24 กรกฎาคม 2551 07:32 น.
น.นิรัติศัย
ณ วันนี้ ไม่ได้ต่างไปจากเมื่อวานและวันก่อน
ณ ตอนนี้ไม่อยากย้อนกลับไปหา
ณ วันนี้ไม่อยากจำทั้งน้ำตา
ณ วันนี้ไม่อยากลาใครต่อใคร
ได้อะไรเสียอะไรใครจะรู้
หากไม่ดูไม่มองที่เงื่อนไข
หากไม่คิดไม่รู้จืตรู้ใจ
ไม่มีใครได้อะไรจากเราเลย
เสียอะไรไปบ้างไม่อยากคิด
เสียจริตเสียใจไม่อยากเอ่ย
เสียผู้เสียคนเพราะทรามเชย
แต่ไม่เสียสิ่งใดเลยในตัวตน
ณ วันนี้ยิ้มได้ปลายความคิด
ไม่ขอติดสิ่งในในวังวน
ไม่ข้อรู้ไม่ขอรักไม่ขอสน
ปลดปล่อยคนที่ไร้ใจใคร่เขาเอย
23 กรกฎาคม 2551 21:33 น.
น.นิรัติศัย
ทุกสิ่งลวงตาโลก
รักโลภโกรธหลงกัน
ทุกสิ่งเพียงภาพฝัน
รอวันจะจางหาย
สูญสิ้นความรู้สึก
ส่วนลึกในกาย
ไม่นานก็สลาย
มลายลงพลัน
จบไปแล้วเรื่องวันวาน
ไม่คืนคลานสายสัมพันธ์
จบไปเพียงจากกัน
และไม่มีวันจะคืนดี
โชคดี......
21 กรกฎาคม 2551 19:05 น.
น.นิรัติศัย
โลกลวง
ห่วงเวลาพาฝันบรรเจิดจรัสแสง
อ่อนแรงมุ่งสู่ความฝัน
ลมโบพัดพาผ่านวานวัน
สู่ไพรวัลผ่านฤดู
เดือนกรกฏาคมลมผ่านพ้น
ไร้คนสนใจคอยอยู่
เลือนลางลิบตไร้าคู่
รู้อยู่อย่างโดดเดี่ยว
อันเวลาพาฝันนั้นริบหรี่
ปลดปล่อยใจที่เปล่าเปลี่ยว
ไร้คู่ไร้รักครั้งเดียว
ไร้ใจเดี่ยวเดียวดั่งลวงตา
โลกลวงหรือใจลวงห่วงจริต
โลกหยุดคิดหยุดหมุนวุ่นผวา
โลกมืดดำห้วงเวลา
ดั่งว่า........ลวงโลกเอย
...........................
ไร้สิ่งจะอธิบายแค่แรงผ่อนกายที่มีอยู่
แค่พักไว้เพียงชั่วครู แค่อยู่อย่างเดียวดาย
14 กรกฎาคม 2551 17:12 น.
น.นิรัติศัย
ณ ต้นไม้ใหญ่
ใบไม้พริ้วปลิวร่วงสู่พื้น
ปล่อยใจที่หลับกลับตื่น
สู่ผืนปฐพี
กระโดนลงจากฟากฟ้า
ทะลุเมฆาเร็วรี่
ปลดปล่อยใจสิ้นชั่วดี
บัดนี้จะแสดงตน
สายฟ้าฟาดลงบนหญ้าที่ว่านุ่ม
เกิดเป็นหลุมดั่งไฟลน
มอดใหม่ทั้งใจตน
เกิดเป็นคนสู้ยิบตา
กำหมัดซัดพลังทั้งหมด
ทุกหยาดหยอดเลือดกระเซนเต็มหน้า
เลือดคู่อริไหลรินท่วมบ่า
คอหลุดร่าลงบนพื้นดิน
มุ่งสู่สวรรค์แดนวิเวก
หลักจากเอกทหารเสร็จสิ้น
หน้าที่ฆ่าล้างมลฑิน
แดดิ้นตกไปตามกัน
หนึ่งฝ่ามือหนึ่งกระบวนท่า
หนึ่งวิชาพาสู่สวรรค์
หนึ่งจิตใจหนึ่งรับรู้เท่าทัน
หนึ่งสวรรค์หนึ่งนรกเลือกเอา
มุ่งสู่....
12 กรกฎาคม 2551 00:44 น.
น.นิรัติศัย
แสงจันทร์นวลผ่อง
จับจ้องแวววับสดับฟังเสียงคลื่น
เหงาใจแต่ไม่เหงารัก
รอยยิ้มประดับจันทรา
ประทับใจยิ่งพริ้ม
คลื่นสาดกระทบทรายแผ่วเบา
ลมกระทบหูนุ่มนวล
เสียงกระซิบเอ่ยเบาๆ
ลอยตามลมส่งถึงเธอ
คิดถึงเสมอนะ
หากตอนนี้ เวลานี้ อยู่ตรงนี้ก็ดีไม่น้อย
ฉันมาพักผ่อนคนเดียวแต่ไม่เปล่าเปลี่ยวใจ
ในนั้นมีเธอเสมอและยังคงเช่นเดิม
เสียงคลื่นเบาบางพร้อมกับพระจันทร์เริ่มริบหรี่
อบอุ่นใจยิ่งนัก
เสียงกระซิบคงเอื้อนเอ่ยถึงเธอในความฝัน
แล้วเราจะพบกันวันพรุ่ง ณ ชายหาดที่สวยงาม
Lovers
0 คน เลิฟน.นิรัติศัย
Calendar
หน้าส่วนตัว
1883
