หมอกจาง
โลก
ยิ่งฉันรู้จักเธอมากขึ้น
ฉันก็ยิ่งรักเธอน้อยลง
ความซึมเศร้าไม่ใช่มหาสมุทรหรือลำธาร
ไม่ใช่ฝนที่เทร่วงมาจากฟากฟ้า
ไม่ใช่แม้กระทั่งน้ำค้างที่ร่วงเผาะในยามเช้า
แต่มันเหมือนไอน้ำบางเบา ที่เจืออยู่ในบรรยากาศ
ที่ทำหัวใจฉันอับชื้น
และเมื่อนานวันเข้า ตะไคร่น้ำสีเขียวก็เริ่มมาเกาะกุม
เมื่อตะไคร่น้ำสีเขียวจับพอกพูนหนา
ก็เหมือนว่าหัวใจฉันก็จะยิ่งด้านชา
ฉันเจ็บปวดน้อยลง ห่วงใยใครต่อใครน้อยลง
อ่อนไหวกับเรื่องราวน้อยลง
และแทบไม่รู้สึกสุข ไม่ว่ากับเรื่องราวใดใด
โลกกลายเป็นสีเขียวหม่นหม่นที่ชื้นแฉะ
ความเป็นจริงกลับกลายเหมือนไม่ใช่ความเป็นจริง
มันเหมือนมีบางอย่างที่สั่นไหวอยู่เบื้องลึ
1457
1
0
หน้าส่วนตัว
