ปริญญา อินทร์อุดม
ยามแสงแดดแผดกล้าหญ้าเหี่ยวแห้งไร้เรี่ยวแรงแกว่งไกวยอดใบห่อพ่ายแรงร้อนอ่อนพับลงกับกอร่อแร่รอรับรอบเกรียมกรอบตายยามสายฝนหล่นคลั่งหลั่งท่วมหญ้าคล้ายเป็นปลาพันธุ์แปลกออกแหวกว่ายถึงทนทอดยอดไปเอาใบพายรอฉากรากเน่าตายคล้ายคล้ายกันยามลดราวาศอกมาหยอกเย้าฝนหล่นเบาเพลาแดดแผดสีสันเอื้ออาทรอ่อนหวานสานสัมพันธ์รุ้งลาวัณย์บรรเจิดจึงเปิดตัวจากการลดอดกลั้นตรงกันข้ามรุ้งอร่ามท่ามกลางความต่างขั้วเป็นอาทินิยามความลงตัวปิดฉากมัวมืดมนบนแผ่นดินดุจดังส่งลงตัวไปทั่วทุ่งดังสายรุ้งต่อสายคล้ายไม่สิ้นดังรุ้งทิพย์หยิบยื่นคืนชีวินจึงหญ้าและแผ่นดินสิ้นเคราะห์กรรมธรรมชาติอาจกุมควบคุมฝนและอาจดลแดดร้อนให้ผ่อนต่ำแต่คนที่แยกขั้วหัว
1733
4
1
หน้าส่วนตัว
