15 ธันวาคม 2548 05:03 น.
				
												
				
								เพรง.พเยีย
		
					
				
๏  คล้ายแปลก ณ แรกเห็น
จิตะเต้นและมองตาม
ไหวไหวหทัยหวาม
ผลิละลามก็คือรอ
๏  วันยามประดุจแย้ม
บทะแต้มรตีทอ
เอิบอุ่นละมุนคลอ
จะพะนอเพราะคำนึง
๏  ใจส่ำระร่ำร้อง
ปะทุก้องคระอื้ออึง
อาวรณ์สะท้อนถึง
พละตรึงเพราะตราเตือน
๏  คล้อยห่างก็ใจหาย
กละคล้ายจะใครเลือน
เกรงบ่ายหทัยเบือน
จิตะเคลื่อนวิตกคอย
๏  ตาหลับประทับเช่น
กละเห็นบ่เหือดรอย
ดาวเกลื่อนผิว์เคลื่อนถอย
บ่จะคล้อยก็คอยใคร
๏  จึงแปลก ณ แรกนี้
มนะปรีดิเปี่ยมนัยน์
เอิบสุนทรีย์ไหว
ตะละไล้ระรื่นหลง
๏  ก่อริ้วไสวแล้ว
ดุจะแก้วประกายลง
ฝากสรรคะจำนง
รติวงกระหวัดเคียง