magic
จงใช้หัวใจ...มิใช่เวทย์มนต์..
โอ้นกน้อย..แห่งเวทย์มนต์บนป่ากว้าง
บินลำพังกลับรัง..พักกายหนอ
สู่ไพรค่ำดึกดื่น..คืนเฝ้ารอ
เพื่อมาขอเกาะคอน..พักผ่อนใจ
โฉบลงจับกิ่งไม้..ใหญ่เคยคุ้น
ไอละมุนต้อนรับ..กับสหาย
พัดใบพริ้วทักทาย..คล้ายเอาใจ
บินมาไกล..หายเหนื่อยเมื่อยกายา
มองออกไปในความมืด..คืนเดือนดับ
ดาวระยับ..สดับเสียงสำเนียงป่า
จักจั่น..เรไรร้อง..ก้องพนา
เหมือนกับว่า..ช่างเศร้าเหงาหัวใจ
เสียงของเจ้า..ดั่งดนตรีดีดสีเป่า
ดังวอนเว้า..กล่อมป่าพาหลับไหล
นกเวทย์มนต์..เคลิบเคลิ้มเริ่มหลับไป
ต๊กใจ..!! กับเสียงใส ใครเรียกเรา
หันมามองจองกลับ..ให้จับจิต
ดอกแก้วพิศ..ยิ้มหวานปานเสลา
1708
15
0
หน้าส่วนตัว
