จากงานเขียนร้อยกรอง ร้อยกองขยะอักษรที่ฉันอาศัยระบายตัวตน
อย่างที่เกริ่นข้างต้น ..
ฉันปล่อยให้ทุกสิ่งทุกอย่างไหลเอื่อยไปตามกาลเวลา
และในเมื่อตัวฉันเองยังไม่ค่อยจะให้ความสำคัญกับงานเขียนของฉัน
ฉันจึงไม่คาดคิดว่า จะมีบางคนกลับให้ความสนใจยิ่งกว่า
คราวที่เพื่อนของฉันถาม เรื่องการรวมงานเขียนของตัวฉันจัดเป็นรูปเล่ม
ฉันหัวเราะราวกับว่าเพื่อนเล่าเรื่องตลกขบขัน ..
และเมื่อถูกเพื่อนคนเดิมถามย้ำหลาย ๆ หนเข้า
ฉันก็ตอบว่า..
ฉันยังไม่พร้อม..งานเขียนของฉันยังไม่สมบูรณ์แบบ..
แต่เมื่อถูกย้อนด้วยคำพูดที่ว่า..ฉันเอาอะไรมาวัดเป็นมาตรฐาน..เมื่อไหร่พร้อม
ฉันกลับตอบไม่ได้..ต้องจำนนต่อคำถามนั้น ด้
7
0
0
หน้าส่วนตัว
