ก่อนความงามจะผลิบาน
1.
ก่อนความงามผลิบานเคยถามไถ่
ว่าเหตุใดสรรพสิ่งนิ่งสงบ
แม้ลมเคยเชยแผ่วมิไหวซบ
อีกทุกห้วงมหรรณพยิ่งเงียบงัน
บนนภาฟ้ากว้างก็ร้างเมฆ
ดูวิเวกเปลี่ยวเหงาร้าวความฝัน
แลผืนดินถิ่นอยู่ก็ดุจกัน
สงัดเรียบเงียบพรั่นประหวันใจ
2.
หรือแท้จริงความเงียบนั้นอาจบ่ม
เพียงเวลาเหมาะสมจึงผลิให้
ทุกแง่งามผลิบานอยู่ภายใน
หรืออาจนิ่งเงียบไปตลอดกาล
3.
จึงพินิจจิตใจเคยเศร้าทุกข์
ก่อนความสุขจะมาเพรียกขับขาน
ก่อนกวีบรรเลงเพลงสายธาร
ล้วนพบพานความสงัดอยู่ทุกคราว
และจึงรู้แท้จริงสิ่งที่เห็น
เงียบ - จะขับทุกข์ลำเค็ญเป็นเมฆขาว
ร้าง - จะขับคลื่นตื่นเป็นฟองวาว
เหงา - จะขับกวีพราวเป็นสายชล
4.
ในความเงียบนั้นล้วนมวลคุณค่า
สงัดซึ่งหนึ่งเวลาเพื่อเติมข้น
ถ้ารีบรุกเร่งเวลาใจร้อนรน
คงมิพ้นต้องสงัดตลอดไปฯ
24 มีนาคม 2546 13:29 น. - comment id 118238
ความงาม ในความเงียบ ... :) สดับได้ในห้วงคำนึง

24 มีนาคม 2546 14:55 น. - comment id 118251
ในความเงียบจึงทำไห้สรรหาถ้อยคำได้สอดคล้องกันแบบนี้ เลยทำให้เห็นว่างดงามจังค่ะ แต่บางครั้งความเงียบสงัดก่อนพายุจะมานี่เราก็ ไม่อาจคาดเดาได้เหมือนกันว่าจะงดงามหรือเลวร้าย

24 มีนาคม 2546 19:05 น. - comment id 118323
วันที่เพื่อนฝูงเต็มห้อง.....ต้องการความสงบ วันที่แสนสงบ...ต้องการผู้คนมาสยบความเงียบ... คนเรานี่..เอ๊...เป็นยังไงกัน..ฮื่ม แต่ชอบที่คุณปลายฟ้าเขียนนะ... ร้านเน็ต..เปิดเพลงลั่น แต่รู้สึกสบงดีค่ะ

25 มีนาคม 2546 09:45 น. - comment id 118519
รับฟังความไพเราะของบทกลอนอย่างเงียบ ๆ

25 มีนาคม 2546 15:12 น. - comment id 118625
บางครั้งความเงียบก็มีเสียงในตัวเองนะคะ...

28 มีนาคม 2546 17:50 น. - comment id 119699
น้อมรับครับ มีคุณค่าต่อชีวิตผมครับ
