18 ธันวาคม 2550 05:24 น.
				
												
				
								เพรง.พเยีย
		
					
				
๏  ถึงพี่...คนแสนดี  
ใจดวงนี้ใช่เมินไม่เห็นค่า
รับรู้อยู่เต็มตื้นทุกเวลา  
กับสายตาอาทรจากหัวใจ
๏  ถ้อยเอ่ย...ประโลมปลอบ  
ที่เพียรมอบในวันแสนหวั่นไหว
โปรดรับรู้..ว่าน้องซาบซึ้งใน- 
ความห่วงใย,ความห่วงหา,ความอาทร
๏  เยื่อใยและไมตรี...  
ใจดวงนี้ล้วนตระหนักทุกอักษร
เสมือนหยาดกลั่นหยดทุกบทตอน 
หวังซับผ่อนคลายพิษที่ติดจม
๏  แต่หัวใจดวงนี้...มีตราบาป 
ต้องคำสาปฝ่าคลื่นความขื่นขม
มิอาจรับ..ใครคิดร่วมชิดชม 
เพื่อลบปม..จาลึกผนึกรอย
๏  ขอบคุณค่าน้ำใจพี่ยิ่งนัก...  
มาปกปักษ์ปัดเป่าความเหงาหงอย
จากวันนี้..ใจนี้..จะเฝ้าคอย
เป็นน้องน้อย..คนดีของพี่ชาย
๏  พี่ชาย...ที่แสนดี
คำคำนี้..ก่องดงามด้วยความหมาย
จากศรัทธาค่อยค่อยกอปรขึ้นรอบกาย
ก่อเป็นสายใจพ้องขึ้นผูกพัน
๏  ร้อยวาจามาลัย..จากใจนี้  
ด้วยยินดีนำมอบมาตอบขวัญ
สองพี่-น้องจะเกี่ยวก้อย..ไปด้วยกัน
จนถึงวันเลือนหาย..บนสายกาล