ศรัทธาแห่งกวี : ถ้าเธอขอ...ฉันจะเป็น

แสงศรัทธา ณ ปลายฟ้า

ศรัทธาแห่งกวี : ถ้าเธอขอ...ฉันจะเป็น
    
      จะวาดเดือนวงงามไว้กลางฟ้า
โปรยดาราระยับงามเกลื่อนฟ้าใส
จะกอบกลีบบุหงาที่ล่วงไป
ร้อยเป็นสร้อยมาลัยคล้องใจเธอ
จะวักน้ำช่ำเย็นทุกแหล่งหล้า
แล้วพรมหน้างามตาคนพิเศษ
จะจูงมือถือแขนไปในไพนเวศน์
ให้งามเนตรเพลินอยู่ในพงไพรวัน
จะกล่อมเธอดูดาวบนภูสูง
ที่หอมฟุ้งอุ่นกลิ่นสร้อยพฤกษา
จะพาเธอล่องไปสุดไกลตา
ณ ที่ซึ่งผู้กล้าเคยฝ่าไป
จะพาเธอแผ้วถางหนทางฝัน
ซึ่งเธอหวังที่จะทำตามใจใฝ่
จะหล่อหลอมความรักทุกห้องใจ
ประดับไว้ให้เธอได้ศรัทธา
จะกรองทรายทุกเม็ดที่เธอย่ำ
ผนึกเป็นถ้อยคำปรารถนา
จะหยิบรุ้งคลุ้งฟ้าแสนโสภา
เป็นผืนผ้าเช็ดหน้าซับปรางเธอ
จะเสกลมเร้าร้อนจนหน่วงจิต
นฤมิตเป็นหมอกอันชุ่มเนื้อ
จะเอื้อนเอ่ยน้ำคำที่จุนเจือ
ให้เธอเชื่อค่าล้ำน้ำคำพร
จะประสิทธิ์ทุกอย่างในโลกหล้า
เป็นมนต์ตราอัคราศิลป์อักษร
จะแทรกร่างทุกอณูในบทกลอน
ยามเธอท่องจะได้อยู่เคียงคู่เธอ
จะเป็นในทุกสิ่งและทุกอย่าง
ทุกถิ่นที่เธอย่างเธอก้าวเหิน
ขอเพียงเธออย่าเหลียวแล้วทำเมิน
จงเผชิญเพลินฝันเคียงคู่กันฯ
     ถ้าเธอยังมีหวังคงพบกัน
สุขเพียงเรามีฝันเท่านั้นพอ
ถ้าเธอขอฉันจะเป็น...เช่นคำพร!