วิถีแห่งสายน้ำ (สู่ทิศมิต่างกัน)

แสงศรัทธา ณ ปลายฟ้า

วิถีแห่งสายน้ำ (สู่ทิศมิต่างกัน)
                 หนึ่ง
     แดดระบายสายธารพราวราวมณีเกล็ด
ดั่งมุกเม็ดเกล็ดแก้วอันแพรวใส
ระลอกคลื่นรื่นริ้วลอยลิบไกล
สู่หนไหน ทิศใด ใครตอบที
นั่งนิ่งนิ่งพยายามนิ่งดิ่งสู่น้ำ
สัมผัสความเย็นฉ่ำ กลางแสงสี
สัมผัสรู้หนาว ร้อน ชั่ว ร้าย ดี
สัมผัสทุกสิ่งมีในสายชล
หลอมละลายกายลงเป็นเนื้อเดียว
จึงรับรู้น้ำเชียวนั้นเต็มข้น
และจึงรู้ดึกสงัดดั่งหลุดพ้น
ล้วนมวลฝันมากล้น สายธารงาม
                สอง
     คล้ายคล้ายความคิดนั้นก่อเกิด
คล้ายคล้ายใจนั้นเปิดสู่คำถาม
สู่หนไหน - ใช่รินเซาะทุกเขตคาม
สู่ทิศใด - ใช่อาจตาม กระแสลม
                สาม
     ฝันเจ้าฝันสิ่งใดหรือสายน้ำ
เก็บงำปรารถนามาเผอยขม
ฝันของเจ้าอาจแค่ความโง่งม
ฤๅเก็บบ่มมวลฝันรอท้าทาย
                  สี่
     แห่งหมื่นสายธาราที่รินไหล
ใช่เพียงล่องเรื่อยไปไร้จุดหมาย
ใช่แค่มีชีวิตอันเปลี่ยวดาย
แต่ทุกภาพล้วนคลี่คลายไปสู่คืน
ไปสู่คืน สู่ค่ำ สู่รุ่งเช้า
เพื่อไปสู่แสงเงา ไม่ขมขื่น
เงาแห่งขอบฟ้ากว้าง ไม่ร้างกลืน
ณ ทะเลงามชื่น คือฝันเธอฯ