlove
ไอหมอก...แห่งฤดูหนาว
กลั่นกรองเป็นน้ำค้าง...พร่างพราวบนยอดหญ้า
ความเหงายังเกาะติด ในอุรา
ตะวันลับจนอ่อนล้า อ้ายยังบ่มีใคร
กี่ลมหนาว กี่ดาวเดือนจะเลือนลับ
อ้ายยังนับ แต่วันรอ เจ้าแขไข
เจ้าจากดอยไปเมืองกรุง..ไกลแสนไกล
นานเท่าใด เจ้าดวงใจ จะกลับมา
ฉันต้องรออีกสักเท่าไหร่
กี่ลมหนาวผ่านไปกี่ดาวเดือนผ่านมา
เธอรู้ไหมว่าทำให้ใครต้องเหว่ว้า
ทำให้น้ำตาร่วงหล่นมายามฉันอยู่คนเดียว
จะอีกกี่ลมหนาว..กี่ดาวเดือน
กี่ราตรีจะลบเลือนจากขอบฟ้า
คนเหงาคนนี้ ยังมีความหวังกับเวลา
รอและคอยคนไกลตา กลับมาหากัน
เธอก็รู้ว่าฉันใจแข็ง
ไม่อ่อนแรงกับคำหวานที่หลอกฉัน
กลับไปรักเธอให้ตายอีกกี่พัน
ไม่มีวันนั้นวันที่เธอตั้งใจคอย
กี่ลมหนาวที่พัดผ่านมา
กี่แสงดาวบนฟ้าใจฉันไม่หวั่นไหว
ขอเพียงมีจันทราเป็นเพื่อนของหัวใจ
ฉันจะไม่หวั่นไหวเพียงเพราะแรงลม
9 พฤษภาคม 2548 15:34 น.
เด็กน่าlove
ผิดไหมที่ฉันกลับมาวันนี้
แค่อยากพบอยากเจอเธอคนดีเหมือนเก่า
อยากรู้อยากเห็น..เธอเป็นอย่างไร
สบายดีไหม...หรือเป็นอย่างไรเป็นห่วงเธอ
แค่อยากมาดูเธอเท่านั้น
ไม่ได้ต้องการอะไรมากกว่านี้
แค่รู้สึกคิดถึงช่วงเวลาที่ดีดี
ตอนที่เรามีกันและกัน
คิดถึงเธอมากนะ
แค่อยากจะมาดูให้เห็น
เป็นห่วงแฟนเก่ากลัวเธอลำบากลำบน
กลัวแฟนใหม่เธอจะไม่ดูแล
อยากให้เธอเข้าใจฉันหน่อยนะคนดี
ไม่ต้องการที่จะมารบกวนเหมือนเก่า
แค่อยากมาหามาเห็นความเป็นไป
เธอสบายดีไมเป็นห่วงจัง
คิดถึงคนนั้นคนที่เคยร่วมฝัน
คิดถึงเหมือนกันบ้างหรือเปล่านะเธอ
คิดถึงชีวิตเคยมีเธอเสมอ
นานไม่พบเจอ คิดถึงเธอ เหลือเกิน
มันจะผิดมากไหม...
หากหัวใจยังลืมเธอคนเก่า..ไม่ได้
แม้จะรู้ว่าไม่อาจเป็นเหมือนเดิม ฉันเข้าใจ
แต่มันก็อดเป็นห่วงเธอไม่ได้ จริงๆ
เหมอมองออกนอกหน้าต่าง
เห็นเงาอะไรลางๆอยู่ตรงนั้น
ตรงที่เราเคยกินข้าวด้วยกัน
ตรงทีเธอกับฉันเคยนั่งพูดจา
เดนผ่านสวนดอกไม้
มองไป เห็นดอกไม้มากหนักหนา
ต้นที่เราเคยเด็ดดมมา
มองไกลๆเหมือนว่าเวลาผ่านมาเร็วจิงๆ
ไปที่ไหนก็เจอแต่ดอกไม้
เงาลางๆยังไม่จางหายไปจากทุกสิ่ง
คิดถึง คิดถึง เธอคนเก่าจิงๆ
ถึงแม้เรื่องจิง...
...มันเป็นสิ่งที่เป็นไปไม่ได้เลย....
หน้าส่วนตัว
1467
