เพียงเพื่อจะเลือนลับ

เพรง.พเยีย

๏ เนิ่นนานปลิวปรายสายลมหนาว  
กรีดร้าวเกินกั้นความหวั่นไหว
ปลิดเถิดปลิดปล่อย..ล่องลอยไป   
โหยไห้เก็บกล้ำกับคำนึง

๏ อิงแอบหม่นว้างอยู่อย่างนั้น   
เงียบงันเหมือนสิทธิ์เพียงคิดถึง
ล่วงรอยเวลาอันตราตรึง   
ให้หนึ่งคืนหนาว..ช่างยาวนาน

๏ ซ่อนหน้าผ่านคืนอันขื่นขม   
โบยบ่มวิญญาณ์ด้วยพร่าผลาญ
เหลือเพียงเศษฝันจากวันวาร   
โลมรานคืนเหงาที่เปล่าดาย

๏ สองฝั่งทางฝันเกินบรรจบ  
เพียงพบ..พริบตาแล้วพร่าหาย
เพียงลู่ริ้วลม..ผ่านพรมปราย  
เกินหมายคืนมา..ร่วมฟ้าเดียว..

๏ เหลือหนึ่งปลดเปลื้องอยู่เบื้องหลัง    
บนฝั่งทางฝันอันเปล่าเปลี่ยว
เฝ้าลบรอยอดีตอันซีดเซียว  
ปลดเสี้ยววันเก่าสู่เถ้าธาร

๏ ลิ่วลอยไหลล่องละอองรัก  
ประจักษ์แล้วเช่น..เส้นขนาน  
ปลดปล่อย..เลือนหาย..กับสายกาล       
กลืนผ่านลอยหาย..กับสายลม