อยากอยู่ใกล้ใจจะขาดไม่อาจใกล้ จำแลงได้ใคร่เป็นยุงมุ่งมาหา เกาะแก้มนุ่มจุมพิตก่อนนิทรา หอมซ้ายขวารับขวัญฝ่าอันตราย เพียงผิวแผ่วสัมผัสกัดไม่เจ็บ คอยหลบเล็บหลีกลี้จากที่หมาย ตรงลักยิ้มนิ่มนวลอวลกลิ่นอาย ยุงแปลงกายจะกำบังจูบทั้งคืน ออมอก น้องเอ๋ย อย่าถามเลยว่ารักสักเท่าไหน รวมความรักเคยร้าวทุกคราวไป ยังรักไม่เหมือนน้องอย่าข้องเลย วังน้ำตาตะรางใจเหวในอก เลิกสะทกสะท้านแล้วแก้วใจเอ๋ย ถึงถูกลืมรักเลือนเสมือนเคย จะไม่เผยพจน์พ้อทนทรมา ทอดใจหลงรักนุชคนสุดท้าย วันใดวายพิศวาสสิ้นวาสนา ขอน้องรักสักอย่างก่อนร้างรา โปรดปรุงยาพิษยื่นให้กลืนที ช่างซักเหลือเมื่อไรเบื่อหน่ายน้อง