แก้วประเสริฐ
** ยอดรัก **
เสียงหรีดหริ่งเรไรฤทัยพลิ้ว
ล้วนวาบหวิวคิดถึงรำพึงหวน
เคยแนบอิงแอบชิดสนิทนวล
ต่างเย้ายวนหยอกล้อพะนอกัน
แสงสว่างกลางฟ้ามาบรรเจิด
หอมเลอเลิศกลิ่นผกาสู่พาฝัน
เคยหอมแก้มเปล่งปลั่งฝังชีวัน
ใยนวลนั้นส่องทาบเมื่อฉาบนาง
พงไพรพฤกษ์วันนั้นสุดครั้นนึก
พลันรำลึกเสน่หายามฟ้าพร่าง
เสียงยวนเย้านวลพร่ำย้ำมิจาง
สุดกระจ่างกลางแขดุจแลพรรณ
งามจริงหนอลออแขมิแลเปรียบ
มิอาจเทียบนวลนางที่กลางฝัน
สิ่งฝังสร้างอบอวลแลล้วนกัน
โอ้คืนนั้นใสสว่างระหว่างใจ
วลีล้ำคำหวานสุดซ่านเหลือ
หลงใหลเชื่อน้ำคำที่พร่ำไว้
เฝ้ายืนคอยที่เก่าเศร้าทรวงใน
อีกเมื่อไหร
หน้าส่วนตัว
1454
22
0
