บทกวี..เกี่ยวกับเพื่อน

รุ้งสวรรค์

ฝากความรัก
ประทับความทรงจำ
ไม่ต้องเอ่ยคำ..แต่ย้ำความจริงใจ
ไม่มีอะไรจะให้..มีแต่ความจริงใจให้เพื่อนคนดี
          อยากสอบตกซ้ำชั้น
          ถ้ารู้ว่าจากกันเศร้าแบบนี้
          เคยบ่นว่าเมื่อไรจะเรียนจบ..เสียที
          พอถึงวันนี้จริง ๆ กับเสียใจ
เคยเร่งวันเวลาให้เร็วกว่าวันก่อน
แต่วันนี้อยากย้อน..วันเวลากลับมาได้
ถอนไถ่คืนและวันที่ผ่านไป
ซึมซับคำว่า เพื่อน ไว้นานเท่านาน
         คิดถึงสมุดการบ้าน
         คิดถึงรายงานที่เคยลอก
         คิดถึงคำที่ครูเคยบอก
         คิดถึงนอกหน้าต่างเคยเหม่อมอง
คิดถึงสนามหญ้าหน้าเสาธง
พรุ่งนี้คงไม่มีเราทั้งผอง
ไม่มีเพื่อนอยู่ให้นั่งมอง..
ไม่มีเพลงที่เพื่อนเคยร้องร่วมกัน
          เพื่อน..คือขบวนรถไฟ
         ซึ่งบรรทุกความรัก..ความฝัน
         ผ่านทุ่งหญ้าดอกไม้..ชมพูหวาน
         ข้ามทุ่งหญ้าเขียวขจี...
จาก..ขอบฟ้าหนึ่ง
สู่...อีกขอบฟ้าหนึ่ง
เพื่อ..เรียนรู้ไปด้วยกัน
          มือจับมือ...ตาสบตา..
          ถึงเวลาเพื่อนจะจากไป
          เก็บสิ่งดี ๆ วันนี้เอาไว้
          เพื่อเป็นกำลังใจให้กับตัวเอง
แมงปอกางปีกบาง
เจ้ากางปีกสวย
ช่วยบอกเพื่อนด้วย
ฉันคิดถึงจัง
  
          ฉันลืมเธอไม่ลง
          และคงลืมเธอไม่ได้
          แม้จากกันนานแค่ไหน
          เพื่อนยังอยู่ในใจ..ตลอดไป
จำใจต้องโบกมือลา
ตามองฟ้าไม่ให้น้ำตาไหล
สองมือเกี่ยวก้อยกันไป
เดินก้าวสู่วันใหม่ที่แสนงดงาม
          หนทางยังอีกไกลนัก
          กว่าจะถึงซึ่งใจหวัง
          วันนี้ยังมีแรงพลัง
          ต่อสู้ไป...ด้วยใจที่ชื่นบาน