พู่กันของหูกวาง
วันที่รู้สึกว่าทุกอย่าง มันเปลี่ยนแปลงไปเสียหมด
เหลือเพียงแค่คนบางคน ที่พยายามทำตัวให้เหมือนเดิม พยายามควบคุมเวลาให้กลับไป...เป็นเหมือนที่เคยผ่านมา
ทั้งที่รู้ว่าโง่... ที่ทำไปแบบนั้น
เธอเองคงไม่รู้สึกว่ามีอะไรเปลี่ยนแปลง เพราะเธอไม่เคยสนใจฉัน
เวลาผ่านไป ความทรงจำเกี่ยวกับเธอของฉันยิ่งมากขึ้น
แต่เธอ กลับเกี่ยวข้องกับฉันน้อยลง
ฉันรู้..เธอคงได้พบกับคนที่เธอเคยต้องการ เธอไขว่คว้ามันมาโดยตลอด
และตอนนี้ เธอได้เปนเจ้าของมัน...
บอกลาคน ๆ นี้ด้วยถ้อยคำที่เย็นชา ฉันพร้อมจะยอมรับมันด้วยใจที่พ่ายแพ้
ฉัน..ไม่ใช่คนที่เธอควรแคร์
ไม่ใช่คนที่เธอควรใส่ใจ
ฉัน...แค่คนเคยคุ้น
และต่อไปนี้.
1787
0
0
หน้าส่วนตัว
