สมภพ แจ่มจันทร์
ฤาฟ้าฝนจะจงใจ ถาโถมความปวดร้าวมาให้ฉัน ก้อนสีทึบทึมเทาหม่น เคลื่อนตัวเองมาบดบังสำแสงสีทองแห่งชีวิตที่กำลังจะรุ่งโรจน์ ฉันนั่งรอบัญชาจากสวรรค์ที่กำลังจะลิขิตให้ชีวิตฉันเป็นเช่นไร
ไม่นานนักคนบนฟ้าก็ส่งสายฝนมาสัมทับกับสายน้ำที่ไหลรินออกมาจากสองตาของฉัน
ฤาสวรรค์จะกลับใจรีบเก็บความสุขคืนไปจากใจฉัน มันช่างไม่ยุติธรรมเอาเสียเลย
เมื่อวานฉันยังมีรอยยิ้มอยู่บนใบหน้าอย่างเต็มปรี่ เมื่อวานซืนฉันยังหัวเราะร่า เมื่ออาทิตย์ก่อนฉันยังมีความหวังที่จะสร้างอนาคตที่สดใส เมื่อเดือนก่อน.... และเมื่อปีก่อน.... แต่วันนี้ทุกสิ่งทุกอย่างมันได้จบสิ้นแล้ว
ฉันไม่รู้ว่าจะมีชีวิตอยู่เพื่ออะไรอีกต่อไป
โอ้ชีวิตหนอชีวิต
2520
1
0
หน้าส่วนตัว
