ฉันแต่งกลอนสอนให้ใจได้คิด เตือนดวงจิตมิให้ใจไหวหวั่น รักหรือไม่ไม่เป็นสิ่งสำคัญ อาจเป็นฝันลอยมากับสายลม เป็นเพียงความรู้สึกดีที่มีให้ แต่มิได้ทำให้ใจขื่นขม ไม่ต้องกลัวว่าฉันจะต้องตรม หรือขื่นขมกับรักที่หักใจ เพราะตัวฉันเคยผ่านความรู้สึก รักร้าวลึกเกินนึกหรือหวั่นไหว เคยถูกรักทำปวดรวดร้าวใจ แล้วหัวใจก็ผ่านมาด้วยดี เพราะตัวฉันนั้นมีรักรอบข้าง ไม่อ้างว้างเหว่ว้าน่าหน่ายหนี รอบข้างฉันยังมีคนใยดี พร้อมยังมีความรักที่ปักใจ
983
3
0
หน้าส่วนตัว
