น้ำตากับท้องฟ้าสีคราม
แม้สีม่วงเป็นสีที่เจ็บช้ำ
แสนระกำคร่ำคร่าน่าใจหาย
แม้จะดูขื่นขมตรมทั้งกาย
แสนโหดร้ายสีนี้มิอยากครอง
ใช่ว่าเธอจะเปลี่ยวเดี่ยวโดดคู่
ฉันยังอยู่เสมอเธอเพื่อนผอง
แม้ว่าจะร้องไห้ไม่หมายปอง
ทั้งเพื่อนพ้องอยู่ข้างเธอเสมอไป
ยิ้มดีกว่าให้ใจได้ไร้ทุกข์
เอาความสุขใส่ในจิตคิดผ่องใส
ยิ้มเถอะนะอย่าร้องขุ่นข้องใจ
ถึงมันเลวร้ายแค่ไหนต้องสู้ทน
ฉันเคยเป็นเช่นนี้ชี้ใจขาด
เคยก้าวพลาดจากรักชักหมองหม่น
ไม่แยแสความจริงใจในผู้คน
ฉันยังทนบากบั่นฟันฝ่ามา
แต่รู้ดีถึงยังไงไม่พ้นทุกข์
ยังคงขลุกกับความเศร้าเหงาโหยหา
ความเจ็บยังคงซึ้งตรึงอุรา
ภาวนาแค่ไหนไม่กลับกลาย
เธอยังมีฉันข้างยามร้างรัก
963
13
0
หน้าส่วนตัว
