กุฎีดาว... ผ่องพราวขาวสว่างกลางฟ้า แหงนมองจ้องทางธารา น้ำนมขุ่นอุ่นฟ้าหอมดิน เทวดาเสด็จลงลิ้มดินง้วน ขลาดครวญอยู่โลกโศกสิ้น กุฎีดาวจึงรกร้างพังภินท์ สูญสิ้น สูญสิ้น เทวดา เทวดาครองดิน ลืมรสลิ้นกษีรสวรรค์ชั้นฟ้า เสพย์กลิ่นฟางตฤณหอมแทนธารา ปล่อยผีป่าขึ้นสิงกุฎีดาว... อลวนพัลวันแลกที่ สละทิพยกุฎีลงดิ้นด่าว อีกพวกทิ้งไพรเถื่อนใต้เดือนร้าว ไปครองสาวสวรรค์เปรมปรีดิ์ ดาวตก....พุ่งฉิวที่โค้งฟ้า ยายตาเล่านิทานข้างที่ จบสิ้นวงศ์เทวัญครองกุฎี ธารน้ำนมฟ้าวันนี้....บูดดาว....
876
0
0
หน้าส่วนตัว
