อันมนุษย์ฉุดยื้อเพียงคือใคร่ อาบพิษสนิทใจดั่งไฟผลาญ ใคร่เชยชิมชมสมสะคราญ ใคร่เอยบงการเผาผลาญคน เหนือหลงเหนือใคร่ในมนุษย์ เทพยื้อพรหมฉุดหรือหยุดฉงน คือรักปักแท้แน่กมล รักเอยปล่อยคนให้พ้นภัย เหนือรักเหนือใคร่ในโลกนี้ ชูเชิดศักดิ์ศรีกว่ารักไหน คือเกียรติ คือนับถือ คือภูมิใจ เป็นรักยิ่งใหญ่ในภพภูมิ ฯ ควรมิควรแล้วแต่จะพิจารณา